Ενα μωβ μονοπάτι ανοίγεται μπροστά στα μάτια μας. Ο πεζόδρομος έχει γεμίσει ανθάκια και τα φορτωμένα κλαδιά των δέντρων μοιάζουν να αγκαλιάζονται, θέλοντας να αγγίξουν τον ουρανό. Ισως, ένα από τα ομορφότερα σημεία της Αθήνας είναι εδώ.
Με αυτή τη ρομαντική διάθεση περάσαμε κάτω από τα μωβ δέντρα της Αθήνας. Σίγουρα έχετε βρεθεί και εσείς εκεί… στον δρόμο δίπλα από το Ζάππειο και έχετε μαγευτεί από την εικόνα, που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο καρτ ποστάλ. «Πώς ονομάζονται;», αναρωτιόμαστε αλλά απάντηση δεν είχε κανείς από εμάς. Ευτυχώς, υπάρχει η Google και μάθαμε το εξωτικό όνομα των μωβ δέντρων της Αθήνας.
Τζακάραντες, τα πανέμορφα δέντρα που χρωματίζουν την Αθήνα
Το όνομα του δέντρου είναι Τζακάραντα (πολύ εξωτικό!). Στη γλώσσα των Γκουαρανί, ιθαγενών της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Βολιβίας και της Παραγουάης από όπου κατάγεται, σημαίνει «αρωματικό».
Ανήκει στην οικογένεια της μπιγκνόνιας, όπως αποδεικνύει και το λουλούδι της, και απλώνει τα κλαδιά σε σχήμα ομπρέλας μέχρι το ύψος των 20 μέτρων ίσως και των 30.
Η ομορφιά του μωβ δέντρου της Αθήνας είναι απερίγραπτη και όσοι βρίσκονται στο Ζάππειο, δεν μπορούν να αντισταθούν και τραβούν συνεχώς φωτογραφίες. Με ενα σκρολάρισμα, άλλωστε, στην τοποθεσία «Ζάππειο» στο Instagram θα δείτε φωτογραφίες από το ανθισμένο μονοπάτι.
Οι τζακαράντες, ωστόσο, δεν βρίσκονται μόνο εκεί. Η Ρηγίλλης και η Αθηνάς έχουν τα δικά τους δέντρα, με το σκηνικό να είναι εντελώς διαφορετικό. Από τη μία στην οδό Αθηνάς, η τζακαράντες συνδυάζονται με την urban διάθεση της πόλης και την πολυκοσμία, ενώ στην Ρηγίλλης υπάρχει μια πιο ήσυχη ατμόσφαιρα, θυμίζοντας κάτι από παλιά Αθήνα.
Για τις τζακαράντες μιλά και το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη,
Οι τζακαράντες παίζοντας καστανιέτες και χορεύοντας
ρίχναν γύρω στα πόδια τους ένα μενεξεδένιο χιόνι.
αδιάφορα όλα τ΄ άλλα, κι αυτό
το Βενουσμπεργκ της γραφειοκρατίας με τους διπλούς
τους πύργους και τα διπλά του επίχρυσα ρολόγια
ναρκωμένο βαθιά σαν ιπποπόταμος μες στο γαλάζιο.
Και τρέχαν τ΄ αυτοκίνητα δείχνοντας
γυαλιστερές πλάτες όπως τα δελφίνια.
Στο τέλος του δρόμου μας περίμενε
δρασκελώντας αργόσχολα μες στο κλουβί του
ο ασημένιος φασιανός της Κίνας
ο Ευπλόκαμος Νυχθήμερος, όπως τον λένε.
