Μέχρι το 2011 η ζωή στο γραφικό και μικρό χωριό Juzcar, χωμένο στα δάση της Ανδαλουσίας, στην κοιλάδα του ποταμού Genal, στην επαρχία της Μάλαγα, στο νότιο τμήμα της Ισπανίας, κυλούσε πολύ ήρεμα.
Οι λιγότεροι από τους 300 κατοίκους του ήταν συνηθισμένοι στην καθημερινή ρουτίνα τους, απασχολούμενοι με την καλλιέργεια της ελιάς, των εσπεριδοειδών και των σιτηρών, την οινοποιία αλλά και με τη δασική βιομηχανία, ενώ είχαν αρκεστεί στους λιγοστούς επισκέπτες που το επέλεγαν για μια μικρή εξόρμηση του σαββατοκύριακου για αγροτουρισμό, πεζοπορία, αναρρίχηση ή απλά για ένα διήμερο χαλάρωσης.
Από το 2011 και μετά, ως εκ θαύματος, όλα άλλαξαν για τους κατοίκους του χωριού. Χωρίς κανείς να μπορεί να το προβλέψει, το Juzcar μετατράπηκε στο επίκεντρο του κόσμου, με τους τουρίστες να φτάνουν εκατοντάδες καθημερινά για να το επισκεφτούν και να εξερευνήσουν ταυτόχρονα και όλη την περιοχή ολόγυρά του.
Μία ταινία, λοιπόν, ήταν αρκετή για να αλλάξει την «κοσμοθεωρία» του χωριού και να το αναγάγει σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στην Ισπανία, και όχι μόνο.
Η Sony Pictures στο πλαίσιο της αναζήτησης φυσικού σκηνικού για την ταινία «The Smurfs» το 2011 επέλεξε το Juzcar και τα πάλλευκα (τότε) μικρά και γραφικά σπιτάκια του, που θα στεγάζανε τα πολυαγαπημένα σε όλους στρουμφάκια. Κι αυτό γιατί το Juzcar είναι διάσημο για τα μανιτάρια που φύονται στην ευρύτερη περιοχή, μια λιχουδιά που, γνωστό τοις πάσι, ξετρελαίνει όλα τα στρουμφάκια.
Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, λοιπόν, έπρεπε όλο το χωριό να βαφτεί… μπλε! Όπως και έγινε, μετά από ψηφοφορία των κατοίκων του, οι οποίοι δεν είχαν να χάσουν τίποτα με αυτή την αλλαγή.
Αντιθέτως, μόνο να κερδίσουν, όπως αποδείχθηκε αργότερα από την φήμη που απέκτησε το μικρό χωριουδάκι τους. Άλλωστε, οι μικροσκοπικές αυτές μπλε φιγούρες έπρεπε να έχουν έναν τόπο καταγωγής. Γιατί αυτός να μην είναι το Juzcar;
Έτσι, η παραγωγή της ταινίας έβαψε όλα τα σπίτια και κτήρια του χωριού μπλε (την εκκλησία, το δημαρχείο ακόμη και το κοιμητήριο), ώστε να προσιδιάζουν στα αντίστοιχα σπιτάκια των πρωταγωνιστών της ταινίας.
Οι χαρακτηριστικές φιγούρες της Στρουμφίτας, του Μπαρμπα Στρουμφ αλλά και του Δρακουμέλ ζωγραφίστηκαν σε διάφορους τοίχους, ενώ στους δρόμους του συναντούσε κανείς και κάποιες 3D φιγούρες τους.
Οι κάτοικοι του χωριού πολλές φορές ντύνονταν με τις αντίστοιχες στολές ώστε να καλωσορίσουν τους επισκέπτες τους, ενώ πάγκοι μικροπωλητών γέμιζαν με τα αντίστοιχα σουβενίρ- αναμνηστικά. Μάλιστα, νέες επιχειρήσεις και υποδομές δημιουργήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες των τουριστών (ξενώνες, πάρκινγκ, υπηρεσίες).
Έξι μήνες μετά το τέλος των γυρισμάτων, η εταιρεία παραγωγής της ταινίας προθυμοποιήθηκε να ξαναβάψει όλο το χωριό, άσπρο όπως ήταν και πριν τα γυρίσματα, ωστόσο οι κάτοικοί του δεν δέχθηκαν, γιατί ο τουρισμός εκτοξεύτηκε στα ύψη και έτσι μέχρι σήμερα παραμένει το μπλε χωριό της Ανδαλουσίας ή αλλιώς το μοναδικό στρουμφοχωριό σε όλο τον κόσμο, όπως αναγράφει και η ταμπέλα που καλωσορίζει τους επισκέπτες στο Juzcar.
Έτσι, το Juzcar που μέχρι πρότινος μετρούσε μόλις 220 κατοίκους έφτασε μέσα στο πρώτο εξάμηνο από την προβολή της ταινίας να έχει φιλοξενήσει έως και 80.000 επισκέπτες! Η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της χώρας και όλοι μιλούσαν για το χαρακτηριστικό στρουμφοχωριό της Ανδαλουσίας, με τους κατοίκους του να εκμεταλλεύονται στο έπακρο τη φήμη τους!
Δεν άργησε, ωστόσο, να επέλθει η ρήξη ανάμεσα στο δήμο του χωριού και τους απογόνους του Pierre Culliford, του Βέλγου καλλιτέχνη που δημιούργησε το χαρακτηριστικό κόμικ.
Σε μία πρώτη συμφωνία ανάμεσά τους, καταλήξανε οι κάτοικοι του χωριού να πληρώνουν ένα ποσοστό επί των κερδών τους ως το τίμημα του πνευματικού δικαιώματος στους κληρονόμους του Culliford.
Ωστόσο, από τον Αύγουστο το 2017 αναγκάστηκαν να απομακρύνουν κάθε χαρακτηριστική φιγούρα των Smurfs από κτήρια και πλατείες, να σταματήσουν κάθε εμπορευματοποίησή τους καθώς και την σύνδεση του ονόματος του χωριού με αυτό των Smurfs, παρόλο που το Juzcar συνεχίζει να χαρακτηρίζεται για το μπλε του χρώμα μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, το χωριό γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τον 18ο αιώνα, με την κατασκευή του πρώτου εργοστασίου λευκοσιδήρου σε ολόκληρη την Ισπανία.
Το ευρύτερο δασικό περιβάλλον αλλά και τα νερά του ποταμού Genal ευνόησαν κατά πολύ την λειτουργία του, ενώ λέγεται ότι εδώ κατέφθαναν Γερμανοί τεχνίτες (κρυμμένοι πολλές φορές μέσα σε βαρέλια καθώς απαγορευόταν να βγάλουν την τέχνη τους εκτός χώρας και να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους σε ανταγωνιστές), προκειμένου να διδάξουν στους ντόπιους τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να παράγουν τον λευκοσίδηρο.
Το συγκεκριμένο εργοστάσιο σήμερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο αγροτουρισμού και οινοποιείο, συνεχίζοντας την επιτυχημένη του πορεία στο πέρασμα του χρόνου.
Από τα πιο χαρακτηριστικά τοπικά προϊόντα που βγάζει ο τόπος το περίφημο κρασί του (ολόκληρη η επαρχία της Μάλαγα φημίζεται για τα εξαιρετικά κρασιά της), με τους οινοποιούς της περιοχής να δημιουργούν κρασιά σύνθετα και φρέσκα, με χαρακτηριστικά αρώματα και πάντα με τρόπους που αποδεικνύουν τον θαυμασμό, την αγάπη και το σεβασμό απέναντι στη γη τους.
Εκτός από την ιστορία και την φήμη του στρουμφοχωριού, το Juzcar προσφέρει πληθώρα δραστηριοτήτων στη φύση όπως πεζοπορία και ποδηλασία, ενώ οι πιο τολμηροί μπορούν να επιδοθούν σε αναρρίχηση ή canoying στα νερά του ποταμού.
Παραδομένο στην καταπράσινη αγκαλιά του φυσικού τοπίου ολόγυρά του, το μικρό Juzcar έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα σε όσους επιθυμούν να βιώσουν μια εμπειρία 100% αγροτική, μακριά από την βουή της μεγαλούπολης, χωρίς τη στέρηση, ωστόσο, παροχών και ανέσεων που θα μετατρέψουν τη διαμονή του σε αυτό σε πραγματική εμπειρία.
