Σε μόνιμη βάση αναμένεται να υιοθετήσει η συμβουλευτική εταιρεία Perpetual Guardian, στη Νέα Ζηλανδία, το δοκιμαστικό μέτρο τετραήμερης εβδομάδας εργασίας με αμετάβλητες συνθήκες εργασίας και αμοιβών.
Η δοκιμαστική περίοδος διήρκησε οκτώ εβδομάδες και σύμφωνα με ακαδημαϊκούς που μελέτησαν την έρευνα, οι 200 περίπου υπάλληλοι της εταιρείας ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα άγχους, υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από την εργασία και βελτιωμένη αίσθηση ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι εργαζόμενοι ήταν κατά 20% πιο παραγωγικοί. Η εταιρεία αναμένει ότι η πλειοψηφία του προσωπικού θα επιλέξει να εργαστεί μία εβδομάδα τετραήμερης εργασίας, ωστόσο, εξακολουθεί να παραμένει μία επιλογή. Το προσωπικό θα έχει τη δυνατότητα να πηγαίνει στο γραφείο και να εργάζεται πέντε ώρες, εάν αυτό προτιμά. Άλλοι εργαζόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να έρχονται και να φεύγουν νωρίς για να αποφύγουν το μποτιλιάρισμα και να ανταπεξέρχονται στις γονεϊκές τους υποχρεώσεις, ενώ άλλοι εργαζόμενοι θα μπορούν να επιλέξουν άλλο ωράριο.
Το πείραμα αυτό πυροδότησε μία σειρά σκέψεων και ερωτηματικών σχετικά με την παραγωγικότητα και την κουλτούμα της πολύωρης εργασίας, καθώς και με τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι αποτιμώνται και ανταμείβονται. Ένα πράγμα που είναι ήδη σαφές είναι ότι οι περισσότερες ώρες εργασίας δεν σημαίνουν απαραίτητα μεγαλύτερη παραγωγικότητα.
Η Νότια Κορέα, για παράδειγμα, κατατάσσεται σχεδόν στο κατώτατο σημείο των χωρών του ΟΟΣΑ στο επίπεδο της παραγωγικότητας παρά το γεγονός εκεί λειτουργεί το σύστημα πολύωρης εργασίας. Παρομοίως, στην Ευρώπη, η Ελλάδα έχει μια από τις μεγαλύτερες εργάσιμες εβδομάδες ωστόσο βρίσκεται κάτω από τα όριο του ΟΟΣΑ για το ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας. Η Ιαπωνία είναι ένα ακόμη παράδειγμα μιας χώρας όπου η κουλτούρα των πολλών ωρών εργασίας δεν συνάδει με την αυξημένη παραγωγικότητα. Η χώρα τώρα μειώνει σκόπιμα τις υπερωρίες χρησιμοποιώντας τακτικές όπως το κλείσιμο των φώτων στο τέλος της εργάσιμης ημέρας, προκειμένου να αντιστραφεί αυτή η τάση. Επίσης έχουν υπάρξει πολλές δοκιμές για την αύξηση της παραγωγικότητας με τη συντόμευση της εργάσιμης ημέρας, και όχι της εβδομάδας εργασίας.
Στη Σουηδία, για παράδειγμα, η κυβέρνηση έχει δοκιμάσει να επιτρέψει στους εργαζόμενους στους οίκους ευγηρίας να εργάζονται έξι ώρες την ημέρα. Παρόλο όμως που οι υπάλληλοι ανέφεραν βελτιωμένη ποιότητα ζωής, με λιγότερα άγχη και περισσότερο χρόνο για να περάσουν με τις οικογένειές τους, αποδείχθηκε επίσης ένα ακριβό πείραμα για το τοπικό συμβούλιο καθώς έπρεπε να προσλάβει επιπλέον εργαζόμενους για να αντισταθμίσει την υστέρηση των ωρών. Η Ισλανδία διενήργησε παρόμοιο πείραμα επιτρέποντας σε ορισμένους εργαζόμενους στη πρωτεύουσα Ρέικιαβικ να μειώσουν την εβδομάδα εργασίας τους κατά τέσσερις ή πέντε ώρες. Σε αυτό το πείραμα η παραγωγικότητα παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, γεγονός που σημαίνει ότι και τα κόστη παρέμειναν ίδια. Οι εργαζόμενοι είχαν μεγαλύτερη εργασιακή ικανοποίηση και λιγότερες ημέρες αναρρωτικής.
Αυτές οι δύο μελέτες υποδηλώνουν ότι μπορεί να είναι η φύση της εργασίας εκείνη που είναι κρίσιμη στο να ληφθεί μία απόφαση εάν η μείωση της διάρκειας της εργάσιμης ημέρας είναι οικονομικά αποδοτική. Για εργαζόμενους που δουλεύουν με βάρδιες, όπως οι νοσηλευτές, οι φύλακες ή φροντιστές χρειάζεται συνεχής παρουσία, πράγμα που σημαίνει ότι ο εργοδότης θα πρέπει να βρει κάποιον άλλο για να καλύψει τις θέσεις εργασίας. Αλλά για τους υπαλλήλους γραφείου ίσως πρόκειται για νόμο του Parkinson, σύμφωνα με τον οποίο «μια εργασία επεκτείνεται σε διάρκεια τόσο όσο να γεμίσει το χρόνο που είναι διαθέσιμος για την ολοκλήρωσή της». Ή για να το θέσουμε λίγο διαφορετικά, οι εργαζόμενοι θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί εάν υπάρχει λιγότερος χρόνος για να ολοκληρωθεί έργο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης συχνά πληρώνονται λιγότερο από τους συναδέλφους τους πλήρους απασχόλησης, παρόλο που πολλοί εργαζόμενοι γονείς θα αναγνωρίσουν επίσης την αλήθεια ότι επιτυγχάνουν δουλεύοντας τέσσερις ημέρες, ενώ άλλοι σε πέντε. Η μερική απασχόληση μπορεί επίσης να συμβάλει στην αύξηση της ποικιλομορφίας του εργατικού δυναμικού και, ίσως αποτελεί έναν από τους λόγους πίσω από το πείραμα της Amazon, με τις online λιανικές πωλήσεις με λιγότερες ώρες ημερησίως. Όμως ένα πράγμα είναι βέβαιο: Αυτό είναι μόνο η αρχή της συζήτησης. Και πολλοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και εταιρείες θα συνεχίσουν να σκέπτονται τα αποτελέσματα του πειράματος της Perpetual Guardian και θα εξετάζουν πώς μπορούν να αυξήσουν την παραγωγικότητα και να βελτιώσουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
