Στα τέλη του 19ου αιώνα, το ταξίδι με το τρένο από την Ευρώπη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μακρύ και κουραστικό. Η κάθε χώρα είχε αναπτύξει το δικό της αυτόνομο σιδηροδρομικό δίκτυο. Φτάνοντας στα σύνορα, οι επιβάτες έπρεπε να αποβιβάζονται, να διασχίζουν τα σύνορα με τα πόδια και στη συνέχεια να επιβιβάζονται σε νέα αμαξοστοιχία.
Τα δρομολόγια του Όριεντ Εξπρές (Orient Express) ξεκίνησαν στις 4 Οκτωβρίου του 1883, ενώνοντας το Παρίσι με το Τζιούρτζιου της Ρουμανίας, μέσω Μονάχου και Βιέννης. Από τον τερματικό σταθμό, οι επιβάτες περνούσαν στην απέναντι όχθη του Δούναβη με φέρι-μπόουτ για να πάρουν άλλο τρένο από τη Βάρνα της Βουλγαρίας και να φτάσουν έτσι στην Κωνσταντινούπολη.
Το ταξίδι διαρκούσε αρκετές ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι επιβάτες χαλάρωναν στα βελούδινα διαμερίσματά τους, που ήταν πλήρως εξοπλισμένα με μπάνιο, γραφείο και αναπαυτικά κρεβάτια. Στο εστιατόριο μπορούσαν να απολαύσουν τον καφέ, το ποτό τους και ό,τι γεύμα επιθυμούσαν.
Το πρώτο μενού του τρένου, στην δοκιμαστική του διαδρομή (10 Οκτωβρίου 1882), ήταν: στρείδια, σούπα με ιταλικά ζυμαρικά, καλαμπόκι με πράσινη σάλτσα, κοτόπουλο «à la chasseur», φιλέτο βοδινού με πατάτες «château», «chaud-froid» των θηραμάτων, μαρούλι , πουτίγκα σοκολάτας, μπουφέ με επιδόρπια.
Στην πραγματικότητα, το τρένο του Ναχελμάκερς ήταν ένα πολυτελέστατο κινητό ξενοδοχείο, με ανέσεις που κανείς μπορούσε να βρει σε ελάχιστα ευρωπαϊκά ξενοδοχεία. Βέβαια ήταν πανάκριβο κι επομένως για λίγους εκλεκτούς ταξιδιώτες. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα διαμερίσματα ήταν ιδιωτικά, το Όριεντ Εξπρές προσφερόταν για παράνομες ερωτικές συναντήσεις.
Οι μέρες της δόξας για το Όριεντ Εξπρές έφτασαν στο τέλος τους στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Το τελευταίο ταξίδι του θρυλικού αυτού τρένου ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του 1977.Το 1977 οι τακτικές υπηρεσίες του σταμάτησαν, καθώς δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει τον ανταγωνισμό με το αεροπλάνο. Αν και συνέχισε να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες, οι απαιτητικοί ταξιδιώτες άρχισαν να προτιμούν όλο και περισσότερο την ταχύτητα του αεροπλάνου.
Με τις ημέρες δόξας να έχουν περάσει προ πολλού ένα κομμάτι της παλιάς αμαξοστοιχίας και η ατμομηχανή έχουν αφεθεί να σαπίζουν σε έναν χώρο για παλιά τρένα στο Βέλγιο, όπου έχουν γίνει ένα δημοφιλές αξιοθέατο για τους φωτογράφους και τους τυχοδιώκτες.
Ο 40χρονος Brian Romeijn έβγαλε αυτές τις, «στοιχειωμένες» όπως τις αποκαλεί, εικόνες. Δείχνουν το σκουριασμένο εξωτερικό του εγκαταλελειμμένου τρένου, με τα σκισμένα καθίσματα, τα σκονισμένα παράθυρα αλλά και τα πατώματα του τρένου.
Μετά την επίσκεψή του στο ξεχασμένο τρένο στο Βέλγιο ο φωτογράφος δήλωσε στη βετανική Daily Mail:
”Θα ήθελα πραγματικά να μπορούσα να αισθανθώ το πως θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί στο απόγειό της η αμαξοστοιχία. Οι πλούσιοι κύριοι με τα υψηλά καπέλα έκαναν παρέα με τις κοπέλες με τα όμορφα φορέματα κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους”.
Οι φωτογραφίες του πάντως μπορούν έστω και λίγο να μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή με αέρα πολυτέλειας παρότι τα άλλοτε βελούδινα καθίσματα έχουν παραδοθεί στη σκουριά και τη σκόνη θυμίζοντας ένα τρένο-φάντασμα….
Δύο επίσης από τα βαγόνια του original τρένου – μια κλινάμαξα και το εστιατόριο – διασώζονται και εκτίθενται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Ωστόσο, το θρυλικό αυτό τρένο εξακολουθεί να λειτουργεί σήμερα και να προσφέρει πολυτελείς υπηρεσίες στους επιβάτες αλλά πλέον το δρομολόγιο του είναι πολύ πιο σύντομο, σε σύγκριση με το δρομολόγιο του παρελθόντος.
Ένας Αμερικανός επιχειρηματίας ο James Sherwood έφτιαξε ένα τρένο-αντίγραφο του Οριάν Εξπρες χρησιμοποιώντας πέντε παλιά βαγόνια του τρένου. Η σημερινή διαδρομή ονομάζεται Venice Simplon Orient Express, ξεκινάει από το Λονδίνο και καταλήγει στη Βενετία σε ένα 24ωρο και κοστίζει 2,080 ευρώ το άτομο….
Venice Simplon Orient Express
Venice Simplon Orient Express
Venice Simplon Orient Express
