Προσπάθεια «αναβίωσης» της ομάδας «Ζ», της μακροβιότερης υπηρεσίας δικυκλιστών της Αστυνομίας, πραγματοποιείται δειλά δειλά το τελευταίο διάστημα.
Η ομάδα «Ζ» άρχισε να αποδυναμώνεται από το 2010 και μετά, ύστερα από την ίδρυση της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., η οποία κλήθηκε να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της αστυνόμευσης και διαχείρισης περιστατικών.
Οι «Ζητάδες», λάτρεις των δύο τροχών στο σύνολό τους, με την πάροδο του χρόνου μειώθηκαν και άρχισαν να εκτελούν καθήκοντα φυλάξεων στόχων. Μέχρι που από ένα σημείο και μετά οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» μοτοσικλετιστές της ΕΛ.ΑΣ. έπαψαν να εκτελούν περιπολίες, καθώς οι αστυνομικοί και οι μηχανές τους δεν επαρκούσαν για να καλύψουν τομείς αστυνόμευσης της πόλης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι πριν από το 2010 υπήρχαν περίπου 300 μηχανές στους δρόμους, ενώ σήμερα ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τις 100.
Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, γίνεται μία προσπάθεια οι «Ζητάδες» να ξεκινήσουν και πάλι να εκτελούν περιπολίες στην πόλη, ενισχύοντας τα περιπολικά της Άμεσης Δράσης. Τα τελευταία βράδια 14 μηχανές (εφτά ζευγάρια) πραγματοποιούν περιπολίες στην πρωτεύουσα. Δέκα μηχανές στον τομέα που καλύπτει το κέντρο της πόλης και τέσσερις στη δυτική Αττική.
Οι νυχτερινές βάρδιες επιβεβαιώνουν την προσπάθεια που γίνεται για «αναβίωση» της ομάδας, όπως εξηγούν αστυνομικές πηγές. Το πλεονέκτημα των «Ζητάδων», όπως περιγράφουν οι ίδιες πηγές, είναι ότι μπορούν να λάβουν όλο το φάσμα των σημάτων από το επιχειρησιακό κέντρο. Λειτουργούν, δηλαδή, ακριβώς όπως τα περιπολικά της Άμεσης Δράσης, με τη διαφορά ότι φτάνουν γρηγορότερα στο συμβάν. Το μειονέκτημα είναι τα συχνότερα ατυχήματα και οι περισσότεροι τραυματισμοί αστυνομικών.
Υπενθυμίζεται ότι η ομάδα «Ζ» ιδρύθηκε το μακρινό 1979, με απόφαση της τότε ηγεσίας της Αστυνομίας Πόλεων. Αρχικά επανδρώθηκε από αστυνομικούς της Τροχαίας Αθηνών και κατόπιν από αστυνομικούς διαφόρων υπηρεσιών που ήταν παθιασμένοι με τους δύο τροχούς και είχαν… έφεση στην οδήγηση μηχανών μεγάλου κυβισμού.
Η υπηρεσία πήρε το όνομά της από το εύηχο γράμμα της αλφαβήτου, το «Ζ», προκειμένου να έχει ένα αναγνωριστικό όνομα που θα χρησιμοποιούνταν και ως κωδικός αναγνώρισης στους ασυρμάτους.
