Σαν σήμερα 7 Mαίου το 1919, σε ένα χωριό 200 χλμ από το Μπουένος Άιρες γεννιόταν ένα κορίτσι που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας της και θα γινόταν μια από τις πιο αμφιλεγομένες γυναικείες προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας.
Ο λόγος για την Εβίτα Περόν, η οποία στη σύντομη, μόλις 33 χρόνων, ζωή τής, προκάλεσε έντονα και αντιφατικά πάθη. Η ξανθομαλλούσα σύζυγος του Χουάν Περόν δεν περιορίστηκε ποτέ στο ρόλο της Πρώτης Κυρίας της Αργεντινής, ανέλαβε υπουργός, εφάρμοσε δικές της φιλολαϊκές πολιτικές και για αυτό το λόγο αγαπήθηκε σαν αγία από τους φτωχούς Αργεντίνους και μισήθηκε από τους πλούσιους.
1948
Με την ταπεινή καταγωγή της και το λαϊκιστικό προφίλ της, κατέκτησε την εργατική τάξη και βοήθησε τον συνταγματάρχη Περόν να εδραιώσει τη δικτατορική εξουσία του.
Πολύ μικρή όμως χτυπήθηκε από τον καρκίνο και στα 33 της χρόνια έφυγε από τη ζωή.
Λίγες εβδομάδες πριν πεθάνει, η Εβίτα Περόν στάθηκε στο πλευρό του συζύγου της στην ορκωμοσία του για τη δεύτερη θητεία του στην προεδρία της Αργεντινής.
Στην ορκωμοσία του Περόν το 1952
Στην ορκωμοσία του Περόν το 1952
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας την είχε κάνει τόσο αδύναμη που στεκόταν μέσα σε ένα κλωβό που είχε φτιαχτεί από γύψο και σύρμα για να στηρίζει τα εύθραυστα άκρα της. Ζύγιζε λίγο παραπάνω από 36 κιλά.
Τουλάχιστον αυτή είναι η επίσημη εκδοχή για την υγεία της…
Πριν δυο χρόνια, σύμφωανα με το BBC ένας νευροχειρουργός της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, ο Ντάνιελ Νίγενσοχ, αποκάλυψε νέα στοιχεία που δείχνουν ότι η πραγματικότητα ήταν αρκετά διαφορετική. «Εκτός από πόνο και λύπη, η ιστορία είναι γεμάτη ψέματα, εξαπάτηση, μυστικά και παραπληροφόρηση». Σύμφωνα με τον Νίγενσοχ, ο άνδρας δίπλα στην Εβίτα Περόν στην παρέλαση, ήταν υπεύθυνος για την ταχεία επιδείνωση της υγείας της, καθώς την είχε αναγκάσει να κάνει λοβοτομή.
Η λοβοτομή είναι μια επέμβαση που γίνεται στον εγκέφαλο με σκοπό να καταπνίξει τις συναισθηματικές αντιδράσεις.
Ο Νίγενσοχ ανακάλυψε ότι η Εβίτα Περόν έκανε λοβοτομή, όταν το 2011 πέρασε με ακτίνες Χ το σκελετό της, και διαπίστωσε ότι είχε κάνει επέμβαση στο κεφάλι.
Υπάρχει μια πιθανότητα η λοβοτομή, όπως έχει γραφτεί άλλωστε, να ήταν κάτι που ζήτησε η ίδια για να διαχειριστεί τους πόνους που της προκαλούσε ο καρκίνος. Παρόλο που η λοβοτομή δεν εξαλείφει τους πόνους, η μειωμένη συναισθηματική αντίδραση ίσως τη βοηθούσε να υπομείνει τη δυστυχία της. Ωστόσο, επικαλούμενος νέες πηγές, ο Νίγενσοχ υποστηρίζει ότι η λοβοτομή ήταν η τελευταία προσπάθεια του συζύγου της, προέδρου Περόν, να περιορίσει την ολοένα και πιο επικίνδυνη συμπεριφορά της. «Η λοβοτομή του προσέφερε τον τέλειο τρόπο για να ηρεμήσει την Εβίτα και να προλάβει έναν εμφύλιο πόλεμο ενώ ταυτόχρονα της κάλμαρε και τους πόνους».
Η Εβίτα Περόν συμπεριφερόταν όλο και πιο ριψοκίνδυνα κατά τη διάρκεια της χρονιάς πριν το θάνατό της. Ως Πρώτη Κυρία ήταν υπεύθυνη για πολλές από τις κοινωνικές πολιτικές στη χώρα, αλλά από τις αρχές του 1950 εμφανίστηκαν ρήγματα στην κυβέρνηση. Ίσως επηρεασμένη από το άγχος και τους πόνους του καρκίνου, η ρητορική της εναντίον όλων όσων τολμούσαν να διαφωνήσουν μαζί της ήταν ολοένα και πιο εμπρηστική.
Οπως γράφει ο Νίγενσοχ: «Η τελευταία δημόσια ομιλία της δόθηκε την Πρωτομαγιά του 1952 στην Αργεντινή και ήταν ένα κάλεσμα κατά των εχθρών της. Διάβασε μια ομιλία 79 σελίδων την οποία αποκάλεσε «Το Μήνυμά μου» κάτι σαν το μανιφέστο της, το οποίο μαρτυρούσε την εμπρηστικότητα και την ταραχή που υπήρχε στο μυαλό της. Μίλησε για «εχθρούς του λαού» που ήταν «αναίσθητοι και αποκρουστικοί» και «τόσο κρύοι, όσο οι φρύνοι και τα φίδια». Μίλησε για την «αγία φωτιά του φανατισμού», ενώ τάχθηκε κατά «εκείνων των ηλίθιων που καλούσαν για σύνεση». Ακόμη η Περόν, τότε, έδωσε εντολή στον λαό της Αργεντινής «να πολεμήσει την ολιγαρχία».
Αυτά δεν ήταν μόνο λεκτικές απειλές. Από το κρεβάτι του πόνου -και χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός της- φέρεται να παρήγγειλε 5.000 αυτόματα πιστόλια και 1.500 πολυβόλα, με στόχο να εξοπλίσει τους εργαζομένους των συνδικάτων για να σχηματίσουν εργατικές πολιτοφυλακές. Όλα αυτά ήταν αρκετά για να κάνουν εχθρούς τους συμμάχους του Χουάν Περόν, να αντιταχθούν στη δύναμη και στη δημοτικότητα της Εβίτας Περόν. Η χώρα θα μπορούσε σύντομα να οδηγηθεί σε έναν εμφύλιο.
Ήταν η λοβοτομή η απάντηση του Προέδρου; Την εποχή εκείνη η λοβοτομή είχε ήδη αποκτήσει φήμη στις ΗΠΑ ως μέτρο για τη θεραπεία της ανεξέλεγκτης επιθετικότητας και της παρορμητικής βίας.
Από τότε που ο Νίγενσοχ μελέτησε τα ιατρικά αρχεία της Εβίτας Περόν, ήρθε σε επαφή με γνωστούς του χειρουργού της, Τζέιμς Πόπεν. Οι ισχυρισμοί τους πιστεύει ότι επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του. Μεταξύ άλλων μίλησε και με μια από τις νοσοκόμες και έμπιστη της Περόν, την Μανένα Ρικέλμε, η οποία παραδέχθηκε ότι η εγχείρηση έγινε χωρίς την συγκατάθεση της Πρώτης Κυρίας της Αργεντινής.
1951
Οι γιατροί χρειάστηκε να φτιάξουν ένα χειρουργείο σε μια πίσω αίθουσα του προεδρικού μεγάρου, ισχυρίστηκε η Ρικέλμε. Η ασφάλεια για τη μυστική αυτή επιχείρηση ήταν τέτοια που ένας ένοπλος φρουρός ήταν παρών στο χειρουργείο.
Ίσως η πιο ανησυχητική λεπτομέρεια της ιστορίας αυτής είναι το γεγονός ότι ο Πόπεν είχε κάνει προηγουμένως πρακτική στη λοβοτομή, σε φυλακισμένους στο Μπουένος Αϊρες, μετά από αίτημα του Χουάν Περόν, ο οποίος προφανώς ήθελε η γυναίκα του να ζήσει.
Στο τέλος η εγχείρηση κατάφερε να σιγήσει για πάντα τη φωνή της Εβίτας Περόν, αν και ήταν η αρχή του κατήφορού της. Μετά τη λοβοτομή η Περόν σταμάτησε να τρώει. Πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952. Ο Πόπεν, υποστηρίζουν άνθρωποι του περιβάλλοντός του, αργότερα εξέφρασε τη λύπη του για τη συμμετοχή του σε αυτή την εγχείρηση που προκάλεσε τόσο πόνο.
Τα ακριβή κίνητρα της εγχείρησης δεν θα τα μάθουμε ποτέ, όσα γνωρίζουμε βασίζονται στις μαρτυρίες μιας χούφτας ανθρώπων. Η πιθανότητα, όμως, η λοβοτομή να μην έγινε με τη θέληση της Εβίτας Περόν, προσθέτει ένα ακόμη τραγικό κεφάλαιο στη ζωή μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που συνεχίζει να συναρπάζει ακόμη και σήμερα, πάνω από 60 χρόνια μετά το θάνατό της.
1945
1947
1950
