Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν είναι Σταύρος Ψυχάρης. Δηλαδή δεν υπάρχουν πληροφορίες πως όταν μιλάει στο τηλέφωνο με υπουργούς ή με τον πρωθυπουργό, αυτοί στέκονται όρθιοι σε ένδειξη σεβασμού, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του υποτακτικού. Οι σχέσεις του επιχειρηματία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι περίεργες αν και σιωπηλά υπηρετούν (μερικές φορές εν είδει λυκοσυμμαχίας) τους κανόνες της διαπλοκής που ξέρουν και εμπιστεύονται. Ο Μαρινάκης είναι χορηγός και φυσικά έχει τις σχέσεις που έχει με την οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά έχει και βλέψεις. Αν αυτές οι βλέψεις δεν φτάνουν ως το επίπεδο να φαντασιώνεται τον εαυτό του πρωθυπουργό, σίγουρα ζηλεύουν λίγη από τη δόξα του Σταύρου Ψυχάρη.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης όπως σωστά λέει στους συνδαιτημόνες του, «δεν βγήκε ο Κυριάκος πρωθυπουργός, εγώ τον έβγαλα». Την ορθότητα του συμπεράσματος τη γνωρίζουν και οι δύο πλευρές, αλλά μόνο ο επιχειρηματίας κάνει την παραδοχή. Γιατί ο Μητσοτάκης προτιμά να παριστάνει τον Μωυσή που και την εξουσία πήρε και θα την διατηρεί όπως πιστεύει όσο θέλει.
Η τελευταία διαπίστωση δημιουργεί και τις αθέατες συγκρούσεις ή τα αδιόρατα μπραντ ντε φερ. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεφεύγει, ο Μαρινάκης (δεν είναι ο μόνος το κάνουν και άλλοι) τραβάει τα γκέμια στην κούρσα του αφηνιασμένου από αυταρέσκεια αλόγου που λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης, πριν πέσει πάνω όλους και τους ποδοπατήσει. Φυσικά όταν έρθει η ώρα και έχουν πάρει θέσεις ασφαλείας, θα το αφήσουν μόνο του να πέσει στον γκρεμό.
Στην περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, επιτυχώς οφείλω να παραδεχθώ, φροντίζει μέσα από το συγκρότημά του να δίνει το ρυθμό στο βηματισμό του αλόγου θυμίζοντας πως υπάρχει και αναβάτης. Την ίδια ώρα, αφήνει στην άγνωστη έτσι και αλλιώς εφημερίδα της επιρροής του τα «Παραπολιτικά», να παίζει το ρόλο της παρκετέζας του Μαξίμου. Η συγκεκριμένη εφημερίδα όταν δεν κάνει αγιοποιητικά δημοσιεύματα για την τεράστια προσωπικότητα του πρωθυπουργικού ανιψιού, βγάζει τη βρώμικη δουλειά. Αυτή συνίσταται είτε σε πίεση που ασκεί σε μη επιθυμητούς υπουργούς, είτε σε δημοσιεύματα σκληρής γραμμής που προσπαθούν να δημιουργήσουν θόρυβο στην κυβέρνηση. Η στάση των Παραπολιτικών δεν έχει καμία σημασία όμως αφού δεν υπάρχει πολιτικό και αναγνωστικό αντίκρισμα. Γίνεται ίσα ίσα για να τηλεφωνεί ο Κουρτάκης στο Δημητριάδη και να θαυμάζονται εκατέρωθεν.
Η πολιτική και οι διαθέσεις του Μαρινάκη εκφράζονται από τον όμιλό του (όχι τις παραφυάδες) και έχει ιδιαίτερη σημασία πώς ακριβώς γίνεται. Το ΒΗΜΑ της Κυριακής κυκλοφόρησε με πρώτο θέμα «Στο τραπέζι μειώσεις μισθών και απολύσεις. Ο ιός χτυπά την οικονομία. Αγωνία για ανεργία , τουρισμό και μεταφορές». Έχει σημασία πως δεν πρόκειται για πρωτοσέλιδο του Documento (κυκλοφορήσαμε με ένα παρόμοιο) , αλλά για πρωτοσέλιδο του Μαρινάκη. Τι έγινε ξαφνικά και βρέθηκε το συγκρότημα του επιχειρηματία στην πλευρά του Documento και ο ίδιος στην πλευρά του Τσίπρα; Επιφοίτηση αντικειμενικότητας ; Ανακάλυψη του πραγματικού κόσμου;
Ας μην κάνουμε κρίση ακόμη, αλλά ας παρακολουθήσουμε τι έγινε την επόμενη μέρα. Τα ξημερώματα της Δευτέρας, ο όμιλος των Παραπολιτικών, ανακοίνωσε πως σταματά η συνεργασία με τον Γιώργο Τράγκα. Ο δημοσιογράφος από τη συχνότητα των Παραπολιτικών, χτυπούσε ανελέητα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απομακρύνθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό και το ραδιόφωνο έκανε το άκρως ασυνήθιστο να στείλει δελτίο τύπου μέσα στο ξημέρωμα. Σα να βιαζόταν να επιβεβαιώσει μια συμφωνία.
Ενδεικτικά είναι όσα αναφέρει ο ίδιος ο Γ. Τράγκας σχετικά με την «αναπάντεχη» λήξη της συνεργασίας του με το ραδιοφωνικό σταθμό. «Εκτιμούν και πιστεύουν κάποιοι στο Μαξίμου ότι δεν πρέπει να ακούγεται η φωνή μου ή τουλάχιστον να παρεμποδιστεί και γι’ αυτό πίεσαν αφόρητα. Λόγω πολύχρονης εμπειρίας στο Ελληνικό ραδιόφωνο, αντιλαμβάνομαι πάντοτε άμεσα πότε μια ιδιοκτησία, προκειμένου να συντηρηθεί και να επιβιώσει, αποδέχεται τους εκβιασμούς και τις αφόρητες πιέσεις της εκτελεστικής εξουσίας», δηλώνει ο δημοσιογράφος και τονίζει: «Ο κος Μητσοτάκης δεν θέλει να ακούγομαι το πρωί, όχι μόνο στα “Παραπολιτικά”, αν είναι δυνατόν, από πουθενά. Αυτό όμως θα το δούμε…»
Δεν χρειάζεται να είσαι καχύποπτος, αρκεί να είσαι κάτοικος αυτής της χώρας με εμπειρία για το πώς κινείται το σύστημα της διαπλοκής για να αρχίσεις να αναρωτιέσαι. Το άκρως φιλικό προς την κυβέρνηση συγκρότημα του επιχειρηματία , ξαφνικά ανακαλύπτει την αλήθεια και τους κινδύνους που φέρνει η διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Κάτι φωνάζει δημοσίως στην άλλη πλευρά, η οποία οφείλει να πάρει το μήνυμα. Και πριν ξημερώσει, απομακρύνεται ο ενοχλητικός Τράγκας. Από τον κίνδυνο να επέλθει πλήρης ανισορροπία ξαφνικά πήγαμε στην ισορροπία, πετώντας το περιττό βάρος του Γιώργου Τράγκα από τη ζυγαριά.
Ο Μαρινάκης δηλαδή βρυχάται επειδή κάτι επιθυμεί και αφού το παίρνει, ως επικύρωση της συμφωνίας ικανοποιείται και η πλευρά Μητσοτάκη με την εκπαραθύρωση του Τράγκα. Δεν έχει σημασία ποιος έβαλε και πόσα γκολ στο παρελθόν αφού το παιχνίδι λήγει ισοπαλία.
Δεν έχουμε απλώς ένα power game σε δημόσια θέα, χωρίς αναστολές και προσχήματα , αλλά το παιχνίδι της διαπλοκής σε επανάληψη.
Υπάρχει άλλη ερμηνεία; Αν το συγκρότημα Μαρινάκη συνεχίσει να τραβά το καπίστρι στην κούρσα Μητσοτάκη όπως με το πρωτοσέλιδο της Κυριακής, πρέπει να παραδεχθούμε πως πρόκειται για μια δημοσιογραφική έκφραση. Αν όμως επανέλθει στην κανονικότητα με το λιβανιστήρι στο χέρι και τις προκαταλήψεις στα τηλεοπτικά παράθυρα, τότε το χθεσινό πρωτοσέλιδο δεν ήταν παρά η δημόσια εκδήλωση ενός πολιτικού εκβιασμού. Οπότε το συμπέρασμα είναι πως έτσι γίνονται οι δουλειές. Της διαπλοκής.
