Πελάτης, ελεύθερος επαγγελματίας, πήγε να φάει σε μία ταβέρνα στη Μύκονο και ζήτησε να πληρώσει με τιμολόγιο.
Το τιμολόγιο όταν κοπεί πηγαίνει αυτόματα στο σύστημα και το σύστημα βλέπει εάν η επιχείρηση που εκδίδει το τιμολόγιο έχει χρέη ή όχι.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία λοιπόν, και με αφορμή το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας χρωστούσε 50.000 ευρώ στο Δημόσιο, το τελευταίο κάνει στον… πελάτη αναγκαστική κατάσχεση εις χείρας τρίτων.
Επομένως θα πρέπει μέσα σε 8 εργάσιμες μέρες να μεταβεί ο πελάτης στο Ειρηνοδικείο της κατοικίας του με τον δικηγόρο του και να προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν έχει παραπάνω συναλλαγές με τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας.
Το σύστημα, μη γνωρίζοντας, πιστεύει ότι μπορεί να έχουν ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας και ο πελάτες παραπάνω συναλλαγές και, επειδή χρωστάει στο Δημόσιο και δεν τα πληρώνει, θα τα πάρει μέσω τρίτων που ουσιαστικά μπορεί να υπάρχουν συναλλαγές μεταξύ του πελάτη και του ιδιοκτήτη.
Και έτσι, εάν έχει κάποιο υπόλοιπο ο ιδιοκτήτης, αντί να το πληρώσει εκείνος, θα το πληρώσει αυτός που έχει συναλλαγές μαζί του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει βγει δικαστική εντολή ότι έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές και στη συνέχεια έρχεται ο δικαστικός επιμελητής με το αντίστοιχο έγγραφο εις χείρας τρίτων και λέει ότι επειδή χρωστάει ο άλλος να πληρώσει την οφειλή ο πελάτης για λογαριασμό του ιδιοκτήτη.
Η υπόθεση έχει και συνέχεια. Το κράτος λέει στον πελάτη που έκοψε το τιμολόγιο πως αν ξαναπάει στην εν λόγω ταβέρνα και κόψει ξανά τιμολόγιο, οποιοδήποτε λογαριασμό και να έχει, δεν θα τον πληρώσει στην ταβέρνα αλλά… στο Δημόσιο.
