Είναι πραγματικά εξοργιστικό το γεγονός ότι μια πορεία αφιερωμένη στην ισότητα και την προστασία των γυναικών αντιμετωπίστηκε με χημικά και κρότου λάμψης. Την ώρα που πολιτικοί και θεσμοί μιλούσαν για σεβασμό και δικαιώματα, η πραγματικότητα ήταν άλλη: η καταστολή ως απάντηση στη φωνή των γυναικών.
Το μήνυμα που επιχειρήθηκε να κατασταλεί δεν ήταν μόνο για την ισότητα των φύλων, αλλά και για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και την αντίσταση απέναντι στην αδικία – είτε αυτή αφορά τη βία κατά των γυναικών, είτε το πολύνεκρο έγκλημα των Τεμπών, είτε την καταπάτηση δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η εικόνα των δυνάμεων καταστολής απέναντι σε γυναίκες που διεκδικούν βασικά δικαιώματα είναι ο καθρέφτης της κρατικής πολιτικής. Ο σεβασμός στις γυναίκες δεν αποδεικνύεται με δηλώσεις στα social media, αλλά με πράξεις. Και οι πράξεις δείχνουν ότι όσες διεκδικούν, όσες ζητούν λογαριασμό για τα εγκλήματα, όσες φωνάζουν ενάντια στην αδικία, θεωρούνται επικίνδυνες.
Μια μέρα αφιερωμένη στον αγώνα των γυναικών, μετατράπηκε σε μια ακόμα υπενθύμιση ότι ο αγώνας αυτός είναι αναγκαίος όσο ποτέ.
