Ότι η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είναι πλέον εκτός ελέγχου το έχουν καταλάβει όλοι. Εκείνο που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι πώς γίνεται το lockdown των τριών εβδομάδων να μην λειτουργεί όπως τον Μάρτη και να μην αναχαιτίζει τον ιό στη συμπρωτεύουσα.
Τη λύση του μυστηρίου δίνει μια γιατρός απ’ το Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Η παθολόγος- εντατικολόγος, Χριστίνα Κυδώνα, μιλώντας στη διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε η δημοτική κίνηση «H πόλη ανάποδα» παρουσίασε την ανατριχιαστική πραγματικότητα στα νοσοκομεία που εξηγεί εν πολλοίς γιατί η φωτιά του covid στη Θεσσαλονίκη δεν σβήνει.
Εξήγησε λοιπόν ότι λόγω του τρομακτικού αριθμού των ασθενών που πρέπει να νοσηλευτούν, οι γιατροί αναγκάζονται για να αδειάσουν οι κλίνες να κάνουν επιθετικά εξιτήρια, δηλαδή δεν περιμένουν την πλήρη αποδρομή της νόσου αλλά με το που νιώθουν ασφαλείς ότι μπορεί να πάει σπίτι με οξυγόνο ο ασθενής, τότε τον βγάζουν.
Το αποτέλεσμα είναι να επιστρέφουν σπίτι τους ασθενείς που είναι ακόμα θετικοί με αποτέλεσμα να ανακυκλώνεται ο ιός και να συντηρείται αυτός ο φαύλος κύκλος της μόλυνσης.
Διαβάστε τι είπε η κ. Κυδώνα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον:
«Ενώ τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη εισάγαμε αρκετούς ανθρώπους για παρακολούθηση, τον Νοέμβρη αυτό το σταματήσαμε και βάζουμε πλέον πάνω της μέτριας βαρύτητας περιστατικά γιατί αν δεν το κάναμε τα κρεβάτια θα φτάνανε μέχρι την παραλία. Πλέον κάνουμε πιο επιθετικά εξιτήρια, δηλαδή δεν περιμένουμε την πλήρη αποδρομή της νόσου αλλά με το που νιώσουμε ασφαλείς ότι μπορεί να πάει σπίτι με οξυγόνο, τότε τον βγάζουμε. Αυτό το κάνουμε για να έχουμε στοιχειωδώς κάποιες ελεύθερες κλίνες γιατί κάθε 4 μέρες το Ιπποκράτειο πρέπει να ξανανοίξει τις πύλες του.
Ένας ειδικός και ένας ειδικευόμενος στην πτέρυγα των 50 δουλεύουν 26 ώρες ντυμένοι με στολή χωρίς ανάπαυση σε περιστατικά που τουλάχιστον το 30% είναι βαρύτατα και που πλέον μέσα στις πτέρυγες εφαρμόζουμε μη επεμβατικό μηχανικό αερισμό, με ειδικά απαπνευστηράκια που είχαμε φροντίσει να εξασφαλίσουμε για να κρατάμε τους αρρώστους μη διασωληνωμένους όσο το δυνατόν περισσότερο, για να αποφύγουμε τις εισαγωγές στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας καθώς δεν υπάρχουν κρεβάτια διαθέσιμα.
Πλέον στις πτέρυγες Covid ένα ποσοστό των περιστατικών κανονικά και με βάση το νόμο δε θα έπρεπε να νοσηλεύεται εκεί, αλλά στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) με πολύ περισσότερο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και μόνιτορ.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν γιατροί περαιτέρω για να μας ενισχύσουν, έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις σε προσωπικό που μπορεί να γνωρίζει παθολογία και έχουμε καλέσει οφθαλμίατρους, ΩΡΛ, χειρουργούς, γυναικολόγους κ.ά που είναι αδύνατον να εκπαιδεύσουμε σε μια μέρα αλλά τους χρησιμοποιούμε ως βοηθητικά χέρια για αιμοληψίες και εξέταση ζωτικών οργάνων κτλ. Όλο αυτό κάνει τις συνθήκες νοσηλείας φοβερά επισφαλείς για τους αρρώστους. Γνωρίζω τι κριτική είχαμε κάνει μέχρι να φτάσουμε εδώ, και τι θα πούμε όταν περάσει αυτό. Δυστυχώς, όμως, τώρα είμαστε μέσα στη μεγάλη φωτιά και ‘πρεπε να προτείνουμε λύσεις που να σώσουν τον κόσμο άμεσα.
Εμείς ζητήσαμε να νοικιαστούν η να επιταχθούν ξενοδοχεία της πόλης για να βγάζουμε τα εξιτήρια που ακόμη είναι θετικά γιατί αν περιμέναμε να αρνητικοποιηθουν δε θα υπήρχαν κρεβάτια. Αυτοί που βγάζουμε ανακυκλώνουν τη διασπορά στην πόλη. Γιατί κάποιος μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να κάτσει άλλες δέκα μέρες μόνος στο σπίτι του και άρα θα κολλήσει την οικογένειά του, που μπορεί να αποτελείται από ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Στη Θεσσαλονίκη το lockdown, δυστυχώς εδώ που έχουμε φτάσει, δε μπορεί να περιορίσει τη διασπορά γιατί ακόμα και τα εξιτήρια από μόνα τους που επιστρέφουν στις εστίες τους, δημιουργούν αυτό τον φαύλο κύκλο».
