- Eκτός από τόπος ταφής είναι και ένα από τα πολύ διάσημα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας
Η τυπική εικόνα ενός νεκροταφείου είναι μια στενάχωρη, σκοτεινή, σιωπηλή κατάσταση όπου αυτοί που μένουν… πίσω, χύνουν δάκρυα για αυτόν που έφυγε.
Όμως στο νεκροταφείο του Cimitirul Vesel, 600 χλμ έξω από το Βουκουρέστι, υπάρχει το Merry Cemetery, δηλαδή το Χαρούμενο Νεκροταφείο!
Αν και βρίσκεται αρκετά μακρυά από την πρωτεύουσα και γύρω του δεν υπάρχουν παρά μόνο χωριουδάκια, το Χαρούμενο Νεκροταφείο είναι ένα από τα πιο διάσημα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας.
Ξύλινοι σταυροί και ταφόπλακες με ανάγλυφα σκίτσα ή ζωγραφιές, που απεικονίζουν αστείες αλλά και πικάντικες λεπτομέρειες της ζωής του ενταφιασμένου.
Οι εικόνες είναι πάντα χιουμοριστικές, με φωτεινά, χαρούμενα χρώματα.
«Κάτω από αυτό το βαρύ σταυρό, κείται η πτωχή η πεθερά μου… Προσπαθήστε να μην την ξυπνήσετε. Γιατί αν επιστρέψει σίγουρα θα με δαγκώσει» γράφει, ενδεικτικά, μια επιτύμβια στήλη.
Το ιδιαίτερο αυτό νεκροταφείο ξεκίνησε ένας ντόπιος ξυλουργός. Σε ηλικία μόλις 14 ετών, το 1922, ο Σταν Ίον Πάτρας, ξεκίνησε να σκαλίζει σταυρούς για το νεκροταφείο της περιοχής. Το 1935, ο Σταν άρχισε να φτιάχνει σταυρούς με τσιτάτα και ειρωνικά ποιήματα, στην τοπική διάλεκτο, αφιερωμένα σε ανθρώπους που πέθαιναν. Σε αρκετούς σταυρούς και πλάκες σκάλιζε τον τρόπο του θανάτου κάθε αποθανόντος.
Σύντομα μάλιστα, ο Σταν, έφτιαξε και ένα δικό του κώδικα: το πράσινο αναπαριστούσε τη ζωή, το κίτρινο τη γονιμότητα, το κόκκινο το πάθος, το μαύρο το θάνατο. Όλες οι παραστάσεις γίνονταν σε ένα πολύ χαρακτηριστικό μπλε φόντο, που έμεινε γνωστό ως «Μπλε του Σαπάντα» (η περιοχή που βρίσκεται το Χαρούμενο Νεκροταφείο). Επίσης υπήρχαν και άλλα σύμβολα: το άσπρο περιστέρι αναπαριστά την ψυχή, το μαύρο πουλί έναν τραγικό ή ύποπτο θάνατο κλπ
Σιγά σιγά, ο Σταν άρχισε να αποκαλύπτει τα καλά κρυμμένα και… βρώμικα μυστικά όσων έφευγαν από το μάταιο τούτο κόσμο. Για παράδειγμα, στον τάφο ενός αλκοολικού σκάλισε ένα σκελετό να τραβά τον αποθανόντα από ένα μπουκάλι ενώ υπήρχε και η επιγραφή «πραγματικό δηλητήριο».
Για περίπου 40 χρόνια, ο Σταν έφτιαχνε – κατ’ αποκλειστικότητα- τους τάφους του Χαρούμενου Νεκροταφείου. Μέχρι το θάνατό του, το 1977, είχε φτιάξει πάνω από 800 τέτοιους τάφους, μαζί και τον δικό του.
Λίγο πριν πεθάνει, δίδαξε τα μυστικά της τέχνης του, στον επίσης ξυλουργό Ντουμίτρου Ποπ. Ο Ποπ συνεχίζει την ιδιότυπη αυτή τέχνη μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των υπευθύνων του νεκροταφείου ο ίδιος ο Ντουμίτρου φτιάχνει περίπου 10-15 ταφόπλακες το χρόνο. Το κόστος είναι μεταξύ 400 με 1.000 ευρώ για κάθε τάφο και χρειάζονται μερικές εβδομάδες για να φτιαχτεί.
