Υπάρχουν κάποια ελληνικά νησιά, που από τη φύση τους δεν είναι καθόλου… φιλόξενα για τον κορωνοϊό. Δεν είχαν ποτέ οργανωμένες παραλίες, δεν πόνταραν ποτέ στην κοσμικότητα, το ξεσάλωμα, τα beach party και το… συνωστισμό στα μπαράκια και τις ταβέρνες, διαφημίζοντας τη σύνδεση με την παρθένα φύση, τη φιλοξενία, την ανεμελιά και την «έμφυτη» γραφικότητα.
Ένα από αυτά τα νησιά είναι η πανέμορφη Σέριφος, με την αφθονία των παραλιών σε σχέση με τους επισκέπτες της, τους παραδοσιακούς οικισμούς, τα απόκοσμα τοπία και την αυθεντική κυκλαδίτικη αύρα.
Σαν έτοιμη από… καιρό για να αντιμετωπίσει μια ιδιαίτερη συνθήκη υγειονομικής κρίσης, η Σέριφος έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα (πέραν της εγγύτητας με την Αθήνα) να προβάλλει τώρα την αγνή και ήπιας τουριστικής ανάπτυξης πλευρά της, επικοινωνώντας το αίσθημα ασφάλειας που έχουν ανάγκη να νιώσουν οι εν δυνάμει επισκέπτες της. Στην προσπάθειά τους να κρατήσουν το χαρακτήρα του νησιού αναλλοίωτο, οι υπεύθυνοι είχαν ήδη λάβει μέτρα που τώρα αξιοποιούν σε διαφημιστικό επίπεδο για να προσελκύσουν κόσμο σε ένα από τα πιο όμορφα – κατά γενική ομολογία – Κυκλαδονήσια, που δεν είχε έως τώρα κρούσμα κορωνοϊού.
«Αγαπάμε τη Σέριφο. Έτσι κι αλλιώς. Και επιλέγουμε με κάθε τρόπο να την κρατήσουμε όσο πιο “ανέγγιχτη” γίνεται», αναφέρεται στη σχετική ιστοσελίδα της κοινής πρωτοβουλίας των τριών αρμόδιων φορέων του νησιού (του Δήμου, του Συλλόγου Εμπόρων και Επαγγελματιών και του Συλλόγου Ενοικιαζομένων Δωματίων και Διαμερισμάτων), το σλόγκαν της οποίας είναι «Θα μείνει μεταξύ μας».
Εξηγώντας, οι φορείς του τουρισμού του νησιού, τονίζουν, ότι «είναι επιλογή μας να μην έχουμε ξαπλώστρες και οργανωμένες παραλίες. Για να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά και την ιδιωτικότητα με 72 διαφορετικούς τρόπους στη θάλασσα. Είναι επιλογή μας να φτιάξουμε καταλύματα μικρής χωρητικότητας και σε απόσταση μεταξύ τους. Για να μην “τραυματίσουμε” την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Είναι επιλογή μας να έχουμε μικρούς χώρους εστίασης και διασκέδασης. Γιατί πιστεύουμε ότι το τοπίο είναι ο πρωταγωνιστής και όχι οι τεράστιες κατασκευές. Είναι επιλογή μας να κρατήσουμε τα σοκάκια και τα μονοπάτια όπως ήταν, για να μπορεί κανείς να βιώνει την επαφή με τη φύση απερίσπαστα. Όλα αυτά ήταν επιλογές μας και πριν την υγειονομική κρίση. Γι’ αυτό και απευθυνόμαστε σε όσους πιστεύουν το ίδιο για το πώς θέλουν να είναι το νησί που πάνε διακοπές. Γι’ αυτό και όποιος επιλέξει τη Σέριφο για το καλοκαίρι μπορεί να νιώσει όσο πιο ασφαλής θέλει. Αυτός ο τρόπος χρειάζεται να “μείνει μεταξύ μας”!».
Ξέχωρα απ’ αυτά, ο Δήμος έχει λάβει πρόσθετα μέτρα σχεδιάζοντας τη δημιουργία πληροφοριακών σταθμών (προς ενημέρωση για τα μέτρα ασφαλείας) σε κεντρικά σημεία του νησιού, στο λιμάνι, τη Χώρα και διάφορους οικισμούς. Επιπλέον έχει προβλεφθεί η δημιουργία απολυμαντικών σταθμών από το λιμάνι έως και την είσοδο κάθε οικισμού.
«Προωθούμε αυτό που πάντα είχαμε. Τις 72 παραλίες μας, οι οποίες είναι όλες προσβάσιμες και ελεύθερες, τη φυσική ομορφιά και το μοναδικό χαρακτήρα του νησιού μας», λέει ο δήμαρχος του νησιού Κωνσταντίνος Ρεβίνθης και εξηγεί ότι «καμία από τις παραλίες της Σερίφου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολυσύχναστη, καθότι δεν είναι «ένα νησί μαζικού τουρισμού για να δημιουργείται συνωστισμός».
Υπογραμμίζεται δε ότι όλα τα καταλύματα είναι μικρά, οικογενειακά, με ανεξάρτητες αυλές και χωρίς κοινόχρηστους χώρους, καθώς και ότι κάθε μέλος του Συλλόγου έχει εκπαιδευτεί για να εξασφαλίσει μια ασφαλή και ευχάριστη διαμονή στους επισκέπτες του.
Αν κάποιος μετά απ’ όλα αυτά χρειάζεται επιπλέον λόγους για να επισκεφτεί τη Σέριφο, δεν έχει μάλλον παρά να ζητήσει τη… γνώμη κάποιου που έχει πάει. Η Χώρα της Σερίφου είναι από τις πιο γραφικές στην Ελλάδα, χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω στο λόφο και σε υψόμετρο 200 μέτρων. Στην πραγματικότητα είναι ένας χαρακτηριστικός οχυρωµένος µεσαιωνικός οικισµός, που χτίστηκε έτσι για να προφυλάσσει τους κατοίκους από τις επιδροµές των πειρατών.
Από τα τέσσερα ανεμοδαρμένα εκκλησάκια της Χώρας η θέα είναι συναρπαστική, όπως και το… χάζι της κεντρικής πλατείας του Αγίου Αθανασίου, που θυμίζει θεατρικό σκηνικό, με τα παραδοσιακά, καλόγουστα καφέ με τις χρωματιστές καρέκλες και τις ανθισμένες γλάστρες. Στον παραλιακό δρόμο του Λιβαδιού, στο λιμάνι, η εικόνα είναι πιο κοσμοπολίτικη, με τις αραγμένες ψαρόβαρκες και τα ιστιοφόρα να «κοιτούν» τις καφετέριες, τις ταβέρνες και τα μπαράκια, στο πιο πολυσύχναστο σημείο του νησιού.
Στις 72 παραλίες της Σερίφου (εκ των οποίων οι 17 είναι προσβάσιμες οδικώς) μπορεί κανείς να χαρτογραφήσει όλα τα γεωλογικά φαινόμενα της Μεσογείου. Για αρκετές χρειάζεται να κατηφορίσεις κακοτράχαλους χωµατόδροµους, ωστόσο ανάλογα με το τι ζητάς είναι αδύνατο να μην αποζημιωθείς. Άλλες βραχώδεις ή µε λεπτό βότσαλο, µε χρυσές αµµουδιές και νερά άλλοτε τιρκουάζ και άλλοτε βαθυγάλανα, η κάθε μία μοιάζει με ξεχωριστή πινελιά σε καμβά. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την μαγευτική Ψιλή Άμμο, που το 2003 ανακηρύχτηκε ως η «καλύτερη παραλία της Ευρώπης», τίτλο που έλαβε και από τους Sunday Times το 2015.
Ξεχωριστό χρώμα στο νησί δίνουν τα μεταλλεία – απομεινάρια της εποχής (τέλη του 19ου – αρχές του 20ου αιώνα), που εγκαταστάθηκαν μεταλλευτικές εταιρίες για να εκμεταλλεύονταν το πλούσιο υπέδαφός του. Στην κεντρική στοά του ορυχείου, στο Μεγάλο Λιβάδι, ξεκινάει μια υπόγεια στοά που καταλήγει στην ερημική παραλία του Καλόγερου. Εκεί, ανάµεσα στις παλιές ράγες, τα εγκαταλειµµένα βαγόνια και τις µισογκρεµισµένες γέφυρες, μπορεί να πάρει κανείς μια γεύση για τον τρόπο ζωής των μεταλλωρύχων του νησιού, αλλά και να ζήσει μια εντελώς ασυνήθιστη εμπειρία για ελληνικό νησί, κάνοντας υπόγεια πεζοπορία που διαρκεί περίπου ένα 20λεπτο.
Με λογική της προστασίας από επιδρομείς έχει χτιστεί και το περίφηµο καστροµονάστηρο των Ταξιαρχών, που στέκει αγέρωχο από το 1572 στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Είναι μια φρουριακού τύπου κατασκευή, με πολεμίστρες, κινητή σκάλα, πολύ ψηλό περίβολο και µόνο μια στενή είσοδο σε ύψος 4 µέτρων. Η μονή είχε αποκτήσει πλούτο και φήμη, προσελκύοντας τους πειρατές, τους οποίους οι μοναχοί ήταν αναγκασμένοι να πολεμούν. Η επίσκεψη εκεί είναι από τα SOS του νησιού, κατά (μεγάλη) προτίμηση λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, καθώς τα χρώματα και η εικόνα από το συγκεκριμένο σημείο είναι «εθιστικά». 
Ό,τι και αν γράψει κανείς όμως για τη Σέριφο, μόνο με μια δοκιμή μπορεί κάποιος να αφουγκραστεί το μοναδικό feeling που δημιουργεί, καθώς είναι από τις περιπτώσεις που ισχύει απόλυτα το μια εικόνα ισούται με 1000 λέξεις. Και αυτό το κείμενο, των 991 λέξεων, δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτε παραπάνω από μία και μόνο εικόνα της Σερίφου…
