Η Ομικρον αλλάζει λίγο το σκηνικό. Όσοι εμβολιάστηκαν και προσπάθησαν να είναι υπεύθυνοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας βλέπουν τώρα περισσότερες πρωτοποριακές λοιμώξεις, οι οποίες εύλογα έχουν οδηγήσει σε αναστάτωση – συμπεριλαμβανομένης της ενοχής και της ντροπής.
Αλλά ας μην κάνουμε λάθος: Εάν προσβληθούμε από την Covid-19 αυτόν τον χειμώνα, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι κάναμε (κάτι) λάθος, συμπεριφερθήκαμε εγωιστικά ή ότι δεν ήμασταν «αρκετά καλοί» στο να αποτρέψουμε την διάδοσή του ιού.
Ο κορονοϊός έχει μεταλλαχθεί ώστε να είναι σημαντικά πιο μολυσματικός από ό,τι ήταν το 2020, και ακόμη κι όσοι τηρούν αυστηρά τις οδηγίες και τις συστάσεις για την Covid είναι τώρα θετικοί.
Η Ομικρον σαρώνει σημειώνοντας ρεκόρ (κρουσμάτων) και πολλές από τις προφυλάξεις στις οποίες βασιστήκαμε προηγουμένως –όπως υφασμάτινες και χειρουργικές μάσκες, απόσταση 2 μέτρων και εμβόλια– δεν θα είναι πλέον σε θέση να αποτρέψουν κάθε μετάδοση.
Ναι, αυτά τα εργαλεία εξακολουθούν να μας βοηθούν να μειώσουμε και να επιβραδύνουμε την εξάπλωση και τα εμβόλια συνεχίζουν να παρέχουν ισχυρή προστασία έναντι σοβαρών εκβάσεων (της ασθένειας) όπως νοσηλεία και θάνατοι, αλλά η έκθεση στην Covid γίνεται γρήγορα αναπόφευκτη.
«Συμβαίνει — οι άνθρωποι παθαίνουν μολυσματικές ασθένειες. Ο συγκεκριμένος είναι ένας εξαιρετικά μεταδοτικός αναπνευστικός ιός και έτσι πολλοί άνθρωποι θα τον κολλήσουν, ειδικά με την Ομικρον», λέει στην HuffPost η Μόνικα Γκάντι, ειδική λοιμωξιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.
Γιατί η διάγνωση συνοδεύεται από τόσο πολλές ενοχές
Από την αρχή της πανδημίας, η Covid είναι μια ασθένεια που φέρει έντονο στίγμα. Για το μεγαλύτερο μέρος της πανδημίας, μας ενθάρρυναν να αποφεύγουμε δραστηριότητες και να μένουμε σπίτι για να σώσουμε ζωές. Ναι, οι προφυλάξεις ήταν απαραίτητες –ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της πανδημίας –, αλλά η επικριτική στάση απέναντι σε όποιον πάλευε με αυτό δημιούργησε μια ηθική γύρω από ζητήματα συμπεριφοράς.
Αυτός ο τύπος μηνυμάτων όλα ή τίποτα αγνοεί τις θεμελιώδεις ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι. (Για να μην αναφέρουμε ότι αγνοεί επίσης μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που δεν μπορούν απλώς να μείνουν σπίτι – εργαζόμενους σε πόστα ζωτικής σημασίας).
«Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά όντα, επομένως υπάρχει πάντα αυτή η επιθυμία» να νιώθουμε συνδεδεμένοι με τους άλλους, λέει ο είπε ο Σίχαν Φίσερ, ψυχολόγος και επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στο Northwestern University Feinberg School of Medicine. Οι άνθρωποι λαχταρούν αυτή τη σύνδεση τώρα περισσότερο από ποτέ.
Γρήγορα επικρίναμε τους ανθρώπους για συγκεκριμένες ενέργειες, όπως το δείπνο σε εσωτερικούς χώρους, τα ταξίδια και τα πάρτι και τις συγκεντρώσεις. «Προσθέσαμε ντροπή και στίγμα στα μηνύματά μας από την αρχή», ανέφερε επίσης η Γκάντι.
Ως αποτέλεσμα, μια διάγνωση Covid μπορεί πλέον να μοιάζει με αρνητική αντανάκλαση του χαρακτήρα κάποιου ή (να παραπέμπει σε) κακή λήψη αποφάσεων. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να δημιουργήσει υπερβολική ενοχή και έντονη κριτική από τους ανθρώπους εάν και όταν κάποιος διαγνωστεί με Covid, είπε ο Φίσερ.
Δεν είναι δικό μας λάθος το ότι η Covid είναι τόσο μεταδοτική
Η Ομικρον μας έχει δείξει ότι όσο είμαστε έξω και γύρω από ανθρώπους, ο κίνδυνος να εκτεθούμε ή να μολυνθούμε δεν θα είναι ποτέ μηδενικός.
Μια πρόσφατη μελέτη από το Χονγκ Κονγκ διαπίστωσε ότι η Ομικρον αναπαράγεται 70 φορές πιο γρήγορα στους ανώτερους αεραγωγούς, υποδηλώνοντας ότι η νέα παραλλαγή είναι σημαντικά πιο μεταδοτική από τις προκατόχους της.
Η Covid έχει γίνει τόσο μεταδοτική ασθένεια που πολλοί επιδημιολόγοι υποψιάζονται ότι μια απλή υφασμάτινη ή χειρουργική μάσκα θα είναι λιγότερο αποτελεσματική στην πρόληψη πολλών περιπτώσεων Ομικρον. Ο ιός είναι αερομεταφερόμενος, που σημαίνει ότι μικροσκοπικά ιικά σωματίδια μπορούν να απλώνονται και να ταξιδεύουν στον αέρα – πιθανότατα για ώρες.
Τα άτομα που είναι εμβολιασμένα δυσκολεύονται να συμβιβαστούν (με την ιδέα) ότι μπορεί να έχουν εφαρμόσει όλες τις συστάσεις πρόληψης, αλλά παρόλα αυτά να μολύνθηκαν λόγω της φύσης αυτού του ιού, λέει η Τζέσικα Στερν, κλινική ψυχολόγος στο Στρατιωτικό Οικογενειακό Κέντρο Steven A. Cohen στο NYU Langone Health.
«Ο λόγος που αυτός ο ιός εξαπλώνεται τόσο εύκολα δεν είναι επειδή δεν είμαστε αρκετά καλοί», πρόσθεσε η Γκάντι. «Είναι επειδή είναι ενδημικός, είναι εξαιρετικά μεταδοτικός, έχει μακρά μεταδοτική περίοδο… γι′ αυτό εξαπλώνεται αυτός ο ιός».
Οι συνέπειες της ντροπής και της ενοχής
Όλη αυτή η ντροπή, η ενοχή και το στίγμα γύρω από την Covid συνοδεύεται από έναν βαρύ «φόρο». Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται συναισθηματικά άβολα, συχνά συνηθίζουν να αποφεύγουν (πρόσωπα και πράγματα) – κάτι που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στις προσπάθειες δημόσιας υγείας.
«Οι άνθρωποι τείνουν να μην υποβάλλονται σε εξετάσεις ή να μην λένε σε άτομα που πρέπει να γνωρίζουν για την έκθεση (στον ιό) επειδή δεν θέλουν να τους βλέπουν με αρνητικό τρόπο», λέει ο Φίσερ.
Μερικοί μπορεί να απομονωθούν υπερβολικά – περισσότερο από ό,τι είναι απαραίτητο για την πρόληψη της μετάδοσης – λόγω του φόβου ότι θα κριθούν.
«Αυτό κάνει τους ανθρώπους, για άλλη μια φορά, να φοβούνται περισσότερο να είναι ειλικρινείς για αυτό που περνούν ή ακόμη και (για) να λάβουν κοινωνική υποστήριξη ή συναισθηματική υποστήριξη», είπε ο Φίσερ. Μετά από δύο χρόνια αυτής της πανδημίας, το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι περισσότερη απομόνωση.
Σε γενικές γραμμές, μπορεί επίσης να προσθέσει αδικαιολόγητο άγχος πέρα από μια ήδη αγχωτική περίοδο. Η Covid είναι αρκετά δύσκολη στον χειρισμό χωρίς να έχει επιπτώσεις στην ψυχική υγεία εκτός αυτού.
Πώς να αναδιαμορφώσουμε ντροπή και ενοχή
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι – η πανδημία έχει συμβεί σε όλους μας. «Πολλοί από εμάς είτε φοβόμαστε την [Covid], τον κίνδυνο να κολλήσουμε ή μπορεί ακόμη και να κολλήσουμε», λέει ο Φίσερ.
Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να αποδεχτούμε αυτό που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ένας εξαιρετικά μολυσματικός ιός εξαπλώνεται γρήγορα στις κοινότητες.
«Όποτε φεύγουμε από το σπίτι μας, ουσιαστικά εκθέτουμε τον εαυτό μας και αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να περιορίσουμε ό,τι κάνουμε», λέει η Στερν. Επίσης, δεν μπορούμε να ελέγξουμε πώς βλέπουν και κρίνουν οι άλλοι άνθρωποι εκείνους που μολύνονται. Το να αρρωστήσεις δεν σημαίνει ότι έχεις αποτύχει. Κατηγορήστε τον ιό, όχι τον εαυτό σας.
Οι ειδικοί στις μολυσματικές ασθένειες λένε ότι δεν είναι πλέον ρεαλιστικός στόχος η εξάλειψη της Covid. Ο ιός παραμένει σε σημείο που θα γίνει ενδημικός – οι άνθρωποι προσπαθούν να προσαρμοστούν στη ζωή με τον ιό και κάνουν πολύ περίπλοκους και συναισθηματικά εξαντλητικούς υπολογισμούς κινδύνου.
Η Στερν συμβουλεύει τους ασθενείς της να αναγνωρίζουν δύο αλήθειες ταυτόχρονα. Πρώτον, ότι πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε τόσο προσεκτικοί όσο είναι λογικό στη ζωή μας, και δεύτερον, να αναγνωρίσουμε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το καλύτερο δυνατό σε έναν κόσμο όπου υπάρχει διαδεδομένος κίνδυνος μετάδοσης.
Εάν κολλήσουμε Covid, μην αισθανθούμε την ανάγκη να (το) εξηγήσουμε στον εαυτό μας. Παρόλο που μπορεί να οφείλουμε στις στενές επαφές μας μια άμεση προειδοποίηση, ώστε να μπορούν να δοκιμάσουν να προσαρμόσουν τα σχέδιά τους, δεν πρέπει να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε ή να δικαιολογήσουμε γιατί κάναμε ορισμένες επιλογές, αναφέρει η Στερν.
Τέλος, τα στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ δείχνουν ότι τα κρούσματα αποσυνδέονται από νοσηλεία και θάνατο. Τα κρούσματα και τα θετικά τεστ δεν είναι πλέον η καλύτερη, πιο αξιόπιστη μέτρηση επιτυχίας.
«Πρέπει να στραφούμε προς τα νοσοκομεία ως μέτρηση επιτυχίας, γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό – ειδικά με την Ομικρον, η οποία είναι πανταχού παρούσα –– θα πιστεύουμε πάντα ότι δεν πάμε καλά», λέει η Γκάντι. Θα νιώθουμε πάντα ντροπή και ενοχή επειδή πιστεύουμε ότι δεν κάνουμε αρκετά για να αποτρέψουμε τη μετάδοση ή να μπούμε σε lockdown όσο αυστηρά θα μπορούσαμε.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι συνεχίζουμε να δίνουμε προσοχή σε ποιους είναι πιο ευάλωτοι στη μόλυνση, ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι ανοσοκατεσταλμένοι, (βρίσκονται) σε μεγαλύτερη ηλικία ή σε παιδιά που δεν μπορούν ακόμη να εμβολιαστούν. Η λήψη των υπεύθυνων μέτρων για την προστασία των άλλων είναι ακόμα ζωτικής σημασίας. Αλλά το να μηρυκάζουμε πού και πώς βρήκαμε την Covid, ή αν κάναμε κάτι λάθος, μπορεί να είναι μια μάταιη άσκηση, δεδομένου του πόσο πολύ μεταδοτική και διάχυτη είναι η παραλλαγή Ομικρον.
«Αντίθετα, εστιάστε στους ευάλωτους ανθρώπους… και βεβαιωθείτε ότι προστατεύονται», καταλήγει η Γκάντι.
