Η Super Kiki μας έδειξε γιατί κανένας δεν πρέπει να θεωρείται πρότυπο
Αν έβλεπε κανείς τη συνέντευξη που έδωσε η Super Kiki στην εκπομπή του Konilo στο Youtube, θα δημιουργούσε την εξής εντύπωση: αν κλέβεις από μικρός και έχεις κάνει διάφορα ποινικά αδικήματα και στη συνέχεια μοιραστείς όσα πέρασες, θα φτάνεις να είσαι διάσημος και με λεφτά.
Δεν έχω ιδέα προφανώς πόσα βγάζει η Super Kiki με την ιδιότητα της Instagrammer-Influencer (η ίδια υποστηρίζει πως πλέον η βασική της ιδιότητα είναι της ηθοποιού), αλλά σίγουρα με τη δημοφιλία της και την αναγνωρισιμότητα που έχει αποκτήσει, θα απέχει αρκετά από τη ζωή που έκανε μέχρι που βγήκε από τη φυλακή.
Σε μια περίοδο που η ίδια ανακοίνωσε την απώλεια του παιδιού που κυοφορούσε και ζήτησε να μην την ενοχλήσουν μέχρι να μπορέσει να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, ο Konilo ανέβασε το βίντεο αυτό και δεν πιστεύω πως το έκανε δίχως τη θέληση της, ότι δηλαδή η ίδια του ζήτησε να περιμένει κι εκείνος την αγνόησε. Αν έγινε, φαντάζομαι θα το μάθουμε.
Είπε λοιπόν πολλά η Super Kiki. Μίλησε ξανά για όλο της το παρελθόν. Τις κλοπές, τη συμμετοχή σε μια συμμορία που είχε διαπράξει σωρεία ληστειών και είχε κάνει «τα πάντα εκτός από δολοφονία», όπως ανέφερε, μίλησε για τις παραβατικές συναναστροφές της, για τη ζωή στη φυλακή, μετά τη ζωή στο ΚΕΘΕΑ, όπου έφτασε να επιχειρήσει κι εκεί να διαρρήξει ένα σπίτι, για όσα εν πάση περιπτώσει στιγμάτισαν την παιδική και γενικώς ανήλικη ζωή της.
Εκεί που θέλω να εστιάσω είναι στην ευκολία και την άνεση με την οποία έλεγε ότι κλέβει διάφορα μικροπράγματα, όπως τασάκια ή ποτήρια. Δεν το έλεγε με κάποια ενοχή, δεν το έλεγε με κάποια συστολή.
Με άνεση το έλεγε. Με άνεση έλεγε ότι οι ληστείες που είχε κάνει με τη συμμορία της ήταν σε μικρά μαγαζιά και όχι σε τράπεζες.
Το τι λέει και πώς το λέει η Super Kiki, είναι ας το πούμε δικαίωμα της. Αν της βγαίνει να νιώθει κομπλέ που λέει όλα αυτά σε ένα μέσο και σε μια εκπομπή που το μυαλό ακόμα δεν έχει πολυπήξει στην πλειοψηφία του κοινού και δεν φιλτράρονται όλα με σωστή σήτα, ας το κάνει.
Στρέφω λοιπόν την κουβέντα απέναντι σε όλους αυτούς που αποθεώνουν τη Super Kiki γιατί είναι φοβερή και τρομερή που ξεπέρασε όσα έζησε ως παιδί. Ναι, μπράβο της. Είναι η μόνη; Όχι. Έχουν υπάρξει κι άλλοι ήρωες σαν κι αυτήν, όπως έχουν υπάρξει και άλλοι που η κοινωνία δεν τους έδωσε ίχνος δεύτερης ευκαιρίας και τους ήθελε να στέκονται στο περιθώριο, εξαναγκάζοντάς τους να κλέψουν ξανά.
Με την Super Kiki δε νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Άρα, με κάποιον τρόπο, μοιάζει να παρουσιάζει, ασυνείδητα σαφώς, μια εικόνα πως άμα έχεις ένα όνομα-brand και το άγεις και το φέρεις, θα κάνεις ό,τι σου καπνίσει, θα κάνεις και καμιά κλοπή και σιγά το πράγμα.
Προφανώς, η Super Kiki δε βγήκε ποτέ να φωνάξει «από σήμερα θα είμαι εγώ το πρότυπό σας». Δεν πιστεύω ότι έχει μια κάποια κάψα να θεωρηθεί κάτι τέτοιο και πιστεύω ότι αν ποτέ της το πει κάποιος αυτό, θα του πει να μην τη βλέπει έτσι.
Όποιος όμως την ακολουθεί πιστά, όποιος κηδεμόνας ή γονιός αυτού που την ακολουθεί πιστά, πρέπει να κατάλαβε κάποια πράγματα. Πρέπει να αντιλήφθηκε ότι δεν αξίζει κανείς να είναι πρότυπο και να καθοδηγεί χιλιάδες άτομα, είτε είναι η Super Kiki, είτε η Συνατσάκη, είτε η θειά μου η χορεύτρια.
Εσφαλμένες απόψεις μας δημιουργεί το κάθε Instagram και το κάθε Youtube. Υπάρχουν άτομα που θέλουν να βγουν από τα μεγάλα ζόρια της ζωής τους και αλλάζουν μυαλά, υπάρχουν όμως κι αυτοί που η στάση τους το φωνάζει ανοιχτά πως «θέλω να βγάζω 10 χιλιάρικα το μήνα και να μου ανοίγουν οι πόρτες».
Δε χρειάζεται να απολογηθεί σε μένα ή σε κάποιον άλλον η Super Kiki. Χρειάζεται όμως όσοι έχουν αυτή ως εικόνισμα, να απολογηθούν στους εαυτούς τους.
Κάποια στιγμή το παρελθόν μας παύει να είναι δικαιολογία για να μας συγχωρούν για όλα και, πολύ χειρότερα, λόγος για να μας αποθεώνουν.
