Μια μέρα σαν σήμερα, 1η Απριλίου του 1947 πεθαίνει ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ της Ελλάδας. Και ποιος να το πιστέψει;
Πέθανε ο βασιλιάς; Έλα κόψε τη πλάκα…
Πρωταπριλιά του 1947 και ουδείς, στην Αθήνα, πίστεψε την είδηση που είχε αρχίσει να διαδίδεται από το μεσημέρι: «Πέθανε ο βασιλιάς Γεώργιος»! Η είδηση για τον θανάτου του Γεωργίου άρχισε να γίνεται κάπως πιστευτή από τους Έλληνες, όταν το ραδιόφωνο άρχισε να μεταδίδει πένθιμα εμβατήρια. Στις παραμονές του θανάτου του Γεωργίου Β΄ είχε επίσημα ενσωματωθεί η Δωδεκανήσος στην Ελλάδα.
Μάλιστα δυο μέρες πριν από τον θάνατό του, ο Γεώργιος, είχε εγκατασταθεί στη Ρόδο.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο – συγγραφέα Σπύρο Μελά, που είχε παραστεί στην επίσημη τελετή της Ρόδου, δύο «κακά σημάδια» προοιώνιζαν ότι κάτι κακό θα συνέβαινε: Η ασυνήθιστα βαριά ομίχλη που επικρατούσε στη Ρόδο και το γεγονός ότι η ελληνική σημαία κατά την επίσημη πρώτη έπαρση της στο νησί των Ιπποτών, μπερδεύτηκε στον κοντό!
Τι να μετρήσουν οι προλήψεις όμως μπροστά σε μια ανατριχιαστική «προφητεία» που είχε προηγηθεί έξι μήνες νωρίτερα. Ένα μέντιουμ της εποχής, η γερόντισσα Δέσποινα, που σ’ ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα του Κολωνακίου δεχόταν από τον Μποδοσάκη και τον Τσουδερό μέχρι τον Πλαστήρα και μέλη της βασιλικής οικογένειας για να τους προβλέψει το μέλλον, είχε «δει» ή καλύτερα προειδοποιήσει για τον θάνατο του βασιλιά!
Ο ιστορικός και πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης έχει γράψει για την «προφητεία» σε ένα από τα βιβλία του, που σύμφωνα μ’ αυτήν, αν κατά την επιστροφή του από την εξορία, ο βασιλιάς Γεώργιος, δεν περνούσε πρώτα από την Τήνο για να προσκυνήσει τη Μεγαλόχαρη θα πέθαινε μέσα σε έξι μήνες. Και έτσι έγινε! Την Πρωταπριλιά, λοιπόν, ο βασιλιάς πέθανε, όπως έδειξαν τα «σημάδια» κι όπως προείπεν η γερόντισσα, αλλά ουδείς το πίστεψε. Την επόμενη μέρα χρειάστηκε να εκδοθεί επίσημη ανακοίνωση από το Πολιτικό Γραφείο του Βασιλέως, δίνοντας λεπτομέρειες για τον βασιλικό θάνατο.
