Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
Γράφει η Βασιλική Κόκκαλη
Η εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων έρχεται στον απόηχο δηλώσεων από την πλευρά της Βίκυς Σταμάτη για ύπαρξη διαθηκών του εκλιπόντος συζύγου της και τη δέσμευσή της να παραδώσει στο ελληνικό κράτος τα όποια στοιχεία προκύψουν από αυτές ώστε οι αρμόδιες αρχές να πράξουν τα δέοντα. Ανεξάρτητα, όμως, από το όποιο περιεχόμενο των διαθηκών αυτών, το μόνο βέβαιο είναι ότι η υπόθεση με το «χρυσό ασφαλιστήριο συμβόλαιο» της Ελβετίας οδηγείται στο ακροατήριο του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου και τα χρήματα του συμβολαίου αυτού, σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη, προέρχονται από ποσά που ο εκλιπών είχε λάβει ως δώρο κατά τη θητεία του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας προκειμένου να προωθήσει συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα.
Για την υπόθεση αυτή το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων) είχε καταδικάσει τον Οκτώβριο του 2020 τη Βίκυ Σταμάτη και τον Νίκο Ζήγρα σε ποινή κάθειρξης έξι ετών. Επίσης, είχε επιβάλει στον καθέναν χρηματική εγγύηση 20.000 ευρώ και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Οι ίδιες ποινές είχαν επιβληθεί και στον εκλιπόντα πρώην υπουργό. Ωστόσο και στους τρεις το δικαστήριο είχε χορηγήσει αναστολή στην έκτιση των ποινών τους μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Η αναστολή, δηλαδή, έχει ισχύ μέχρι να εκδοθεί η ετυμηγορία του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, η οποία, δεν αποκλείεται να εκδοθεί ακόμη και σήμερα. Αν με αυτή οι κατηγορούμενοι καταδικαστούν εκ νέου και τους επιβληθεί κάθειρξη άνω των πέντε ετών, τότε, βάσει της νομοθεσίας, θα πρέπει να οδηγηθούν στη φυλακή για να την εκτίσουν.
Η υπόθεση
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Δικαιοσύνης, η υπόθεση αφορά ασφαλιστήριο συμβόλαιο της ελβετικής εταιρείας Zurich Lebensversicherungs Gesellschaft AG. Το συμβόλαιο είχε συνάψει τον Δεκέμβριο του 1998 ο Ακης Τσοχατζόπουλος καταβάλλοντας εφάπαξ το ποσό των 500.000 ελβετικών φράγκων στην εταιρεία με επιταγή της τράπεζας Credit Lyonnais Suisse S.A. Μέσω του συμβολαίου αυτού ο Νίκος Ζήγρας εισέπραττε ετήσια σύνταξη 33.147,60 ελβετικών φράγκων και αντίστοιχα η Βίκυ Σταμάτη 30.167,60 ελβετικά φράγκα, επίσης κάθε έτος. Επιπλέον, ο εξάδελφος του Ακη Τσοχατζόπουλου φέρεται να έλαβε κατόπιν συμφωνίας με την εταιρεία και μετά τη λύση του συμβολαίου το υπόλοιπο της αξίας του που υπολογίζεται σε 359.060,40 ελβετικά φράγκα. Συνολικά και στους τρεις αποδίδεται ότι εισέπραξαν από κοινού 773.989,20 ελβετικά φράγκα τα οποία «ξέπλυναν» μέσω της εν λόγω ασφαλιστικής σύμβασης, ενώ το ποσό αυτό προέρχεται από δωροδοκία του Τσοχατζόπουλου.
Σε πρώτο βαθμό ο Νίκος Ζήγρας είχε δηλώσει αθώος και είχε υποστηρίξει ότι το ζεύγος Τσοχατζόπουλου είχε συνάψει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο χρησιμοποιώντας εν αγνοία του το όνομά του και το διαβατήριό του. Από την πλευρά της, η Βίκυ Σταμάτη είχε ισχυριστεί ότι ο σύζυγός της είχε συνάψει το συγκεκριμένο συμβόλαιο με αποδέκτη την ίδια και ότι στο τέλος κάθε χρόνου λάμβανε 40.000 ελβετικά φράγκα. Ωστόσο, όπως είχε αναφέρει, δεν είχε ζητήσει ούτε είχε χρησιμοποιήσει τα χρήματα αυτά από το 2013 μέχρι και σήμερα. «Ο άνδρας μου μού είπε ότι ο Ζήγρας θέλησε να οικειοποιηθεί τα πάντα», είχε προσθέσει.
Το σκεπτικό του δικαστηρίου
Ωστόσο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε τους παραπάνω ισχυρισμούς των κατηγορουμένων αναφέροντας, μεταξύ άλλων, στο σκεπτικό της απόφασης που εξέδωσε ότι «προέκυψε κατά τρόπο πειστικό ότι όλοι οι κατηγορούμενοι θέλησαν τη δημιουργία του ως άνω λογαριασμού προκειμένου να “ξεπλύνουν” μέσω αυτού μέρος των παράνομων κτηθέντων από τη δραστηριότητα του πρώτου από αυτούς ωφελημάτων (σ.σ.: του Ακη Τσοχατζόπουλου)».
Σε ό,τι αφορά τον ισχυρισμό που προέβαλε ο Νίκος Ζήγρας περί πλαστογραφίας της υπογραφής του, οι δικαστές έκριναν ότι το επιχείρημα αυτό «αντίκειται στους κανόνες της λογικής και τα συμπεράσματα της κοινής πείρας, αφού είναι γνωστό ότι οι τράπεζες, και οι ελβετικές βεβαίως, είναι ιδιαίτερα προσεκτικές και σχολαστικές στις συναλλαγές τους, πολλώ δε μάλλον στην προκειμένη περίπτωση κατά την οποία ο ίδιος ο κατηγορούμενος, απολογούμενος, δήλωσε ότι ήρθε σε συμβιβασμό με την ελβετική τράπεζα μετά τη δικαστική τροπή της υπόθεσης, χωρίς να δικαιολογεί με ποιον τρόπο η ελβετική τράπεζα προσήλθε σε συμβιβασμό με έναν άγνωστο -κατά τα λεγόμενα του ιδίου- σε αυτήν πρόσωπο».
Τέλος, αναφορικά με τους ισχυρισμούς της Βίκυς Σταμάτη, τα μέλη του Τριμελούς Εφετείου τούς απέρριψαν με το σκεπτικό ότι η κατηγορουμένη, αν και «ομολογεί τη γνώση της περί της υπάρξεως του επίδικου ασφαλιστηρίου συμβολαίου», στη συνέχεια «αρνείται τη γνώση της σχετικά με την προέλευση των ωφελημάτων». Ο ισχυρισμός όμως αυτός δεν είναι «πειστικός», αναφέρουν οι δικαστές, «αφού από το περιεχόμενο της αναγνωσθείσης με αριθμό 2973/2017 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών (σ.σ.: πρόκειται για την καταδικαστική απόφαση που είχε εκδοθεί για το «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος από τα εξοπλιστικά), το μέγεθος των χρημάτων που διακινούσε τόσο η ίδια όσο και ο πρώτος των κατηγορουμένων (σ.σ.: ο εκλιπών πρώην υπουργός) σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούνταν από τα νόμιμα εισοδήματα και των δύο». Κατά τους δικαστές, το γεγονός αυτό «οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα περί της γνώσεως και της συμμετοχής της στη διαδικασία του “ξεπλύματος”, δεδομένου ότι, αν όντως αγνοούσε (σ.σ.: η Βίκυ Σταμάτη) την προέλευση αυτών των χρημάτων, θα είχε αναρωτηθεί και αντιδράσει σε τέτοιου μεγέθους περιουσία».
