Τα οκτώ παιδιά, ηλικίας 15 έως 17 ετών, στις απολογίες τους κάνουν λόγο για ένα «παιχνίδι που ξέφυγε». Ξεκίνησε ως πλάκα, με τον έναν έφηβο να πειράζει τον άλλον χωρίς μέτρο και όριο και κατέληξε σε πράξεις που οι ίδιοι πλέον οι κατηγορούμενοι δεν αποδέχονται και ζητούν συγγνώμη από τον συμμαθητή τους που κακοποιήθηκε και διασύρθηκε από αυτό το κακόγουστο και αποτρόπαιο «αστείο».
Μοιάζει απίστευτο αυτό που λέει με απόλυτη φυσικότητα ένας από τους κατηγορουμένους: «Ολο αυτό ήταν μια πλάκα. Ενα παιδικό παιχνίδι, άρχισε με διάφορα πειράγματα μεταξύ μας πάνω από τα ρούχα. (σ.σ.: Σε αυτό το σημείο αναφέρεται στο πώς έγινε ο βιασμός του 15χρονου). Μου έχει συμβεί και σε μένα. Και πριν και μετά το βίντεο, αλλά δεν με πόνεσαν τα παιδιά», λέει αποκαλύπτοντας στην ουσία ότι και αυτός έχει πέσει θύμα βιασμού από την ίδια του την παρέα.
Οπως προκύπτει από τη δικογραφία, τις μαρτυρίες και την έρευνα των αξιωματικών της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Αθηνών, οι έφηβοι είναι παιδιά μιας κανονικής, όπως την αποκαλούμε, μέσης οικογένειας. Ζούσαν μια νορμάλ ζωή, με το σχολείο, τα φροντιστήρια, τις παρέες, όμως κάποια στιγμή έχασαν το μέτρο και τον έλεγχο και άρχισαν να κατρακυλούν στον κατήφορο. Γιατί εκτός από τα όσα έχουν συμβεί με τον βιασμό του συμμαθητή τους, το υλικό που βρέθηκε στα κινητά τους τηλέφωνα παραπέμπει σε άγουρη εγκληματική συμμορία.
Ναρκωτικά, όπλα, αλκοόλ, τσιγάρα, τζόγος και μαγκιά… Μια συμμορία που μετέτρεψε το χαμόσπιτο της νεκρής γιαγιάς του ενός σε γιάφκα ακολασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με μαρτυρίες, στον χώρο βρέθηκαν από χειροπέδες και ντουλάπια γεμάτα προ φυλακτικά μέχρι μπουκάλια αλκοόλ και σύνεργα για χρήση απαγορευμένων ουσιών.
«Ολα όσα έζησα…»
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει ο μαθητής της Α’Λυκείου τα όσα βίωσε από τους φίλους του. «Οταν τα θυμάμαι και πάω να μιλήσω για αυτά που μου έκαναν, όταν επίσης μίλαγα με τους γονείς μου για αυτά, ένιωθα μια θολούρα στο κεφάλι μου. Δεν μπορούσα να θυμηθώ καλά τι είχε συμβεί. Ενιωθα έναν κόμπο μέσα μου και με πόναγε αυτό το θέμα. Επίσης κάποια βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ επειδή το σκεφτόμουν και έκλαιγα μόνος μου.
Γενικά ένιωθα άγχος και νευρίαζα με τον εαυτό μου που δεν μπορούσα να κάνω κάτι εκείνη τη στιγμή. Δεν θέλω ούτε να τους δω μπροστά μου, γιατί δεν ξέρω με τι ύφος θα τους αντικρίσω». Με αυτά τα λόγια ο 15χρονος εξηγεί στην ειδική ψυχολόγο-αστυνομικό πώς αισθάνεται σήμερα που ο εφιάλτης του έλαβε τέλος και οι συμμαθητές του που τον κακοποίησαν οδηγήθηκαν στις Φυλακές Ανηλίκων του Βόλου.
Στην ερώτηση της ειδικής ψυχολόγου για το πώς ξεκινούσε η διαδικασία του ομαδικού βιασμού του, ο μαθητής απάντησε: «Ετσι όπως καθόμασταν όλοι μαζί και ήμασταν σαν παρέα και συζητάγαμε και κάναμε τις πλάκες μας. Βρισκόμασταν σε ένα σπίτι της γιαγιάς του Κώστα που έχει πεθάνει. Ολο αυτό το γνώριζαν οι γονείς μου και οι γονείς των παιδιών. [….] Μου λέγανε πολύ κάθεσαι, πολύ κάθεσαι… Πολύ κάθεσαι. Οταν το έλεγαν αυτό σήμαινε ότι πήγαιναν να το κάνουνε. Με έχουν βαρέσει. Οταν σταματούσαν, καθόμουν πέντε δέκα λεπτά να ηρεμήσω και μετά έφευγα. Δεν ήθελα να κάτσω μαζί τους. Αυτοί λέγανε “Κάτσε, δεν θα το ξανακάνουμε”, αλλά εγώ έφευγα». Ο μαθητής αναφέρεται και στις σπαρακτικές εκκλήσεις που έκανε στους βιαστές του να τον αφήσουν. Χωρίς όμως κανένας να τον ακούει, κανένας από αυτούς να συγκινείται…
«Φώναζα και τους έλεγα “Σταματήστε, σταματήστε, σταματήστε!”. Δεν ακούγανε. Τους έλεγα ότι αυτό που κάνουν με πειράζει και ότι πονάω. Και κάποιες φορές με κρατάγανε από το κεφάλι. Ενας από αυτούς το έκανε. Κεφαλοκλείδωμα με είχε πιάσει και δεν μπορούσα να ανασάνω και με πίεζε εδώ στο διάφραγμα και δεν μπορούσα να ανασάνω. Και του το έλεγα ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα και επειδή αυτό το έκανε γιατί είχε νεύρα καθώς όταν κούνησα το χέρι μου για να ξεφύγω του έβγαλα κατά λάθος τα γυαλιά. Νευρίασε και λέει “Τώρα θα σου δείξω εγώ” και με έπιασε κεφαλοκλείδωμα και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Και δεν ξέρω πόση ώρα κράταγε ακριβώς. Αλλες φορές λίγο, άλλες φορές πολύ. Εκείνοι αποφάσιζαν πότε θα σταματήσει».
Σε άλλο σημείο της κατάθεσης των 22 σελίδων που έδωσε στις 23.50 της 21ης Δεκεμβρίου στο ειδικό δωμάτιο με τον αριθμό 8 του 8ου ορόφου της ΓΑΔΑ όπου στεγάζεται η Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων, αποκρίνεται στην παρακάτω ερώτηση της αξιωματικού:
-Πότε ξεκινήσατε να πηγαίνετε σε αυτό το σπίτι;
«Εγώ μπήκα στην παρέα, περίπου Β’ με Γ’ Γυμνασίου, ενώ τα παιδιά τα υπόλοιπα και κάποια άλλα παιδιά μαζευόντουσαν από πολύ πολύ παλιά σε αυτό το σπίτι. Πηγαίνανε πολύ παλιά και όταν μπήκα και εγώ στην παρέα, πήγαινα και εγώ». Ενώ όταν ερωτάται πώς ξεκίνησε όλο αυτό το αρρωστημένο παιχνίδι, αναφέρει: «Δεν θυμάμαι από ποιον ήρθε η ιδέα να γίνει αυτό».
– «Ετυχε ποτέ κάποιο από τα αγόρια να ενοχλήσει κάποιο από τα τέσσερα κορίτσια; », τον ρωτάει η ψυχολόγος.
«Οχι, αλλά θυμάμαι και μου είπε και η ίδια η κοπέλα ότι όταν συνέβαινε αυτό σε εμένα, είπαν και στην κοπέλα αν θέλει και αυτή. Θες και εσύ; Της είπαν».
Ο μαθητής κατά τη διάρκεια της εξέτασής του κάνει παύσεις. Δυσφορεί κάθε φορά που ανακαλεί στη μνήμη του τα ζοφερά σκηνικά στο χαμόσπιτο της οδού Μυλοποτάμου που έγινε ο τόπος του μαρτυρίου του και το οποίο περιγράφει ως εξής: «Υπήρχαν τρία δωμάτια. Ενα ήταν η αποθήκη που δεν πηγαίναμε ποτέ εκεί, το άλλο δωμάτιο είχε ένα στρώμα κάτω σαν κρεβάτι στρωμένο με σεντόνια και μαξιλάρια. Και το τρίτο, ήταν με καναπέδες όπου εκεί καθόμασταν συνήθως. Αυτό συνέβαινε ή στους καναπέδες στο σαλόνι, ή στο κρεβάτι. Με παίρνανε σηκωτό και με πηγαίνανε. Τους έλεγα ότι δεν θέλω, με κρατάγανε και με σηκώνανε και με πηγαίνανε εκεί. Προσπάθησα να αμυνθώ. Φώναζα και όταν φώναζα μου βάζανε ένα μαξιλάρι στη μούρη ώστε να μην ακουστώ. Γιατί ακριβώς δίπλα είναι το σπίτι των γονιών του [….]. Εγώ δεν έχω δει με τα μάτια μου να το κάνουν σε κάποιον άλλο αυτό με το ξύλο. Το σκουπόξυλο. Ωστόσο με τα δάκτυλα το έχουν κάνει και σε άλλους. Αλλά όχι τόσο έντονα όσο σε εμένα. Μεταξύ τους. Ο ένας πείραζε τον άλλο. Δεν είχα μιλήσει ποτέ σε κάποιον γιατί γινόταν όλο αυτό».
Τον ένα μήνα που μεσολάβησε από την ημέρα του τελευταίου του βιασμού μέχρι και τη σύλληψή τους, η σχέση της παρέας είχε αλλάξει.
«Αποφάσισα να κόψω από αυτή την παρέα λόγω του ότι γινόταν όλο αυτό. Εγώ σταμάτησα να κάνω παρέα μαζί τους και πιστεύω ότι αν δεν σταμάταγα θα συνεχιζόταν. Τους είχα πει και τους είχα ξεκαθαρίσει ότι αυτό με κάνει να νιώθω άβολα. Δεν μου άρεσε καθόλου και αν μπορούν να το σταματήσουν. Αυτοί παρόλα αυτά δεν ακούγανε και μου έλεγαν “εντάξει. Τελευταία φορά το κάνουμε και δεν θα ξαναγίνει”. Και εγώ τους πίστευα και πήγαινα. [….]. Στην αρχή, μόλις ξέκοψα από την παρέα μου, με κορόιδευαν στο σχολείο (σ.σ.: Αναφέρει την αγοραία λέξη με την οποία τον αποκαλούσαν) και αυτά τα έλεγαν μπροστά στους συμμαθητές μου που δεν ήξεραν για αυτό το θέμα. Και τους λέγανε ακριβώς τι είχε γίνει. Αυτά τα λέγαν τρία άτομα. Με δύο παιδιά που είμαστε και στην ίδια τάξη στο φροντιστήριο μιλάγαμε και μου είχαν ορκιστεί ότι έκανα βλακεία που έφυγα από την παρέα, να γυρίσω πίσω και δεν θα το ξανακάνουν. Με τους υπόλοιπους, δεν τους έβλεπα και δεν μπορούσα να μιλήσω».
Η στιγμή που αναφέρεται στο υλικό της ντροπής που τράβηξαν οι βιαστές του για να τον διασύρουν είναι εξίσου οδυνηρή με την κτηνωδία που βίωσε στο σπίτι της νεκρής γιαγιάς του συμμαθητή του. «Το συγκεκριμένο βίντεο μου το έστειλε η κοπέλα (αναφέρεται στο όνομά της) για να το δω. Δεν μου είπε πού το βρήκε. Αυτό το βίντεο δεν είναι από τις 19 Νοεμβρίου. Τα άλλα δύο βίντεο δεν τα έχω δει….[…] Το είδα με τα μάτια μου. Και όταν τον ρώτησα (αναφέρεται σε άτομο της παρέας) αν τράβηξε βίντεο, μου είπε ότι δεν τράβηξε κανένα βίντεο. Τα υπόλοιπα παιδιά καταρχήν εκείνη την ημέρα δεν ήταν όλα μαζί. Δηλαδή, από τα 8 άτομα τη μια ημέρα μπορεί να ήταν 5, την άλλη μέρα 4. Δεν ήταν όλοι μαζί».
«Ολα αυτά τα βίντεο δείχνουν τη στιγμή που σε πειράζουν με το σκουπόξυλο;», τον ρωτάει η ψυχολόγος-αξιωματικός.
«Ναι. Στο ένα είμαι εγώ ξαπλωμένος στο στρώμα και από πάνω μου ένας και μου έλεγε και με βάραγε και μου έριχνε μια χαστουκιά στη μούρη και ήταν νευριασμένος και εγώ του είπα να μη με βαράει και του κράταγα τα χέρια και μου έλεγε “άσε μου τα χέρια”. (Σημείωση: Στα άλλα βίντεο περιγράφει τη σκηνή του βιασμού του και δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί η αφήγηση του παιδιού)».
Στις τελευταίες σελίδες ο 15χρονος αναφέρεται στην αποκάλυψη της αδιανόητης αυτής ιστορίας. «Ενα παιδί το είπε στον μπαμπά και στη μαμά μου. Αυτό το έμαθε από μια άλλη κοπέλα και πήγε και το είπε. Οχι από τις τέσσερις κοπέλες που ήταν εκεί. Από άλλη, άσχετη. Αυτή, το είπε στον φίλο της, αυτός στη μάνα μου και η μάνα μου στον πατέρα μου. Μετά οι γονείς μου κάθισαν και συζήτησαν με μένα. Και με ρώτησαν ακριβώς τι έχει γίνει και τα ονόματα των ατόμων που το έκαναν».
Ο πιο αδύναμος της παρέας
Οι συλληφθέντες μαθητές στις απολογίες τους κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Κάνουν λόγο για «παιχνίδι» που ξέφυγε και ζητούν συγγνώμη από το θύμα.
«Το πρώτο περιστατικό έγινε στα μέσα Νοεμβρίου και ξεκίνησε με ένα απλό πείραγμα μεταξύ όλων, όπως συνηθίζαμε να κάνουμε τις φορές που βρισκόμασταν στα πλαίσια της μεταξύ μας παρέας και του ελεύθερου χρόνου μας. Οταν ξεκίνησε το αστείο εις βάρος του 15χρονου, εγώ δεν είχα καμία εμπλοκή. Στην αρχή απλώς κοιτούσα, ενώ κάποια στιγμή κάποιος από την παρέα με παρότρυνε να τραβήξω βίντεο τη σκηνή με όλους τους εμπλεκόμενους φίλους μου. Μετά τη λήξη της πλάκας -όπως πιστεύαμε- καθόμασταν όλοι μαζί στο δωμάτιο και συζητούσαμε, ενώ εκεί ήταν και ο 15χρονος, ο οποίος μετά από λίγο έφυγε, καθώς μας είπε ότι έπρεπε να γυρίσει σπίτι του», αναφέρει ο 15χρονος που φέρεται να είναι ένας από τους μαθητές που τράβηξε βίντεο.
Ο δεύτερος κατηγορούμενος που παραδέχεται ότι βιντεοσκοπούσε το σκηνικό τόνισε: «Μετά το περιστατικό συνεχίστηκε κανονικά η καθημερινότητά μας στο σχολείο και σε καμία περίπτωση δεν αντιλήφθηκε κανείς ότι όλη αυτή η συμπεριφορά ήταν ένα λάθος. Μάλιστα, το επόμενο απόγευμα κανονίσαμε να βγούμε όλοι μαζί και πήγαμε ξανά σε εκείνο το σπίτι.
Το πρώτο βίντεο που τράβηξα, το έστειλα αποκλειστικά στους παρευρισκόμενους, αφού οι ίδιοι μου το ζήτησαν, και σε κανέναν άλλον. Το δεύτερο βίντεο δεν το έστειλα σε κανέναν, ενώ το διέγραψα σχεδόν αμέσως μετά το περιστατικό. Η παρουσία μου εκεί ήταν εντελώς παθητική και το σοβαρό μου λάθος ήταν ότι υπάκουσα στις παροτρύνσεις των άλλων και βιντεοσκόπησα το συμβάν».
Αλλος ένας από την παρέα λέει: «Το σπίτι της οδού Μυλοποτάμου ήταν κάποιου ηλικιωμένου ζευγαριού που έχουν αποβιώσει. Σιγά σιγά οι φίλοι μου κι εγώ το φτιάξαμε, το καθαρίσαμε, βάλαμε κάποιους καναπέδες και τηλεόραση και είχαμε όλοι κλειδιά. Κάναμε και διάφορες πλάκες όλοι μεταξύ μας. Και σε μένα το ίδιο έκαναν οι φίλοι μου. Πέφταμε όλοι πάνω σε έναν, τσακωνόμασταν στα αστεία χωρίς να τραυματίσει ο ένας τον άλλον, σπρωχνόμασταν. Τον τελευταίο καιρό μπορεί να πείραζε σοβαρότερα ο ένας τον άλλον. Ετσι παρασύρθηκα και εγώ μια φορά, αυτήν που αναφέρει ο 15χρονος στο βίντεο και του κράτησα τα πόδια. Τις άλλες φορές που συνέβη το ίδιο δεν είχα συμμετοχή».
Η νομική άποψη
Ο δικηγόρος του προφυλακισθέντος Βούλγαρου μαθητή, Εμμανουήλ Διαμαντάρας, τονίζει στο «ΘΕΜΑ»: «Η ποινική διαδικασία για τον εντολέα μου στο στάδιο της ανακρίσεως ολοκληρώθηκε με τη διάταξη της 2ης Ανακρίτριας Ανηλίκων Αθηνών μετά από σύμφωνη γνώμη του κ. Εισαγγελέα Γνωμοδοτήσεων, η οποία διατάσσει την προσωρινή κράτησή του σε ειδικό κατάστημα κράτησης Ανηλίκων. Η πρωτόγνωρη αυτή υπόθεση που συγκλόνισε παραμονές Χριστουγέννων την ελληνική κοινωνία οδήγησε τις δικαστικές αρχές στην επώδυνη αυτή απόφαση. Ο ανήλικος κατηγορούμενος που εκπροσωπώ δήλωσε ότι είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί για τη συμμετοχή του στην τραγωδία αυτή. Οι γονείς του είναι οι βουβοί ήρωες ενός παράλληλου δράματος. Η τραγωδία αυτή είναι δίκοπο μαχαίρι που πληγώνει και από την πλευρά του θύματος και από την πλευρά των θυτών. Αποτελεί όμως η τραγωδία αυτή και ένα καμπανάκι προς την κοινωνία να αφυπνιστεί και προς την Πολιτεία να λάβει μέτρα για να μην επαναληφθεί ξανά ανάλογο φαινόμενο».
