Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ
Από το πρωί της Πέμπτης, μέχρι και το αντίστοιχο της Παρασκευής 25ης Μαρτίου, λεφούσια κατοίκων των πόλεων της χώρας μας ξεχύθηκαν στις εθνικές οδούς, σε έναν κοινό αγώνα -στο μποτιλιάρισμα χιλιομέτρων- με ένα κοινό σύνθημα: ελευθερία…
Ναι, όπως τότε, το 1821, που ξέσπασε η Επανάσταση των Ελλήνων κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και λογική, νικώντας το βάρος του οθωμανικού ζυγού. Προφανώς και οι συνθήκες σήμερα, με τις αντίστοιχες που καταγράφηκαν στις χρυσές σελίδες της Ιστορίας, δεν χρήζουν καμίας παρομοίωσης. Άλλο να επικρέμαται πάνω από το σβέρκο σου η σπάθα κάποιου σουλτάνου, άλλο να θες να αποδράσεις από την πόλη σου για να αλλάξεις τον αέρα σου.
Τα στοιχεία τα οποία προκύπτουν από ιστοσελίδες βραχυχρόνιας μίσθωσης για αυτοτελή κατοικίες/διαμερίσματα για το διάστημα 25η Μαρτίου – 27η Μαρτίου, μέχρι και το μεσημέρι της Πέμπτης ήταν άνω του 95% στους δημοφιλείς ορεινούς προορισμούς της χώρας μας. Φυσικά, έντονη κινητικότητα καταγραφόταν και σε παραθαλάσσιες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας με πρωταγωνιστικό ρόλο την Πελοπόννησο, το Ναύπλιο, την Καλαμάτα, το Γύθειο, τη Ναύπακτο, καθώς και σε Λουτράκι και Κόρινθο. Αυτά τα υψηλά ποσοστά προ-κρατήσεων που καταγράφηκαν ήδη, αφορούσαν αποκλειστικά αυτοτελείς κατοικίες/διαμερίσματα που διατίθενται και είναι εγγεγραμμένα σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Πιστεύετε ότι σε ξενοδοχειακές μονάδες ή πανσιόν, μπορούσε να βρει κάποιος δωμάτιο; Σύμφωνα με πολλούς ξενοδόχους, τα δωμάτια για τώρα είχαν προκρατηθεί λίγο μετά την… Καθαρά Δευτέρα, ενώ αντίστοιχη εικόνα έχουν και για το ερχόμενο Πάσχα.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είχε γράψει: «Καημένε Μακρυγιάννη, να ‘ξερες/ γιατί το τζάκισες το χέρι σου/ το τζάκισες για να χορεύουν σέικ/ τα κωλόπαιδα». Εν προκειμένω, κάποιος θα μπορούσε να πει αντίστοιχα πως «ο Παπαφλέσσας έχυσε το αίμα του στο Μανιάκι για να φεύγουν τριήμερα οι απόγονοί του;».
Με συγχωρείτε, αλλά καθόλου δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη – υπεραπλούστευση. Αν κάποιος θέλει να φύγει και μπορεί, πολύ καλά πράττει, έπειτα από τόσες καραντίνες και έναν μεσαιωνικό χειμώνα, σκοτεινό και κρύο που έσκασε πάνω στα κορμιά μας, ενώ τα μάτια γούρλωναν από τη ρωσική επίθεση για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
‘Ενα άλλο ερώτημα που θα μπορούσε να ψελλίσει κάποιος, είναι το εξής: «Πού βρήκαν τα χρήματα όλοι αυτοί και μπόρεσαν να εκδράμουν εις τας εξοχάς; Δεν υπάρχει ακρίβεια, δεν κάνει πάρτι ο πληθωρισμός, δεν υφίσταται ενεργειακή κρίση και έχουμε πει το ψωμί ”ψωμάκι”; Λεφτά για να βάλουν βενζίνη; Για να πληρώσουν τις διανυκτερεύσεις και τα φαγητά στις ταβέρνες;».
Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση, αλλά έχει σημασία; Γιατί να σε απασχολεί πού βρήκε τους πόρους ο καθένας και αποφάσισε να πάει ένα τριήμερο; Τι να πω… Ίσως να έχουμε, τελικά, λανθασμένη εντύπωση περί της οικονομικής κατάστασης των κατοίκων της Ελλάδας. Ή, πιθανώς, να τα φέρνουμε όντως δύσκολα, κατά το κοινώς λεγόμενον, αλλά είπαμε, βρε αδερφέ, να ξοδέψουμε κάποια χρήματα για να μην τα φάμε σε ψυχοθεραπείες – έπειτα από τόσους απανωτούς, υποχρεωτικούς εγκλεισμούς.
«…ως μία βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν τον σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση και δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα», είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην ιστορική ομιλία του στην Πνύκα και μας άφησε αιώνια παρακαταθήκη τα έργα και τα λόγια του. Και την ελευθερία μας…
Ο αγώνας και η θυσία των αγωνιστών του 1821 αποτελεί ακλόνητο παράδειγμα εθνικής ομοψυχίας και μας θυμίζει πως όταν διχαστήκαμε ως λαός μας έφαγε το πηχτό σκοτάδι – πάσης φύσεως.
Το φετινό τριήμερο ας πούμε ότι μας βρίσκει όλους ενωμένους, με μια ακλόνητη ομοθυμία, έστω κι αν αυτή πέφτει πάνω σε κίνηση στην εθνική: να φύγουμε για λίγες ημέρες από την πόλη μας, να τα αφήσουμε όλα πίσω, να ξεχάσουμε μεγαβατώρες και βόμβες και όταν γυρίσουμε, σαν μια ευχή, να έχουν αλλάξει όλα.
Χρόνια πολλά και πάντα ελεύθεροι…
