Βγήκε από το κλουβί στο οποίο ζούσε για 7 χρόνια μία 18χρονη σήμερα κοπέλα που βρίσκεται στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών. Οι εικόνες της, τον περασμένο Νοέμβριο μέσα στο κλουβί στο οποίο μεγάλωσε σκόρπισαν ντροπή και αγανάκτηση.
Οι εικόνες ντροπής που σκόρπισαν αγανάκτηση
Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά καθώς μεταφέρθηκε σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Πλέον ζει σε ένα δωµάτιο που κατασκευάστηκε ειδικά για εκείνη. Ο χώρος της διαθέτει παράθυρο ενώ οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με µαλακό υλικό ώστε να µην κάνει κακό στον εαυτό του.
Υπ. Εργασίας: «Οριακή περίπτωση» το παιδί στο κλουβί στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών
Μπορεί η 18χρονη κοπέλα να μην είναι τελείως ελεύθερη όμως δείχνει πιο ήρεµη, ίσως και χαρούµενη κάποιες στιγµές, αφού δεν βιώνει πια την ντροπιαστική συνθήκη του εγκλεισµού στο κλουβί.
Η περίπτωση της 18χρονης δεν είναι η μόνη. Το ίδιο συµβαίνει πλέον και µε τους άλλους πέντε πρώην έγκλειστους σε κλουβιά, που ζούσαν υπό συνθήκες βασανισµού στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, που είχε χαρακτηριστεί ως το κολαστήριο των εγκαταλειµµένων.
Πέντε έγκλειστοι μεταφέρθηκαν σε δωµάτια, µειώθηκαν οι αυτοτραυµατισµοί και οι άνθρωποι δείχνουν πιο ήρεµοι
Φαίνεται ότι οι φριχτές φωτογραφίες καθήλωσης στο κλουβί κινητοποίησαν το κράτος και δηµιουργήθηκαν σε σύντοµο χρονικό διάστηµα τρία ειδικά δωµάτια (soft rooms) για τη φιλοξενία τέτοιων περιπτώσεων, ώστε κανείς να µην κλείνεται πια σε κλουβί.
Στις 10 Δεκεµβρίου δηµοσιεύτηκε ΦΕΚ µε κοινή απόφαση των υπουργών Εφης Αχτσιόγλου και Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου για την πρόσληψη 15 ατόµων διαφόρων ειδικοτήτων στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, οι οποίοι θα συνεχίσουν το έργο της οµάδας παρέµβασης, και οχτώ ακόµα για το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής.
Με υπογραφές των αναπληρωτών υπουργών Θεανώς Φωτίου και Γιώργου Χουλιαράκη, δημοσιεύτηκε στις 12 ∆εκεµβρίου και η απόφαση για την έναρξη της αποϊδρυµατοποίησης, οι προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας «Στεγών Υποστηριζόµενης ∆ιαβίωσης Ατόµων µε Αναπηρίες», τις οποίες θα µπορούν να δημιουργούν φυσικά ή νοµικά πρόσωπα δηµοσίου ή ιδιωτικού δικαίου.
Οταν δηµιουργηθούν οι Στέγες, θα βρουν καταφύγιο έξω από τα σηµερινά άσυλα άτοµα µε αναπηρία που διαθέτουν υψηλό, µέσο ή χαµηλό βαθµό αυτονοµίας, ηλικίας άνω των 18 ετών.
Δυστυχώς για τα ανήλικα παιδιά µε αναπηρία δεν έχει ακόµα προβλεφθεί ανάλογη δοµή, µε αποτέλεσµα οι άνθρωποι που ασχολούνται µε το ζήτηµα να εκφράζουν επιφυλάξεις.
Να σημειώσουμε ότι η οµάδα παρέµβασης του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού (που µε χρηµατοδότηση της ΜΚΟ Lumos έχει ιδρύσει η Βρετανίδα συγγραφέας του Χάρι Πότερ Τζ.Κ. Ρόουλινγκ), η οποία είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να βγάλει από τα κλουβιά τους τελευταίους έγκλειστους (τους είχαν εκεί για να µην αυτοτραυµατιστούν), κατόρθωσε να αποκαθηλώσει όλους τους ασθενείς.
“Mέχρι να δηµιουργηθούν οι Στέγες, οι περίπου 45 ασθενείς στα Λεχαινά και πολλοί σε άλλα ιδρύµατα της επικράτειας θα συνεχίσουν να έχουν µια διαβίωση ασυλικού τύπου”
Οπως λέει στο «Εθνος» ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχίατρος και διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, η αποκαθήλωση των τελευταίων εγκλείστων σε κλουβιά και οι αποφάσεις που προαναφέρθηκαν αποτελούν αναµφίβολα θετικό γεγονός.
Ωστόσο, παρατηρεί, µέχρι να δηµιουργηθούν οι Στέγες, οι περίπου 45 ασθενείς στα Λεχαινά και πολλοί σε άλλα ιδρύµατα της επικράτειας θα συνεχίσουν να έχουν µια διαβίωση ασυλικού τύπου µε βάση τη συνεχή κατάκλιση και όχι µια ανθρώπινη διαβίωση σε µικρά σπιτάκια υπό επίβλεψη ειδικών.
«Εµείς έχουµε κάνει µαζί µε την ΜΚΟ Lumos προτάσεις για να αναπτυχθούν οι συγκεκριµένες δοµές και έχει από πέρυσι εγκριθεί κονδύλι 8,5 εκατ. ευρώ. Ωστόσο ακόµα δεν υπάρχει αναλυτικό. Θετικές οι υποσχέσεις, αλλά ας µην ξεχνάµε πως η χρονιά είναι προεκλογική.
Επίσης υπάρχουν αντιδράσεις από τοπικούς παράγοντες που ζητούν οι χωροθετήσεις να γίνουν στην ίδια περιοχή ώστε να έχει και αναπτυξιακή διάσταση η αλλαγή. Οµως δεν µπορεί να γίνεται κοινωνική πολιτική µε τέτοια θέµατα. Γι’ αυτό είµαστε ακόµα επιφυλακτικοί, ώσπου τα σχέδια να γίνουν πράξη και να ξεκινήσει η αποϊδρυµατοποίηση» τονίζει.
Να θυμίσουμε ότι πριν λίγες μέρες η ιστορία της 35χρονης Μαρίας που γεννήθηκε με σύνδρομο Down και έφυγε από τη ζωή χτυπημένη από οστεοσάρκωμα, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο …κολαστήριο των Λεχαινών, συγκίνησε.
Η οικογένειά της δεν μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη της και έτσι στα 10 της χρόνια κατέληξε στο Παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών. Στις 14 Ιανουαρίου η Μαρία έφυγε από τη ζωή, χωρίς να έχει ζήσει ελεύθερη ούτε μία μέρα.
*Φωτ.: εφ. “Έθνος”
