Ενα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο με ομογενειακή χροιά για την ζωή του Αμερικανού συγγραφέα Ερνεστ Χέμινγουεϊ έφερε στο φως πριν από λίγο καιρό το εβδομαδιαίο περιοδικό των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Πρίνστον «Princeton Alumni Weekly».
Όπως αναφέρει ο «Εθνικός Κήρυκας», με τον τίτλο «Friends for Life: An Alum’s Recollections of Hemingway» («Φίλοι για μια ζωή: Οι αναμνήσεις ενός αποφοίτου από τον Χέμινγουεϊ»), το περιοδικό δημοσιεύει μέρος των απομνημονευμάτων του Μπιλ Χορν (Bill Horne), πρώην σπουδαστή στο Πρίνστον και στενού φίλου του συγγραφέα.
«Πρόχειρο φαγητό, αλλά αξιοπρεπέστατο»
Αναφέρει ο Χορν στα απομνημονεύματά του: «Με είχε ειδοποιήσει ότι θα ερχόταν και μια εβδομάδα συναντηθήκαμε. Ενοικιάσαμε ένα δωμάτιο στον τέταρτο όροφο ενός σπιτιού στην 1230 N. State Street του Σικάγου. Ηταν πολύ μικρό, με έναν νιπτήρα στη μία γωνία και μία μπανιέρα στην άλλη. Τα γεύματα δεν περιλαμβάνονταν στην τιμή, οπότε συνήθως τρώγαμε σε ένα ελληνικό εστιατόριο με το όνομα “Kitso’s” στην οδό Division. Ηταν ένα εστιατόριο με πρόχειρο φαγητό και στο εσωτερικό του είχε μόνο μερικά τραπέζια, μια ταμειακή μηχανή και μία τρύπα στον τοίχο απ’ όπου ο σερβιτόρος έδινε τις παραγγελίες στην κουζίνα. Το φαγητό ήταν αξιοπρεπέστατο και ένα πλήρες γεύμα στοίχιζε μόλις 65-70 σεντς. Νομίζω πως το “Kitso’s” στη συνέχεια αποτέλεσε το σκηνικό του διηγήματος του Χέμινγουεϊ “Οι φονιάδες” (The Killers)».
Η ιστορία που περιγράφει ο Χορν έλαβε χώρα περί τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και όπως είναι λογικό το συγκεκριμένο ομογενειακό εστιατόριο δεν υπάρχει πλέον.
Στο ιστορικό βιβλίο του Λίεσλ Ολσον, ωστόσο, με τίτλο «Chicago Renaissance: Literature and Art in the Midwest Metropolis» («Αναγέννηση του Σικάγου: Λογοτεχνία και Τέχνη στη Μητρόπολη των Μεσοδυτικών Πολιτειών») γίνεται και πάλι αναφορά στο εστιατόριο, ξανά με βάση την ίδια πηγή.
«Μπριζόλα και πατάτες με 65 σεντς»
Σημειώνει ο Ολσον: «Συγκατοικούσαν σε ένα δωμάτιο (ο Χέμινγουεϊ και ο Χορν) και συχνά έτρωγαν σε ένα συνοικιακό εστιατόριο με το όνομα “Kitso’s”, το οποίο ήταν ιδιοκτησίας κάποιας οικογένειας Ελλήνων μεταναστών με το ίδιο όνομα. Μπορούσες να παραγγείλεις μια μεγάλη μπριζόλα με τηγανητές πατάτες και καφέ και δεν θα σου στοίχιζε πάνω από 65 σεντς. Οι δυο τους δειπνούσαν εκεί σχεδόν κάθε βράδυ».
Ο Ολσον επιβεβαιώνει με τη σειρά του ότι το «Kitso’s» αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το βιβλίο του Χέμινγουεϊ, κάνοντάς το γνωστό σε εκατομμύρια αναγνώστες ανά τον κόσμο.
Έμπνευση για τους «Φονιάδες» του Χέμινγουεϊ
Οι «Φονιάδες», διήγημα του Ερνεστ Χέμινγουεϊ για δύο επαγγελματίες δολοφόνους που πηγαίνουν σε μια μικρή πόλη να σκοτώσουν έναν διάσημο πρώην πυγμάχο, πρωτοδημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 1927 στο «Scribner’s Magazine». Ο Χέμινγουεϊ αμείφθηκε με 200 δολάρια για αυτό το διήγημα, το πρώτο έργο της ωριμότητάς του που δημοσιεύτηκε σε αμερικανικό περιοδικό.
Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε δηλώσει ότι έγραψε το διήγημα σε δημιουργική έξαρση, στις 16 Μαΐου του 1926, πριν το μεσημεριανό του φαγητό σε συνοικιακό εστιατόριο…
