Χαμηλού προφίλ με ιδιαίτερη προσωπικότητα, αντισυμβατική με αθόρυβο τρόπο ζωής η τέως πριγκίπισσα Ειρήνη της Ελλάδος, είναι η δευτερότοκη κόρη και το τρίτο παιδί των βασιλέων Παύλου και της Φρειδερίκης, που γεννήθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής στις 11 Μαΐου 1942.
Ανάδοχός της ήταν ο Στρατηγός Γιαν Σματς, Πρόεδρος της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης και εμπνευστής του απαρτχάιντ. Αδέλφια της είναι ο Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας και η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας.
Απόφοιτη του Ζάλεμ της Γερμανίας, ακολούθησε καριέρα πιανίστριας δίπλα στη διάσημη πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ. Αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην αρχαιολογία υπό την καθοδήγηση της Θεοφανούς Αρβανιτοπούλου. Το 1960 δημοσίευσε μαζί με την αδελφή της, Σοφία, και την Θεοφανώ Αρβανιτοπούλου, το έργο με τον τίτλο “Αρχαιολογικά ποικίλα”.
Από τις 6 Μαρτίου 1964 έως τις 10 Ιουλίου 1965 που γεννήθηκε η ανιψιά της Αλεξία, διετέλεσε Διάδοχος του Ελληνικού Θρόνου. Υπήρξε δε και Αρχηγός του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών (ΣΕΟ).
ΠΗΓΗ Τhe Royal ChroniclesΣτις 13 Δεκεμβρίου 1967 ακολούθησε στην εξορία τον αδελφό της Κωνσταντίνο Β΄, μετά το αποτυχημένο Αντικίνημά του εναντίον της Δικτατορίας.
Έπειτα από την κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα το 1974, αφού έζησε προσωρινά στην Ινδία, εγκαταστάθηκε στην Ισπανία κοντά στην αδελφή της Σοφία, βασιλομήτορα σήμερα της Ισπανίας και τα ανίψια της.
Από τον θάνατο της Φρειδερίκης και μετά, ζει σε διαμέρισμα στο Παλάτι Zarzuela στη Μαδρίτη με την αδερφή της και τον Χουάν Κάρλος.
Ήταν ζευγάρι με τον πρίγκιπα Μισέλ της Ορλεάνης, μέχρι αυτός να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα. Η Ειρήνη δεν παντρεύτηκε ποτέ, ενώ ήταν πολύ κοντά με τον αδερφό της, Κωνσταντίνο.
Πρόκειται για μια ξεχωριστή προσωπικότητα όπως υποστηρίζουν όσοι τη γνωρίζουν, που επέλεξε την ιδιωτική ζωή σε σύγκριση με τη βασίλισσα Σοφία και τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο.
Αυτό που γνωρίζουν όλοι για την τέως πριγκίπισσα είναι η αγάπη της για την Ινδία, την μουσική τις τέχνες, και το πλούσιο ανθρωπιστικό της έργο.
“Το να ανήκεις σε βασιλική οικογένεια δεν σημαίνει ότι είσαι ψηλότερα ή χαμηλότερα από κανέναν, είναι ένα επάγγελμα, όπως είναι του μουσικού ή του γιατρού, είναι η δουλειά μας. Ανήκω σε μια οικογένεια βασιλέων, όπως κάποιος μπορεί να ανήκει σε μια οικογένεια μουσικών. Εγώ είμαι πριγκίπισσα, αυτό όμως δεν με εμποδίζει να καθαρίσω ένα μπάνιο…” λέει η ίδια χαρακτηριστικά.
Η τέως πριγκίπισσα Ειρήνη έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μακριά από την Ελλάδα. Η παιδική της ηλικία στην χώρα, ξεκίνησε με την επιστροφή της βασιλικής οικογενείας το 1946, στα Ανάκτορα Αθηνών. Μόλις δέκα ετών η Ειρήνη βρέθηκε στο οικοτροφείο του Σάλεμ στη Γερμανία, όπου έμαθε τι θα πει σκληρή πειθαρχία. Τα μαθήματα πιάνου με την Τζίνα Μπαχάουερ ωστόσο, θεμελίωσαν την αγάπη της για τη μουσική, όπου βρήκε ανακούφιση στις δυσκολίες της ζωής της.
“Τι άλλο σου απομένει αν τα έχεις χάσει όλα;” εξομολογείται σε ένα από τα κεφάλαια της βιογραφίας της. “Εγώ έχω χάσει αρκετά πράγματα κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Εν τούτοις γνωρίζω ότι στο τέλος μας απομένει η μουσική και η πίστη μας“.
“Δεν διαμαρτύρομαι που δεν έκανα παιδιά. Εγώ είμαι επαναστάτρια και ενδιαφερόμουν πάντοτε για πολλά πράγματα. Αν είχα κάνει παιδί, θα τα είχα αφήσει όλα. Επιπλέον, για να είχα γνωρίσει έναν σύζυγο, θα έπρεπε να είναι άγιος, κανείς δεν θα μπορούσε να με αντέξει!” αναφέρει στο τελευταίο κεφάλαιο της βιογραφίας της.
Από το 1969 μέχρι το 1974 η τέως πριγκίπισσα Ειρήνη μαζί με την μητέρα της βασίλισσα Φρειδερίκη, εγκαταστάθηκαν στην Ινδία, σε έπαυλη στην πόλη του Μαντράς. Το ενδιαφέρον τους για αυτό τον τρόπο ζωής και η γαλήνη που συνάντησαν στους ανθρώπους εκεί υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για να μονιμοποιήσουν τη διαμονή τους.
“Χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο για να χωρέσει αυτά που ζήσαμε στην Ινδία”, έγραψε η βασίλισσα Φρειδερίκη στο βιβλίο της ″Μέτρον Κατανοήσεως″.
“Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το ινδικό έδαφος, αισθάνθηκα σαν στο σπίτι μου”, θα διηγείτο χρόνια αργότερα η πριγκίπισσα Ειρήνη στη βιογράφο της, Εύα Θελάδα, για το βιβλίο ″Ειρήνη, η ασυμβίβαστη πριγκίπισσα″.
Το 1975, μετά την άνοδο του Χουάν Κάρλος στον ισπανικό θρόνο, άφησαν τη χώρα για να εγκατασταθούν στο ανάκτορο της Θαρθουέλα μετά από πρόσκληση του Χουάν Κάρλος και της Σοφίας, που ήθελε να είναι κοντά στην μητέρα και την αδελφή της.
Η μάχη με τον καρκίνο
Για τον εαυτό της στις συνεντεύξεις της μιλούσε με χιούμορ και ευθύτητα. “Φοβόμουν ότι θα γινόμουν φαλακρή” αναφέρει σχετικά με τη μάχη της ενάντια στον καρκίνο του μαστού, περιπέτεια που ελάχιστοι γνωρίζουν.
“Βρήκα κάποιες καταπληκτικές σκόνες για ανθρώπους που έχουν φαλάκρα, τις βάζεις και καλύπτεις τα σημεία στα οποία δεν υπάρχουν μαλλιά. Ορισμένες φορές φορούσα έναν κότσο ψεύτικο, στερεωμένο με τσιμπιδάκια, ένα καλοκαίρι στην Πάλμα όμως έφυγε από τη θέση του και έπεσε και δεν μπορούσα πλέον να τον χρησιμοποιώ. Έτσι αποφάσισα να κουρέψω κοντά τα μαλλιά μου…“.
Το 1985 η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδίασε την θανάτωση 4.000.000 αγελάδων στην Ευρώπη έτσι ώστε να περιορίσει την παραγωγή γάλακτος και να διατηρήσει με αυτό τον τρόπο την τιμή του. Η τέως πριγκίπισσα Ειρήνη επιμελήθηκε την μεταφορά πολύτιμων παραγωγικών αγελάδων στην Ινδία και σε άλλες χώρες, όπου θα αξιοποιούνταν για την παραγωγή γάλακτος και την σίτιση φτωχών παιδιών.
Τότε αποφάσισε να αφιερώσει το χρόνο της ώστε να βοηθήσει στην ανάπτυξη χωρών. Επιπλέον βοήθησε στο να αποφευχθεί η αναίτια σφαγή πολύτιμων ζώων και να εμποδίσει την σπατάλη πολύτιμων γεωργικών προϊόντων στις ανεπτυγμένες χώρες, που ειδικά στις μέρες μας όπου λόγω των ΜΜΕ ο κόσμος είναι ενήμερος για την φτώχεια και την πείνα των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών.
Επισκέπτεται συχνά την Αθήνα
Σε συνέντευξή της στους “Πρωταγωνιστές” τον Απρίλιο του 2008, από το μικρό διαμέρισμα που ζει το οποίο της έχει παραχωρηθεί από φίλους στην Πλατεία Μαβίλη, είχε αποκαλύψει ότι το μερίδιό της από την αποζημίωση για την κατάσχεση της βασιλικής περιουσίας από το ελληνικό κράτος, το διέθεσε ολόκληρο για ελληνικά προγράμματα ενίσχυσης, τονίζοντας “μπορούμε να δουλεύουμε για τον κόσμο, κι έτσι συνεχίζει η Ιστορία, αλλά με άλλον τρόπο, ιδιωτικό”.
Ήταν η πρώτη εφ′ όλης της ύλης τηλεοπτική συνέντευξη της σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης, δεν έκρυψε την αγάπη της για την Ελλάδα, δηλώνοντας Ελληνίδα και λέγοντας πως η χώρα μας είναι η πατρίδα της.
Το 1986 στη Μαδρίτη δημιούργησε την οργάνωση “Κόσμος εν Αρμονία” (Mundo en Armonia), με σκοπό την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και την εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο.
Αυτός υπήρξε και ο λόγος που η ζωή της κυλούσε μεταξύ Αθήνας – στο διαμέρισμά της στην πλατεία Μαβίλη και την ισπανική πρωτεύουσα κοντά στην αδελφή της Σοφία, βασίλισσα της Ισπανίας.
“Ειρήνη, η ασυμβίβαστη Πριγκίπισσα”
Αξίζει να αναφερθεί απόσπασμα από συνέντευξη της πριγκίπισσας Ειρήνης που δόθηκε το 2006, στα πλαίσια της συγγραφής της βιογραφίας της: “Ειρήνη, η ασυμβίβαστη Πριγκίπισσα”, όπου αναφέρεται στο ρόλο, που κατά τη γνώμη της οφείλει να παίζει ο θεσμός της βασιλείας και το πρόσωπο τους βασιλέως στην σημερινή πραγματικότητα.
“Ο όρος “μοναρχία” δεν είναι κατάλληλος για το σήμερα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί λίγοι βασιλείς, ίσως δύο ή τρεις, που είναι στ′ αλήθεια μονάρχες. Η “μοναρχία” είναι ελληνική λέξη που παράγεται από το “μόνος” και από την “αρχή”, την εξουσία. Σήμερα υπάρχει βασιλιάς, όχι μονάρχης, κι ένας βασιλιάς βασιλεύει, δεν κυβερνά.
Το να βασιλεύεις είναι να είσαι παρών. Ο βασιλιάς δεν κυβερνά, είναι παρών όπως ο μαέστρος μιας ορχήστρας. Χωρίς τους μουσικούς δε μπορεί να υπάρξει ορχήστρα, όμως αυτός είναι που συντονίζει, έτσι ώστε η συμφωνία να αποδοθεί σωστά. Αυτός που έχει την εξουσία είναι το πρώτο βιολί. Γι′ αυτό, όταν τελειώνει το κονσέρτο, μπορείς να χαιρετήσεις τον μαέστρο και το πρώτο βιολί”.
Στην ερώτηση αν η κληρονομική βασιλεία έχει νόημα στον 21ο αιώνα, αν ο υιός το βασιλιά πρέπει πάντα να τον διαδέχεται στο θρόνο, η πριγκίπισσα Ειρήνη απαντά ευθέως και ειλικρινά:
“Είναι η παράδοση! Αν ο υιός είναι κατάλληλος και διαθέτει τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται να έχει ένας βασιλιάς, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν δεν είναι κατάλληλος, τότε είναι και πρόβλημα του Βασιλείου. Τότε, βλέπουμε αν ο δεύτερος είναι κατάλληλος και ούτω καθεξής.
Στην Ελλάδα υπήρχαν κομμουνιστές που ήταν υπέρ της βασιλείας. Συχνά έμπαινες στο σπίτι ενός κομμουνιστή και μαζί με το έμβλημα του σφυροδρέπανου είχε και το πορτρέτο του βασιλιά. Το καθήκον του βασιλιά είναι να επαγρυπνεί, να συντονίζει, να προτείνει και να εμπνέει. Αντιπροσωπεύει την ενότητα της χώρας.
Ο βασιλιάς και οι βασιλείς κάθε χώρας οφείλουν να βρίσκονται πάντοτε στο πλευρό του λαού με την αφοσίωση και την αγάπη, που αποδεικνύονται με τη στήριξη στις τραγωδίες και τις καταστροφές καθώς και με τη διαμεσολάβηση για το λαό μπροστά στις αρχές. Και επίσης, με το να τιμούν τα πρόσωπα που πρέπει να τιμηθούν για την υπηρεσία τους στην πατρίδα τους”.
Η πριγκίπισσα Ειρήνη κλείνει την συνέντευξη αναφέροντας τι σημαίνει να είσαι βασιλιάς στον 21ο αιώνα:
“Ο Βασιλιάς γεννιέται και γίνεται: υπάρχουν βασιλείς χωρίς στέμμα και βασιλείς με στέμμα, όλοι όμως είναι βασιλείς. Ένας βασιλιάς μπορεί να είναι ένας οποιοσδήποτε κύριος ή μια οποιαδήποτε κυρία. Δεν πιστεύω στη συγγένεια, το σημαντικό στοιχείο είναι η αξία που έχει κανείς ως άνθρωπος. Δεν είναι το DNA που κάνει τον βασιλιά, αλλά ο χαρακτήρας του. Ένας βασιλιάς πρέπει να έχει ανδρεία, σοφία και λίγη δυσπιστία για να μην πλανάται. Πρέπει να έχει πολλή συμπόνια, όπως επίσης και πολλή αποφασιστικότητα.”
Πηγές:
Επίσημη ιστοσελίδα Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας
The Royal Chronicles
Ειρήνη, η ασυμβίβαστη Πριγκίπισσα (Εκδόσεις Φερενίκη, 2009)
