Γράφει Χριστίνα Τσαμουρά / Food&Travel Editor
Μόνο λίγες μέρες το χρόνο κρατάει τούτη η εφήμερη ομορφιά. Σε ένα ανοιχτό, ολοφώτεινο, τοπίο, ανάμεσα στον επιβλητικό Όλυμπο με τις χιονισμένες κορυφογραμμές του και τα μαγευτικά Πιέρια Όρη, ξεδιπλώνουν οι κερασιές τo υπερθέαμα της ανθοφορίας τους. Οι ακριβοθώρητες εικόνες, χάρμα οφθαλμών και αισθήσεων, εμφανίζονται στα τέλη του Μαρτίου και κρατούν συνήθως μέχρι τα μέσα του Απρίλη. Είναι η εποχή που φημισμένοι κερασότοποι της Πιερίας, όπως ο Κολινδρός και η Ράχη, γίνονται αφορμή για outdoor εξορμήσεις, ρομαντικές βολτίτσες, χαλαρές ποδηλατάδες, οικογενειακές εκδρομές και τα πιο ρομαντικά «ποστ» και «στόρις» για τους λάτρεις των κοινωνικών δικτύων.
Περιμένοντας τα γλυκοφάγωτα και ζουμερά κεράσια
Προάγγελοι του ερχομού του πιο λαχταριστού φρούτου της άνοιξης, οι ανθισμένες κερασιές ανοίγουν την όρεξη για ζουμερά και γλυκοφάγωτα κεράσια. Θα χρειαστεί όμως λίγη υπομονή ακόμη μέχρι να τα γευτούμε: «Πρώιμες και ημιπρώιμες ποικιλίες, όπως η burlat δίνουν καρπούς από τις αρχές με μέσα Μαΐου. Ωστόσο ποιοτικό κεράσι έχουμε μέχρι τέλος Ιουλίου, καθώς στα μέρη μας φυτεύονται και όψιμες ποικιλίες, ενώ οι καλλιέργιες έχουν υψομετρικές διαφορές» εξηγεί η Καλλιόπη Ντούρου. Η υπεύθυνη Πωλήσεων του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ράχης «Άγιος Λουκάς» αναφέρει ότι σχεδόν το 80% των κερασιών τους προωθείται σε εξαγωγές, ενώ το 20% διανέμεται στην Αθήνα (Κεντρική Λαχαναγορά), τα νησιά και τη Νότια Ελλάδα. «Στη βόρεια Ελλάδα τα βρίσκει κανείς μόνο σε λίγα σημεία -κυρίως στην Κατερίνη», καταλήγει.
Πώς έγινε η Ράχη φημισμένος κερασότοπος
Η Ράχη είναι κερασοχώρι των 400-450 κατοίκων απλωμένο στα κεντρικά της Πιερίας σε υψόμετρο 250 μέτρων. Οι περισσότερες οικογένειες ζουν σήμερα πρωτίστως από το κεράσι και δευτερευόντως από άλλα φρούτα με βασικότερο το βερίκοκο. Ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. «Εδώ στα τέλη της δεκαετίας του ’70 δεν υπήρχε τίποτα. Καρόδρομοι. Δεν είχε καν νερό, μια άγρια κερασιά ήταν όλη κι όλη» λέει ο Δημήτρης Ντούρος, πρόεδρος του τοπικού Συνεταιρισμού, που αριθμεί 150 μέλη. Διηγείται για τις περιοχές της Πιερίας, που είχαν μονοκαλλιέργεια τα καπνά, σε εκτάσεις κοντά σε λίμνες και ποτάμια, μέσα από τα οποία το αγροτικό νοικοκυριό έβγαζε τα έξοδά του για όλη τη χρονιά. Ήταν ο αείμνηστος παπάς του χωριού -και πατέρας του- που μαζί με συγχωριανούς του βρήκαν νερό σε μια χαράδρα του Ολύμπου και με κόπο και αγώνα μπόρεσαν να το φέρουν στο χωριό. Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για τις καλλιέργειες και το 1978 γεννιέται ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ράχης Πιερίας «Άγιος Λουκάς» με σκοπό τη φύτευση ομαδικού κερασώνα. Ξεκίνησαν με τα πρώτα 350 πιλοτικά στρέμματα και στις μέρες μας μετρούν 1.800 στρέμματα καλλιεργημένα με κερασιές, 500 με βερικοκιές, 50 με μηλιές και τα υπόλοιπα με αχλαδιές.
Ο Κολινδρός και η παράδοση του κερασιού
Αρκετές δεκαετίες πριν ξεκινά η σχέση του Κολινδρού με τα κεράσια. Η ιστορική κωμόπολης της Κεντρικής Μακεδονίας, με μεγάλη γεωργική παράδοση, υπήρξε από τις πρώτες περιοχές της χώρας με συστηματική κερασοκαλλιέργεια ήδη από τη δεκαετία του 1930. Από εδώ ξεκίνησε η εγχώρια ποικιλία «Πρώιμο Κολινδρού», ενδεχομένως από επιλογές αγριοκέρασων των Πιερίων, με καρπούς κόκκινους και ωχροκόκκινους («γαλανούς»), που καταναλώνονταν τότε από τους ντόπιους είτε νωποί (τους πιο τραγανούς) είτε σε σπιτικά γλυκά του κουταλιού και λικεράκια. Τη δεκαετία του ’50 ιδρύεται ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Κολινδρού, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εμπορική πορεία του τοπικού κερασιού. Για δεκαετίες, τα «Πρώιμα Κολινδρού» ταξίδευαν σε αγορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ως σύμβολο ποιότητας και φρεσκάδας. Αν και σήμερα έχουν εκτοπιστεί από εμπορικότερες ποικιλίες, όπως η Burlat, το DNA τους επιβιώνει σε ερευνητικές συλλογές στη Νάουσα ως ποικιλία με ιστορική αξία, που ανέθρεψε γενεές αγροτών.
Γιορτάζοντας τις κερασιές
Η σχέση των κερασιών με την τοπική κοινωνία, η ανοιξιάτικη πανδαισία της ανθοφορίας και η χαρά της επαφής με τη φύση ήταν στο επίκεντρο του γιορτινού Σαββατοκύριακου (5 και 6 Απριλίου), που διοργάνωσε ο ΠΟΤΑΠ (Πιερικός Οργανισμός Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής) με την υποστήριξη ακούραστων εθελοντών. Οι Ανθισμένες Κερασιές Πιερίας, που κάνουν τα πρώτα βήματα εξωστρέφειας (είναι μόλις 2 ετών δράση) αναζητώντας τα πατήματά τους, γίνονται αφορμή να γιορτάσουν οι ντόπιοι το δέντρο που τους χαρίζει το πολύτιμο για την ευημερία τους προϊόν και να γνωρίσουν οι ταξιδιώτες τη μαγεία της φύσης και τη ζωή των ανθρώπων της πιερικής γης. Η διήμερη γιορτή εντάσσεται στην ευρύτερη πρωτοβουλία του ΕΟΤ «Ανθισμένες Διαδρομές-Λευκάδιος Χερν» και πραγματοποιείται με συνδιοργανωτές την Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας, τον Δήμο Κατερίνης, τον Δήμο Πύδνας-Κολινδρού, το Επιμελητήριο Πιερίας και τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ράχης «Ο Άγιος Λουκάς». Η πρώτη μέρα εκτυλίχθηκε στα κερασοχώραφα του Κολινδρού στις βορειοανατολικές παρυφές των Πιερίων και συνεχίστηκε στην κεντρική πλατεία του. Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε στους υπέροχους κερασώνες της Ράχης, που απλώνονται με φόντο τον εντυπωσιακό όγκο του Ολύμπου, και ολοκληρώθηκε στον προαύλιο χώρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Άγιος Λουκάς». Ο άστατος καιρός μπορεί να δυσκόλεψε τα πράγματα για τους διοργανωτές, ωστόσο δεν κατάφερε να απομαγέψει το παραμυθένιο σκηνικό. Και τα κάτασπρα ανθάκια παρέμειναν στα κλαδιά τους προς τέρψη των επισκεπτών και μεγάλο μέρος από τις προγραμματισμένες δράσεις (οικοξεναγήσεις στους κερασώνες, φωτογραφικό workshop, παιχνίδια για μικρούς επισκέπτες, θεατρικά δρώμενα, μουσικές, χοροί και κέρασμα τοπικών λιχουδιών) πραγματοποιήθηκε.
Στάση στη Νεοκαισάρεια: στα ίχνη του μαστόδοντα
Αν βρεθείτε σ’ αυτά τα μέρη είτε με αφορμή τις ανθισμένες κερασιές είτε με άλλη, κάντε στάση στη Νεοκαισάρεια, ήσυχο χωριό ένα τέταρτο μακριά από την Κατερίνη και κανά 10λεπτο από τη Ράχη. Ξεχωριστή εμπειρία επιφυλάσσει σε όσους και όσες γοητεύονται από τον μυστηριώδη κόσμο της παλαιοντολογίας, η επίσκεψη στη Μόνιμη Παλαιοντολογική Έκθεση του Μαστόδοντα. Το εντυπωσιακό απολίθωμα του προϊστορικού προβοσκιδοφόρου γίγαντα σε ταξιδεύει εκατομμύρια χρόνια πίσω, σε έναν κόσμο που μοιάζει βγαλμένος από ταινία. Μαζί με άλλα ευρήματα, αποκαλύπτουν τη γεωιστορική σημασία του τόπου και ξυπνούν τη φαντασία μικρών και μεγάλων.
