Ο υπουργός Επικρατείας, κατά την παρουσίαση μαζί με τους συναρμόδιους υπουργούς της Στρατηγικής Κοινωνικής Στέγασης που βασικό στόχος έχει την διευκόλυνση νέων ηλικίας 25 έως 39 ετών να αγοράσουν σπίτι ή να μισθώσουν σε χαμηλές τιμές, έκανε μια σειρά από σημαντικές επισημάνσεις σχετικά με μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα στην ”εχθρική” για αυτούς χώρα μας.
Αναφέρθηκε από το brain drain, που σχετίζεται με την αγορά εργασίας και την έλλειψη προοπτικής έως προβλήματα που αφορούν, την οικονομική κρίση των περασμένων ετών και τώρα την ενεργειακή και πληθωριστική που επίσης περιορίζει τις προοπτικές των νέων ρίχνοντας, όπως τόνισε ο κ.Α.Σκέρτσος, ”…ένα πέπλο στις προσδοκίες και τα όνειρα” τους.
Όλα αυτά σωρευτικά συμβάλλουν όπως εύστοχα παρατήρησε και στην μη οικονομική του αυτονομία που ως συνέπεια έχει και την ”αργοπορημένη ανεξαρτητοποίηση τους τονίζοντας πως οι νέοι αργούν πολύ να εγκαταλείψουν το πατρικό τους σπίτι.
Η λήψη μέτρων λοιπόν που καθιστά προσιτή την απόκτηση πρώτης κατοικίας σε αυτές τις ηλικίες θα συμβάλλει, μεταξύ όλων των άλλων που αναφέρθηκαν στην παρουσίαση του εθνικού σχεδίου, και στην ουσιαστική ”ενηλικίωση” των νέων που θα ανοίξουν το δικό τους σπίτι, το δικό τους νοικοκυριό.
Πότε φεύγουν τα ελληνόπουλα από το πατρικό;
Σε ποια ηλικία λοιπόν εγκαταλείπουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες την πατρογονική εστία και σε ποια οι νέοι άλλων ευρωπαϊκών χωρών;
Δυστυχώς, για λόγους που κατά περίπτωση βέβαια μπορεί να μην αφορούν μόνο την οικονομική τους κατάσταση, οι νέοι και οι νέοι στη χώρα μας αργούν σημαντικά.
Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat (για την περίοδο του 2021) νέοι και νέες αφήνουν πίσω το σπίτι των γονιών στα 30,7 έτη τη στιγμή που ο μέσος όρος στις χώρες της ΕΕ είναι τα 26,5 έτη.
Πιο νωρίς από κάθε άλλη χώρα ανεξαρτητοποιούνται οι νέοι στην Σουηδία, σε ηλικία 19 ετών και πιο αργά στην Πορτογαλία στα 33,6 έτη.
Αν εξετάσουμε δε τη αποχώρησή τους από το πατρικό βάσει φύλου κατά μέσο όρο στην ΕΕ οι νεαρές γυναίκες προχωρούν σε αυτό το βήμα στα 25,5 έτη και οι άνδρες αρκετά αργότερα στα 27,4 έτη.
Κοιτάζοντας τα στοιχεία βάσει φύλου οι άνδρες στην Κροατία είναι αυτοί που εγκαταλείπουν πιο αργά το πατρικό τους (σε ηλικίες αρκετά άνω του μέσου όρου των 26,5 ετών) και ακολουθούν αυτοί σε Πορτογαλία, Σλοβακία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ιταλία. Στον αντίποδα είναι οι νέοι σε Σουηδία, Δανία, Φινλανδία, Εσθονία, Ολλανδία σε ηλικίες δηλαδή κάτω των 25 ετών. .
Μεταξύ των νεαρών γυναικών, πιο αργά αποχωρούν και πάλι οι νέες στη Πορτογαλία, ακολουθούν αυτές στην Κροατία και σε Ελλάδα, Σλοβακία και Βουλγαρία και πιο νωρίς (σε ηλικίες κάτω των 25 ετών) φεύγουν αυτές σε Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Εσθονία, Ολλανδία.
Όπως τονίζει βέβαια η Eurostat, αποχώρηση από το σπίτι των γονιών που θεωρείται ορόσημο στη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, εξαρτάται από πολλές παραμέτρους.
Οι λόγοι πίσω από αυτό το βήμα μπορεί να ποικίλλουν από την υλική ανεξαρτησία έως τις σπουδές, την εργασία, τη μετακόμιση και συγκατοίκηση με έναν σύντροφο, τον γάμο και την απόκτηση παιδιών κ.λπ.
Ωστόσο, η πορεία προς την ανεξαρτησία μπορεί να μην είναι απλή και μπορεί να συμβεί σε διαφορετικές ηλικίες στις χώρες της ΕΕ. “Αυτή η διαφορά μπορεί να αντανακλά την ποικιλομορφία των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι νέοι σε όλη την Ευρώπη, καθώς και τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των χωρών”.
