Η «Ευνούμενη» του καταξιωμένου Γιώργου Λάνθιμου σάρωσε στις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ 2019, διεκδικώντας συνολικά 10 βραβεία. Πριν λίγες ημέρες, μάλιστα, δικαίωσε τα προγνωστικά και για την 72η διοργάνωση των βρετανικών βραβείων κινηματογράφου BAFTA, στα οποία ήταν υποψήφια για 12 βραβεία και κατάφερε να κερδίσει την πρωτιά σε επτά κατηγορίες.
Έτσι άνοιξε με τον πιο ευοίωνο τρόπο τον δρόμο για την μεγάλη βραδιά των Όσκαρ, η τελετή απονομής των οποίων θα πραγματοποιηθεί στις 24 Φεβρουαρίου.
Φωτογραφίες : Dawn West, Anna Volpicelli (Κεντρική φωτογραφία)
Η πρώτη ταινία εποχής, λοιπόν, του ταλαντούχου Γιώργου Λάνθιμου, όπως επισημαίνεται και από την ομάδα παραγωγής «δίνει μια καινούρια οπτική στο είδος “ταινίες εποχής”», ενώ ο σεναριογράφος Τόνι ΜακΝαμάρα δηλώνει ότι γοητεύτηκε από την επιθυμία του Λάνθιμου να κάνει κάτι που δεν θα θυμίζει ταινία εποχής –με τον τρόπο που τις είχαμε μέχρι πρότινος στο μυαλό μας.
Το βασίλειο και οι κάτοικοι είναι μέρος ενός κόσμου όπου η έντονη χρήση του χρώματος, οι εκφράσεις του προσώπου, οι γωνίες της κάμερας και οι αντιθέσεις είναι εξίσου σημαντικές με τον διάλογο. «Ο τρόπος με τον οποίο θα ήταν οργανωμένο το παλάτι οπτικά ήταν πολύ σημαντικός για τον Λάνθιμο. Του άρεσε η ιδέα να συνδέονται όλα τα δωμάτια μεταξύ τους και η ιδέα ότι η Άμπιγκεϊλ (Έμμα Στόουν) ξεκινάει από κάτω και αρχίζει και ανεβαίνει ορόφους», σχολιάζει ο σεναριογράφος της ταινίας.
Το παλάτι που αποτέλεσε το βασικό σκηνικό της ταινίας
Το παλάτι, λοιπόν, όπου πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων της ταινίας -περίπου το 85%- είναι χτισμένο το 1611 και πρόκειται για έναν τεράστιο χώρο με μεγάλες σκάλες στον οποίο ο άνθρωπος νιώθει ασήμαντος ή ακόμα και χαμένος. «Είχα από την αρχή την εικόνα μοναχικών ανθρώπων σε τεράστιους χώρους», αναφέρει συγκεκριμένα ο Λάνθιμος.
Αυτό δεν είναι άλλο από το μαγικό κάστρο Hatfield House στο Hertfordshire, 34 χλμ. βόρεια του Λονδίνου, στην Αγγλία. Χτισμένο από τον Robert Cecil, τον πρώτο Κόμη του Salisbury, γιο του Λόρδου Burghley- επικεφαλής υπουργού της Βασίλισσας Ελισάβετ Α’, αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα χειροτεχνίας από την εποχή των Ιακωβίνων και ανήκει στην οικογένεια Cecil για 400 χρόνια.
Αυτό το πανέμορφο σπίτι χτίστηκε στο χώρο δίπλα από το Παλαιό Παλάτι του Hatfield, ενώ διακοσμήθηκε με εντυπωσιακούς πίνακες, ταπετσαρίες και φίνα έπιπλα προκειμένου να αποτελέσει χώρο ψυχαγωγίας.
Το Hatfield House αποτέλεσε το μέρος όπου η Βασίλισσα Ελισάβετ πέρασε αρκετά χρόνια από την παιδική της ηλικία, ενώ εδώ ήταν όταν πληροφορήθηκε ότι στα χέρια της περνάει η βασιλεία της Αγγλίας.
Εκτός της Ευνοούμενης έχει πρωταγωνιστήσει και παλαιότερα σε επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες όπως οι Wonder Woman (2017), Ο λόγος του Βασιλιά (2010), Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2 (2011), Batman Begins (2005), Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας (2004) κ.α.
Οι χώροι του παλατιού που πρωταγωνίστησαν στην ταινία
Τα σημεία του κάστρου που «πρωταγωνιστούν» περισσότερο στην «Ευνοούμενη» του Λάνθιμου είναι αδιαμφισβήτητα οι εσωτερικοί του χώροι. Πιο συγκεκριμένα το δωμάτιο της Βασίλισσας Άννας (Ολίβια Κόλμαν) «φιλοξενείται» στο The King James Drawing Room, το χώρο που αποτελούσε πάντα την κύρια αίθουσα υποδοχής.
Τα περισσότερα έπιπλα χρονολογούνται από τα τέλη του 18ου αιώνα, ενώ αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι οι υπέροχες ταπετσαρίες που ντύνουν τους τοίχους. Από τα σημεία αναφοράς του δωματίου οι ιστορικοί και εμβληματικοί πίνακες του αγγλικού θρόνου, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει το πορτρέτο της Βασίλισσας Ελισάβετ Α’ στο οποίο κρατά ένα κλαδί ελιάς –σύμβολο της Ειρήνης–, το οποίο κατά την διάρκεια των γυρισμάτων αφαιρέθηκε.
Η λεπτομέρεια για τα κοσμήματα και τις δαντέλες είναι ιδιαίτερα μαγευτική, ενώ το κρεμαστό κόσμημα στο λαιμό της αποτελείται από τρία τεράστια ρουμπίνια που κάποτε ανήκαν στους Δούκες της Βουργουνδίας, οι οποίοι ήταν γνωστοί ως οι Τρεις Αδελφοί. Το μνημείο της Βασίλισσας στο Αβαείο του Γουέστμινστερ δείχνει ότι φορούσε αυτό το κόσμημα.
Η Βόρεια Βιβλιοθήκη χρησιμοποιήθηκε ως το δωμάτιο της Λαίδης Σάρα, που υποδύεται η Ρέιτσελ Βάις, της στενής φίλης της βασίλισσας, η οποία κυβερνά τη χώρα στη θέση της λόγω της κατάστασης της υγείας της. Το μικρό δωμάτιο που οδηγεί στην Long Gallery και διαθέτει θέα στο Marble Hall, ξεχωρίζει για το υπέροχο τραπέζι καλυμμένο από μικρά μαργαριταράκια που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Η πολυθρόνα και το υποπόδιο που βρίσκονται στο χώρο κατασκευάστηκαν από τον Thomas Roberts για τη στέψη της Βασίλισσας Άννας το 1702.
Στην ταινία υπάρχουν πλάνα που εκτυλίσσονται μπροστά από την περίτεχνα σκαλιστή σκάλα «Αδάμ και Εύα», ένα από τα ομορφότερα παραδείγματα του είδους της. Η οροφή της διακοσμήθηκε για την επίσκεψη της Βασίλισσας Βικτωρίας κατά την επίσκεψή της στο Hatfield το 1846, ενώ πρόσφατα έχει αποκατασταθεί προκειμένου οι επισκέπτες να την απολαμβάνουν στο μεγαλείο της.
Οι μεγάλες αίθουσες του παλατιού, επίσης, αποτέλεσαν το σκηνικό για αρκετά γυρίσματα, ανάμεσα στις οποίες και το Marble Hall, με το όνομά του να οφείλεται στο μαρμάρινο, ασπρόμαυρο πάτωμά του. Τα περισσότερα στοιχεία στο συγκεκριμένο χώρο παραμένουν ίδια με το 1611 όποτε και δημιουργήθηκε το παλάτι.
Πρόκειται για το μέρος όπου η οικογένεια των Salisbury φιλοξενεί τους επισκέπτες της με πλούσιες δεξιώσεις και χορούς. Το εντυπωσιακά λαξευμένο ξυλόγλυπτο αποτελεί το πρωτότυπο έργο του John Bucke, ενώ απέναντι από την είσοδο της αίθουσας στέκει το περίφημο πορτρέτο της Βασίλισσας Ελισάβετ με το όνομα Rainbow. Πλούσιο σε συμβολισμό η ρήση «κανένα ουράνιο τόξο χωρίς τον ήλιο» αναφέρεται στην Ελισάβετ ως παρακινητή της ειρήνης μετά από μια περίοδο καταιγίδας.
Τέλος, οι εντυπωσιακοί εξωτερικοί χώροι, με τους πύργους και τις αυλές να κερδίζουν τις εντυπώσεις, χάρισαν όμορφα πλάνα με το φυσικός φως της ημέρας στην ταινία. Άλλωστε όπως συμβαίνει και με όλες τις ταινίες του Λάνθιμου, όλα τα γυρίσματα έγιναν με φυσικό φως, με εξαίρεση κάποιες εξωτερικές νυχτερινές λήψεις που χρειάστηκαν τεχνητό φως.
«Αυτό που βλέπετε είναι αυτό που υπήρχε εκείνη τη μέρα και ήθελα να το κάνω μέρος της ταινίας. Όταν είχε ήλιο, έχουμε μια ηλιόλουστη σκηνή, όταν είχε συννεφιά είναι πιο σκοτεινά. Για τις νυχτερινές λήψεις χρησιμοποιήσαμε αποκλειστικά το φως τον κεριών», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Λάνθιμος.
