Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού και ειδικότερα οι οργανωμένοι οπαδοί του, σε όλο τον κόσμο κάθε Νοέμβριο έχουν έναν ακόμα λόγο να γιορτάζουν, πέρα από την ύπαρξη του ίδιου του σωματείου και την αγάπη τους προς αυτό.
Η 19η Νοεμβρίου του 1966 είναι η μέρα που πήρε σάρκα και οστά η ιδέα κάποιων τρελών με το τριφύλλι να συστήσουν έναν σύνδεσμο φιλάθλων για να μπορούν «οργανωμένα» να παρακολουθούν τα παιχνίδια της αγαπημένης τους ομάδας αλλά και να μετακινούνται μαζικά για τα παιχνίδια στην επαρχία σαν ένα σώμα. Η λέξη οργανωμένα βρίσκεται σε εισαγωγικά γιατί το 1966 προφανώς η έννοια της ήταν λίγο διαφορετική από αυτή που ισχύει τώρα. Αυτό που παραμένει ίδιο είναι η ταύτιση με την ομάδα και η συλλογικοποίηση με τους ομοϊδεάτες.
Εκείνος ο Νοέμβριος ωστόσο έχει μείνει στις μνήμες των παναθηναϊκών και με μελανά χρώματα. Μετά τη χαρά για την ίδρυση του πρώτου συνδέσμου φιλάθλων, της «Θύρας 13» (κάποιες αναφορές κάνουν λόγω για τον πρώτο σύνδεσμο με αυτή τη μορφή στην Ελλάδα), ήρθε ο ανείπωτος πόνος από ένα δυστύχημα που θα βύθιζε τον κόσμο του τριφυλλιού στη θλίψη. Και δεν θα ήταν και η τελευταία φορά που θα θρηνούσαμε θύματα οπαδούς οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή άδοξα, στο δρόμο για ένα ταξίδι για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους. Η τραγωδία των Τεμπών με τους 6 νεκρούς οπαδούς του ΠΑΟΚ τον Οκτώβριο του 1999 (στην επιστροφή από ματς με τον Παναθηναϊκό) είχε διαδεχτεί εκείνη του νεαρού φίλου του Ολυμπιακού Όθωνα Παρσαλή τον Νοέμβριο του 1996 που τον παρέσυρε αυτοκίνητο στην Εθνική οδό κατά την επιστροφή του πούλμαν με τους οπαδούς των ερυθρόλευκων από τον αγώνα με την Έδεσσα.
Εάν κατανοήσουμε ακριβώς για ποια εποχή μιλάμε θα συνειδητοποιήσουμε ότι έννοιες όπως «απαγόρευση μετακινήσεων», «εκτός έδρας εισιτήρια» και λοιπά (όχι τόσο) όμορφα που αφορούν την εγχώρια οπαδική πραγματικότητα σήμερα, τότε ήταν άγνωστες λέξεις. Εντάσεις υπήρχαν, πικαρίσματα, συγκρούσεις. Αυτό δεν εμπόδιζε κανέναν οπαδό ωστόσο να ξεκινήσει από τη μία άκρη της Ελλάδας να ταξιδέψει στην άλλη για να βρεθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός είχε διάφορους συνδέσμους ανά την Ελλάδα ήδη από το 1952. Ωστόσο η Θύρα 13 ήταν αυτή που λειτούργησε σε διαφορετικά πρότυπα και κρατάει ψηλά την πράσινη σημαία μέχρι σήμερα.
Τα πρώτα γραφεία του συνδέσμου λειτούργησαν στο κέντρο της πόλης, στην οδό Κολωνού 68, στο Μεταξουργείο.
Το όνομα φυσικά «Θύρα 13» που προήλθε από τη θύρα που επέλεγαν να παρακολουθήσουν τις αναμετρήσεις στο γήπεδο της Λεωφόρου, οι φανατικοί οπαδοί του τριφυλλιού. Τα χρόνια εκείνα που οι φίλοι του Παναθηναϊκού συγκεντρώνονταν πίσω από τη Θύρα 13 του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στην οδό Παναθηναϊκού. Τα χρόνια που δεν υπήρχαν καρεκλάκια και εισιτήρια διαρκείας στα γήπεδα.
Οκτώ μέρες μετά την ίδρυση της Θύρας 13, στις 27 Νοεμβρίου 1966, θα γινόταν και η πρώτη εκδρομή του συνδέσμου για τον αγώνα στη Βέροια με την τοπική ομάδα. Η οποία έμελλε να είναι και η πρώτη καταγεγραμμένη τραγωδία με φιλάθλους εμπλεκόμενους σε διαδικασία εκδρομής για παρακολούθηση αγώνα.
Το πούλμαν με αριθμό κυκλοφορίας 105845 αναχώρησε από την Αθήνα γεμάτο μέλη της Θύρας 13 και άλλους φιλάθλους του Παναθηναϊκούς τα ξημερώματα της 27ης Νοεμβρίου.
Λίγο μετά τις 5 τα ξημερώματα το λεωφορείο σταμάτησε στα Τέμπη για ξεκούραση και φαγητό. Δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο και για προσευχή που έκαναν οι φίλοι του τριφυλλιού. Μία προσευχή για νίκη στο ματς με τη Βέροια αλλά και για να έχουν υγεία οι παίκτες του Παναθηναϊκού.
Μόλις μία ώρα μετά και αφού το λεωφορείο βρισκόταν έξω από την Κατερίνη συνέβη το μοιραίο. Σύμφωνα πάλι με αναφορές στον Τύπο της εποχής o οδηγός του λεωφορείου δεν είχε ανοικτούς τους προβολείς ενώ έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα.
Ένας οδοστρωτήρας έκανε εργασίες στην άκρη του δρόμου. Χωρίς επίσης να έχει κάποια φωτεινή σήμανση κοντά του. Η σύγκρουση των δύο οχημάτων ήταν σφοδρή. Οι εικόνες που δημοσίευσαν οι εφημερίδες της εποχής καταμαρτυρούν το μέγεθος της τραγωδίας. Το λεωφορείο είχε εκτιναχθεί 50 μακριά και ανετράπη.
Ο οδοστρωτήρας έπεσε σε χαντάκι και ο οδηγός του, Ηλίας Τσαφάκης, σφηνώθηκε στον κύλινδρο και βρήκε φρικτό θάνατο καθώς πολτοποιήθηκε.
Στο λεωφορείο υπήρχαν 45 επιβάτες. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών κοιμόντουσαν. Μόλις κατάφεραν να συνέλθουν από την σύγκρουση προσπάθησαν άμεσα να βγουν από το στραπατσαρισμένο λεωφορείο. Δύο φίλοι του Παναθηναϊκού δεν τα κατάφεραν.
Οι δύο οπαδοί των πρασίνων που έχασαν άδικα τη ζωή τους ήταν Ο 26χρονος ανθοπώλης Δημήτρης Σαραντάκης, εκ των ιδρυτών και γενικός γραμματέας της Θύρας 13 και ο Γιώργος Κόσκορος. Ο δεύτερος ήταν μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες στη Θύρα 13 καθώς έβλεπε όλα τα παιχνίδια όρθιος στο κάγκελο του γηπέδου της Λεωφόρου. Ήταν γνωστός στις τάξεις των πράσινων οπαδών ως ο «Παναθηναϊκάκιας» και ακολουθούσε το τριφύλλι σε κάθε ματς εντός ή εκτός έδρας.
Το τροχαίο δυστύχημα προκάλεσε γενικό συναγερμό στην πόλη της Κατερίνης. Κάποιοι εκ των 43 τραυματιών μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της πόλης ενώ κάποιοι άλλοι σε εκείνο της Λάρισας. Παράλληλα, οι κάτοικοι της περιοχής άνοιξαν τα σπίτια τους και τα σαλόνια έγιναν σταθμοί πρώτων βοηθειών. Οκτώ εκ των τραυματιών ήταν σε σοβαρή κατάσταση.
13 πιο ελαφρά τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία της Αθήνας με έξοδα της ομάδας του Πιερικού που έδειξε τα άμεσα αντανακλαστικά αλληλεγγύης στην τραγωδία που είχε χτυπήσει την πράσινη οικογένεια. Ανάμεσα στους τραυματίες είναι και ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης με τον 13άχρονο γιο του Σπύρο. Ο Λάτσης στη συνέχεια βοήθησαν οικονομικά τις οικογένειες των θυμάτων.
το πρώτο εντός έδρας ματς στη Λεωφόρο μετά το συμβάν, τοποθετήθηκαν ανθοδέσμες στα κάγκελα συμβολικά, καθώς ο Δ. Σαραντάκης ήταν ανθοπώλης, ενώ οι οπαδοί κόλλησαν στις σημαίες τους μαύρες κορδέλες, σε ένδειξη πένθους.
Οι σύνδεσμοι φιλάθλων του Παναθηναϊκού Πατησίων, Αμαρουσίου, Πλατείας Μαβίλη, Βύρωνα, Αγίας Σοφίας Πειραιώς και η νεοσυσταθείσα Θύρα 13, ευχαρίστησαν τους ανθρώπους του Πιερικού με πανό και ζητωκραυγές, για τη βοήθεια που προσέφεραν τις ώρες μετά το δυστύχημα.
Ο γενικός γραμματέας του Παναθηναϊκού, Ξενοφών Χατζησαράντος έβγαλε έναν συγκλονιστικό επικήδειο λόγο στο τελευταίο αντίο του «Παναθηναϊκάκια» Γιώργου Κόσκορου:
«Η μεγάλη παναθηναϊκή οικογένεια με οδύνην και θλίψιν κηδεύει σήμερα ένα αγνό οπαδό της Παναθηναϊκής Ιδέας, η οποία εμπνέει και γεννά εις τους αληθινούς φιλάθλους την υπέρτατην αγάπην, αφοσίωσιν και προσήλωσιν εις τα ιδεώδη του μεγάλου μας συλλόγου. Ο τραγικός θάνατός σου, αξέχαστε φίλε, ήρθε μοιραία στην πορεία των φανατικών οπαδών του Παναθηναϊκού να συμπαρασταθούν στην αγαπημένη τους ομάδα και δείχνει το μεγαλείο της υπέροχης και αγνής ψυχής σου που αγάπησε τον Παναθηναϊκό περισσότερο από κάθε τι άλλο στη ζωή.
Ο Παναθηναϊκός ήταν η μόνη σου χαρά, η μόνη σου αγάπη, η μόνη σου αγαλλίασι.
Ο Παναθηναϊκός κόσμος, διοίκησις, μέλη και οπαδοί συγκεκινημένοι από την υπερτάτην θυσίαν σου σε διαβεβαιώνουν ότι το όνομά σου θα μένη αιώνια στην ψυχή μας και ο θάνατός σου θα εμπνέη όλους μας εις τους ωραίους αγώνας διά την αιωνίαν δόξαν του μεγάλου μας Παναθηναϊκού».
