Η Ιρίνα Ντενισένκο, πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας του Χαρκόβου, εγκατέλειψε μαζί με την κόρη της, Ευγενία, την Ουκρανία για να σωθούν από τους βομβαρδισμούς.
Οι δυσκολίες του διάρκειας τρεισήμισι ημερών ταξιδιού από την Ουκρανία ήταν μεγάλες ήταν μεγάλες, καθώς είχαν μαζί τους τον σκύλο και τις… 15 γάτες τους. Οι δυσκολίες συνεχίζονται, όμως, και μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα.
Η Ιρίνα Ντενισένκο έχει ένα σπουδαίο βιογραφικό ως πιανίστρια και διοργανώτρια εκδηλώσεων με έμφαση στα κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά Ουκρανών και Ελλήνων. Μεταξύ άλλων έχει διοργανώσει στην πατρίδα της συναυλία Ελλήνων μουσικών με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Χαρκόβου, σε έργα του Μανώλη Καλομοίρη, του σπουδαίου συνθέτη ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα έζησε για τέσσερα χρόνια στο Χάρκοβο, ενώ είναι εμπνεύστρια του φεστιβάλ Ελληνικού Πολιτισμού στο Χάρκοβο, στο πλαίσιο του οποίου παρουσιάζονταν συνθέτες, συγγραφείς και εικαστικοί καλλιτέχνες από την Ελλάδα.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δηλώνει «παθιασμένη με τον ελληνικό πολιτισμό από την παιδική μου ηλικία. Πρωτοήρθα σε επαφή με την Ελλάδα μέσα από τα βιβλία μυθολογίας». Στην ελληνική κουλτούρα εντρύφησε περισσότερο και μετά τη γνωριμία της με τον σύζυγό της, Έλληνα ομογενή από τη Μαριούπολη, ο οποίος σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή.
Όπως επισημαίνει η ίδια, «οι Έλληνες και οι Ουκρανοί έχουν πολλά κοινά στοιχεία πολιτισμού. Και οι δύο λαοί έχουν πάθος για τις παραδόσεις τους». Την αγάπη της για τη μουσική εμφύσησε και στην κόρη της, Ευγενία Παπακίτσια, η οποία παράλληλα με την εργασία της σε εταιρεία Πληροφορικής, στον ελεύθερο χρόνο της τραγουδάει ως μέλος ροκ μπάντας.
Ήμασταν προετοιμασμένες ότι θα πεθάνουμε
Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Ιρίνα και η Ευγενία ζούσαν σε ένα διαμέρισμα στο Χάρκοβο με τις 15 γάτες και τον σκύλο τους. «Κάθε ζώο που έχουμε, έχει τη δική του ιστορία. Πολλά από αυτά τα έχουμε σώσει στους δρόμους ή δεν τα ήθελε κανείς γιατί δεν ήταν “τέλεια”: μία από τις γάτες μας είναι τυφλή, άλλες είναι τραυματισμένες από αυτοκίνητα. Αν δεν τα παίρναμε στο σπίτι μας, θα πέθαιναν», εξηγεί η Ευγενία μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η Ιρίνα και η Ευγενία έφυγαν από το Χάρκοβο στις 11 Μαρτίου. Λίγες ημέρες νωρίτερα, περιγράφουν, μία ρουκέτα έπεσε σε ένα σπίτι δίπλα από το δικό τους και τότε αποφάσισαν ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την πόλη. «Ήμασταν προετοιμασμένες ότι θα πεθάνουμε. Συνειδητοποιείς ότι κάθε λεπτό θα μπορούσε να είναι το τελευταίο της ζωής σου και κάθε πρωί είχαμε την αγωνία για το αν ζουν και οι φίλοι και συγγενείς μας», θυμούνται.
Προορισμός τους ήταν η Ελλάδα, μία χώρα στην οποία ένιωθαν οικεία. Εξάλλου, τον περασμένο Δεκέμβρη η Ιρίνα ανέλαβε την προεδρία της ελληνικής κοινότητας του Χαρκόβου, που αριθμούσε περίπου 700 μέλη. Επίσης, είχε ταξιδέψει πολλές φορές κατά το παρελθόν στην Ελλάδα για εκδηλώσεις: Αθήνα, Πάτρα, Λάρισα, Σέρρες, Μετέωρα, Λουτράκι, ήταν ορισμένες από τις περιοχές που είχε επισκεφθεί. Η Ευγενία δεν είχε έρθει ποτέ και τώρα θα ήταν η πρώτη της γνωριμία με την πατρίδα του πατέρα της. Εξάλλου, ήλπιζαν στην υποστήριξη των Ελλήνων μουσικών που είχαν γνωρίσει, αλλά και ομογενών της Ουκρανίας και των συγγενών τους, υποστήριξη που όπως λένε έλαβαν από πολύ κόσμο.
Ταξίδι γεμάτο κινδύνους και ταλαιπωρία
Όταν η Ιρίνα και η Ευγενία πήραν την απόφαση να φύγουν, δεν τους πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό να αφήσουν πίσω τα ζώα τους. «Είναι μέλη της οικογένειάς μας», λένε κατηγορηματικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Τα ζώα μας είναι το σπίτι μας, με το να τα φέρουμε εδώ, φέραμε το σπίτι μας μαζί. Είναι το φάρμακό μας», συμπληρώνουν.
Το ταξίδι τους δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ταξίδεψαν τριάμισι μερόνυχτα με λεωφορείο: από το Χάρκοβο στη Λβιβ, αφού πρώτα χρειάστηκε να αλλάξουν αρκετές φορές διαδρομή για να αποφύγουν επικίνδυνα σημεία, μετά στη Θεσσαλονίκη και τελικά στην Αθήνα. Τα ζώα ήταν συνέχεια δίπλα τους, σε ειδικά κουτιά και τσάντες. Ευτυχώς, λένε, οι οδηγοί των λεωφορείων δεν τους δημιούργησαν εμπόδια, δεν τους αρνήθηκαν την επιβίβασή τους.
«Στον πόλεμο κάθε ζωή πρέπει να σωθεί, είτε είναι ανθρώπων είτε ζώων. Όλοι οι οδηγοί κατανόησαν την κατάσταση», αναφέρουν.
Όταν έφτασαν στην Ελλάδα αρωγός τους στάθηκε η ομάδα εθελοντών «Cat Rescue Athens», ένα σωματείο που ασχολείται με τη διάσωση και φροντίδα αδέσποτης γάτας και την προώθηση της υιοθεσίας. Οι εθελοντές της οργάνωσης μετέφεραν τα ζώα στο κτηνιατρείο, όταν χρειάστηκε, και τους παρέδωσαν τροφές, χορηγία μεγάλης εταιρείας με τροφές και αξεσουάρ για ζώα.
Δυσκολία μέχρι σήμερα, ωστόσο, αποτελεί το γεγονός ότι δεν βρίσκουν σπίτι στην Αθήνα να νοικιάσουν για να μείνουν με τα ζώα τους γιατί, όπως λέει η Ευγενία απογοητευμένη, κανείς δεν τους θέλει με τόσες γάτες. Η Ιρίνα και η Ευγενία απευθύνουν έκκληση για να βρεθεί ένα σπίτι, στο οποίο θα μπορέσουν να ζήσουν μαζί με τα ζώα τους.
