Λίγα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να αλλάξει η ζωή της για πάντα. Η Αντριέλα Γκιόκα έζησε εφιαλτικές στιγμές όταν επιχείρησε πριν από ένα χρόνο να ανάψει την σόμπα, την οποία χρησιμοποιούσε η οικογένειά της για να ζεσταθεί, με αποτέλεσμα να καεί ολοσχερώς.
Είχε βγει και γύρισε σπίτι, δεν είχε προσέχει όμως ότι η σόμπα είχε αφεθεί λίγο αναμμένη. Πήρε το οινόπνευμα, έβαλε το χαρτί για να ανάψει φωτιά, κι έτσι όπως έριχνε το οινόπνευμα, η φωτιά γύρισε προς το μπουκάλι με αποτέλεσμα να σκάσει στα χέρια της και να απλωθεί στα μαλλιά και τα ρούχα της.
«Θυμάμαι να ουρλιάζω. Η μητέρα μου είχε πάθει σοκ και δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Θυμάμαι ότι ξύπνησε ο μπαμπάς, με τύλιξε με μία πετσέτα, με τα χέρια του προσπαθούσε να μου σκίσει ό,τι ρούχα είχαν απομείνει για να μην κολλήσουν στο δέρμα και θυμάμαι να με βγάζει έξω» είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή της.
Η 23χρονη κοπέλα από την Αλβανία, η οποία έχει υποβληθεί σε εννέα επεμβάσεις, ζητάει τη βοήθεια του κόσμου ώστε να αντεπεξέλθει οικονομικά στις θεραπείες, καθώς το ποσό είναι απρόσιτο για την οικογένειά της.
«Σε παρακαλώ, σκέψου με ως το παιδί σου, την αδερφή σου, ό,τι θα ήθελες να δεις στην κατάστασή μου. Παρακαλώ, βοηθήστε με…», ανέφερε σε αλβανικά μέσα ενημέρωσης.
«Έδιναν 5% ελπίδες για να ζήσω»
«Ο μπαμπάς μου είχε καεί στα χέρια, αλλά με πολλή δυσκολία οδήγησε μέχρι τον Βόλο, γιατί εγώ ζούσα στη Δράκεια. Εκεί με πολύ δυσκολία κατέβηκα και άρχισα να ουρλιάζω και να λέω «βοήθεια». Θυμάμαι απλά να έχω δέκα γιατρούς να με έχουν περικυκλώσει. Στη συνέχεια μεταφέρθηκα στο Γεννηματά και είχα την τύχη να έχω τους καλύτερους γιατρούς».
Ευχαρίστησε τους γιατρούς και όπως είπε «κάθε φορά που βρίσκομαι στο νοσοκομείο, δεν νιώθω πως βρίσκομαι σε ένα δύσκολο μέρος, γιατί από την αρχή μου έλεγαν «θα τα καταφέρεις, είσαι δυνατή», αλλά είναι πολύ δύσκολα ακόμα. Μέχρι τον Σεπτέμβρη έλεγα στους γονείς μου γιατί με έσωσαν».
«Έβλεπα τις φωτογραφίες του πώς ήμουν και το πώς είμαι τώρα. Όταν έβγαινα έξω, όλοι κοιτούσαν με λύπηση. Εμένα αυτό δεν με βοηθούσε. Από τον Βόλο, πήγα στη Ρόδο και όλοι με κοιτούσαν κι έκαναν τον σταυρό τους. Για εμένα αυτό ήταν πολύ άσχημο» πρόσθεσε η Αντριέλα. «Μέχρι τον Σεπτέμβρη που ήρθα να κάνω ένα χειρουργείο που είχαμε κανονίσει, τότε ήταν που με βοήθησαν και με ψυχολόγο».
»Τι πρώτες μέρες είχαν δώσει 5% ελπίδα στην μητέρα μου», εξομολογήθηκε η Αντριέλα. Σημείωσε πως ο ψυχολογικός πόνος ήταν μεγαλύτερος από τον σωματικό.
Η κοπέλα προτίθεται να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα και θέλησε να στείλει ένα μήνυμα. «Να σταματήσουν να με κοιτάνε με λύπηση, είμαστε άνθρωποι όλοι. Δεν με βοηθάει να με κοιτάνε και να κάνουν τον σταυρό τους. Πολλές φορές λαμβάνω άσχημα σχόλια».
