Τα ματάκια τα πήρε από τη μαμά, τα χειλάκια από τη μαμά και τα μαλλάκια από τον μπαμπά. Αμ, δε … Τα ματάκια τα πήρε από τον γονέα 2, τα χειλάκια από τον γονέα 2 κα τα μαλλάκια από τον γονέα 1. Σάλο έχει προκαλέσει λοιπόν η κίνηση του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και της παράταξης του να καταθέσουν τροπολογία για την αλλαγή των οικογενειακών στοιχείων των παιδιών, με στόχο να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλοφίλους, προτείνοντας «όνομα πατρός» και «όνομα μητρός» να αναγράφεται «Γονέας 1» και «Γονέας 2» αντίστοιχα.
Γράφει η Άντζελα Ζιούτη(*)
Ο Μακρόν αιτιολόγησε αυτή την τροπολογία λέγοντας ότι έτσι θα μπει ένα τέλος στις διακρίσεις που βασίζονται στις ερωτικές και σεξουαλικές επιλογές των ανθρώπων που έχουν τελέσει ήδη πολιτικό γάμο ή υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης.
Μία κοινωνία δηλαδή όπου τα παιδιά της δεν θα ξαναπούν, Μαμά. Άδικο. Αφού η σημασία της μητέρας φαίνεται από το πλήθος των λέξεων που υπήρχαν στην αρχαιότητα και έχουν ως βάση τους την ινδοευρωπαϊκή ρίζα ma-ter. Μα, μα, μα φώναζαν τα παιδιά τις μανούλες ανά τον κόσμο και έτσι προέκυψε η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου. Μαμά. Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα αποτέλεσε τη βάση για τις μαμάδες και άλλων γλωσσών, την mother, mère, mutter κ.λ.π.
Η μητέρα «γεννιέται» κι αυτή με την έλευση του παιδιού της, αντιμετωπίζοντας μια εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη στη ζωή της. Οι προτεραιότητες της επαναπροσδιορίζονται και οι απολαύσεις της αλλάζουν μορφή. Νέες ελπίδες. Νέοι φόβοι. Και μία νέα πρωτόγνωρη χαρά όταν το σπλάχνο της θα την φωνάξει πρώτη φορά «Μαμά».
Πλάι της στέκεται ο πατέρας. Από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη «πάππα». Όταν Χριστιανοί Σύριοι, με πιο μαζική την ομάδα των Μαρδαϊτών προσφύγων από τη Βόρειο Συρία, κατακλύζουν τις χώρες και τα νησιά των Ελλαδιτών, από την αλληλεπίδραση της ελληνικής γλώσσας με την αραμαϊκή, δημιουργείται η υβριδική λέξη «μπαμπάς», εκ του ελληνικού «παπά» και του αραμαϊκού «αμπά». Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μαμά τους.
Ατέλειωτη πλάκα έχει προκαλέσει η απόφαση αυτή του Γάλλου Πρωθυπουργού στο twitter. Χαρακτηριστικά λέει κάποιος: Για να πεις «Μάνα πάω στο στρατό» θες …μεταφραστή. Ή το άλλο. «Η παρένθετη μητέρα θα λέγεται γονέας 3». Ασφαλώς εντός παρενθέσεως. Κάτι σαν αλγεβρική εξίσωση δηλαδή.
Γιατί όμως τέτοια εμμονή με τις λέξεις; Ίσως επειδή ισχύει αυτό που είπε κάποτε ο Αυστριακός fιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν: «Τα όρια του μυαλού σου, είναι τα όρια της γλώσσας σου».
(*) Η Άντζελα Ζιούτη γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη σχολή Oικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Έχει εργαστεί στη διαφήμιση, στην εκπαίδευση και ως υπευθ. πωλήσεων και δημοσίων σχέσεων σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Άρθρα της κοινωνικού ενδιαφέροντος δημοσιεύονται συχνά στο διαδίκτυο,ενώ αρθρογραφούσε καθημερινά σε πρωινή εφημερίδα Free press μεγάλης κυκλοφορίας της Θεσσαλονίκης. Σήμερα αρθρογραφεί στην καθημερινή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το έργο: «Ο Θεός κατοικεί σε ουρανοξύστη, 31 ποιήματα της πόλης»,Παρατηρητής, 1999, Θεσσαλονίκη (ποίηση) Ακολούθησαν:“Η Αρχιτεκτονική των σιωπηλών ημερών”, Ελληνικά Γράμματα, 2003, Αθήνα (ποίηση) “Ο ήλιος στο πάτωμα”, Φερενίκη, 2009, Αθήνα (μυθιστόρημα), “Μαύρη πέτρα” (Θεατρκό έργο) 2015, “Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα αγάλματα”, Γαβριηλίδης, 2017 Αθήνα (ποίηση). Mιλάει Γερμανικά και Αγγλικά . Επί σειρά ετών υπηρέτησε ως γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων Βορείου Ελλάδος. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Βραβεύτηκε από το Φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό (Β’ βραβείο Ποίησης 2000), τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Γ’ βραβείο Ποίησης 1999) την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης (Α’ βραβείο Ποίησης 2001) κ.ά.Είναι παντρεμένη με τον Πυρηνικό γιατρό Δημήτρη Γρηγοράκη κα ζει στη θεσσαλονίκη.
