«Συγκατοικούσα με δύο Έλληνες, τον Αντώνη και το Δημήτρη. Πριν από αυτό δεν ήξερα καν πως είναι η ελληνική γλώσσα. Ήξερα “kalimera”, “kalispera” και “malaka”. Ζώντας με τους Έλληνες μοιραζόμασταν πολλά, το φαγητό, ανέκδοτα και πολλή μουσική. Βρισκόμουν σε μία φάση που είχα βαρεθεί τη “δυτική μουσική” κάτι που με ώθησε να ανακαλύψω άλλους ήχους, δηλώνει ο Thomas Kunstler, νεαρός Ιταλός καλλιτέχνης που έφτιαξε την ταινία.
«Συγκατοικούσα με δύο Έλληνες, τον Αντώνη και το Δημήτρη. Πριν από αυτό δεν ήξερα καν πως είναι η ελληνική γλώσσα. Ήξερα “kalimera”, “kalispera” και “malaka”. Ζώντας με τους Έλληνες μοιραζόμασταν πολλά, το φαγητό, ανέκδοτα και πολλή μουσική. Βρισκόμουν σε μία φάση που είχα βαρεθεί τη “δυτική μουσική” κάτι που με ώθησε να ανακαλύψω άλλους ήχους, δηλώνει ο Thomas Kunstler, νεαρός Ιταλός καλλιτέχνης που έφτιαξε την ταινία.
Η ταινία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε φάση pre-production. Το σενάριο έχει σχεδόν τελειώσει και παρόλο που είναι συμπαραγωγή με το Animasyros, ο Thomas αναζητά ακόμη συμπαραγωγούς για την ολοκλήρωσή της. Αν όλα πάνε καλά, η ταινία ίσως να βγει στις αίθουσες το 2020.
«Για μένα ο Μάρκος είναι η μουσική. Έχει να κάνει με όλη τη συμπόνια που νιώθεις όταν ακούς τα κομμάτια του. Τον πόνο για ένα κορίτσι, τα μαύρα μάτια της που τα ερωτεύεσαι ή όταν περνάς στις 3 το πρωί έξω από το σπίτι της και εύχεσαι να ανοίξει το παράθυρο για να σου στείλει ένα γλυκό φιλί. Αυτή είναι η “ρεμπέτικη αγάπη”, αυτό είναι για μένα ο Μάρκος και για αυτό ακριβώς αγαπώ τη μουσική του», συνοψίζει ο Kunstler.
