Χειροκροτήματα και οργή από τα μπαλκόνια, η πανδημία αχαλίνωτη, στρατιωτικά φορτηγά μεταφέρουν φέρετρα, υγειονομικό προσωπικό φορά εξοπλισμό προστασίας και εκατομμύρια ανθρώπων διαδηλώνουν απαιτώντας φυλετική ισότητα.
Δεν θα υπάρξει ποτέ χρονιά που να συγκρίνεται με το 2020.
Δείτε 13 φωτογραφίες που σημάδεψαν το 2020, επιλεγμένες από τους συντάκτες του HuffPost από όλο τον κόσμο.
Ο κορονοϊός άλλαξε τα πάντα… εκτός από την ώρα αιχμής στο Τόκιο
Αν και κατέγραψε λιγότερους θανάτους σε σχέση με πολλές συγκρίσιμες χώρες, η Ιαπωνία δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις συγκλονιστικές αλλαγές που επέφερε ο COVID-19 στην καθημερινότητα.
Παρά ταύτα, δεν άλλαξαν πολλά στην περιβόητη ώρα αιχμής του Τόκιο.
Τον Μάρτιο, η κυβέρνηση παρότρυνε τους πολίτες να αποφεύγουν τους πολυσύχναστους χώρους και να εργάζονται από το σπίτι. Αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό για όλους, καθώς πολλοί εργοδότες αρνήθηκαν να εφαρμόσουν ευέλικτες πολιτικές εργασίας.
Αν και η κίνηση στα πολυσύχναστα τρένα της Ιαπωνίας είναι μειωμένη λόγω της πανδημίας, οι κυριότεροι σταθμοί, όπως ο σταθμός Shinagawa στο κεντρικό Τόκιο, που βλέπουμε εδώ στις αρχές του περασμένου Μαρτίου, εξακολουθούν να είναι γεμάτοι με μασκοφορεμένους επιβάτες κατά την πρωινή ώρα αιχμής.
Η Ιαπωνία είχε καταγράψει τουλάχιστον 201.000 κρούσματα κορονοϊού και 2.833 θανάτους μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου.
— Satoko Yasuda, HuffPost Japan
Η ανατολή μετά τη σκοτεινότερη νύχτα της Ιταλίας
Ήταν η σκοτεινότερη νύχτα του Μπέργκαμο, της πόλης που χτυπήθηκε από τον κορονοϊό σκληρότερα από κάθε άλλη στην Ιταλία.
Με το πρώτο φως της αυγής στις 18 Μαρτίου, μια σειρά από 15 στρατιωτικά φορτηγά μετέφεραν αργά το πολύτιμο φορτίο τους από το νεκροταφείο προς τον αυτοκινητόδρομο που οδηγεί έξω από την πόλη. Κουβαλούσαν 65 φέρετρα που δεν μπορούσαν να ταφούν στην πόλη: το νεκροταφείο ήταν γεμάτο, τα γραφεία κηδειών βρίσκονταν σε κατάσταση κατάρρευσης και δεν μπορούσαν πια να κάνουν αποτέφρωση των πτωμάτων.
Στις 18 Μαρτίου, η Ιταλία ανέφερε 475 θανάτους που σχετίζονταν με τον κορονοϊό, ανεβάζοντας τον τελικό απολογισμό σε σχεδόν 3.000, μεταξύ των οποίων 319 στη Λομβαρδία, όπου βρίσκεται το Μπέργκαμο, την περιοχή που υπέστη το ισχυρότερο πλήγμα στη χώρα.
Οι στρατιώτες συνόδευσαν τα φέρετρα προς τα νότια, μέχρι την πόλη Μπολόνια, στη γειτονική περιοχή Εμίλια-Ρομάνα. Μετά την αποτέφρωση, οι στάχτες επιστρέφονταν στα κοντινά πρόσωπα των νεκρών. Μόνο έτσι μπορούσε να γίνει μια κηδεία στο Μπέργκαμο. Ο κόσμος παρακολουθούσε κλαίγοντας από τα παράθυρα.
Το Μπέργκαμο και η επαρχία του μέτρησαν περίπου 6.000 θύματα στο πρώτο κύμα του κορονοϊού, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Στα τέλη Ιουνίου τελέστηκε επιμνημόσυνη ακολουθία για τα θύματα της πόλης, μια μεγάλη συλλογική κηδεία για εκείνους που τάφηκαν ακήδευτοι. Σχεδόν κάθε δημότης του Μπέργκαμο έχει χάσει γονιό, παιδί, αδερφό ή αδερφή στην πανδημία.
— Giulia Belardelli, HuffPost Italy
Φωτογραφικό πορτρέτο από το μέτωπο της Κορέας
Μια από τις πρώτες χώρες που χτυπήθηκαν από τον κορονοϊό, η Νότια Κορέα είδε μια κορύφωση των κρουσμάτων COVID-19 την άνοιξη. Αν και η κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένη, ο ιός χτύπησε σκληρά και γρήγορα. Οι περισσότεροι Κορεάτες φοβήθηκαν τα χειρότερα. Επικρατούσε κλίμα πανικού.
Κι έπειτα, ήρθαν οι νοσοκόμες της πρώτης γραμμής, που φρόντιζαν για ατελείωτες ώρες τους ασθενείς τους.
«Προσπαθώ σκληρά», είπε η νοσοκόμα Kim Eun-hee.
Αλλά έπρεπε να βρουν επειγόντως έναν τρόπο να αποφύγουν τις οδυνηρές πληγές που προκαλούνται από την πληθώρα στρώσεων του προστατευτικού εξοπλισμού.
Οι νοσοκόμες φορούν πλέον περήφανα επιθέματα, έμπλαστρα και ταινίες στο μέτωπο, τα μάγουλα και τη μύτη τους, σαν να ήταν παράσημα.
Οι εικόνες ήταν δυναμικές, ενθαρρυντικές και συμβολικές. Η Νότια Κορέα κατάφερε να αποφύγει τα χειρότερα και, αναμφίβολα, όλοι όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή συνέβαλλαν καθοριστικά σε αυτό.
Όταν η νοσοκόμα Yun Na-yong (που απεικονίζεται παραπάνω) πόζαρε για μια φωτογραφία στο διάλειμμα ανάμεσα στις βάρδιες της στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Keimyung της Νταεγού, στις 12 Μαρτίου, τη ρώτησαν αν έχει κάποιο μήνυμα.
«Θα νικήσουμε», είπε η Yun.
— Wan Heo, Senior Editor, HuffPost Korea
Χειροκροτήματα, οργή και πόνος: Ένα έτος στο μπαλκόνι για την Ισπανία
Η Ισπανία βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος λόγω του COVID-19.
Ο θόρυβος από όλα όσα συνέβαιναν ανά τον πλανήτη ερχόταν σε αντίθεση με τη σιωπή μέσα στη χώρα: Κατά τη διάρκεια των 100 ημερών εγκλεισμού στο πρώτο κύμα, οι φωνές των ανθρώπων σε εξωτερικούς χώρους εξαφανίστηκαν, μαζί με τον ήχο των βημάτων και της ζωής όπως την ξέρουμε.
Ήταν μια σιωπή που έσπαγε αδυσώπητα κάθε βράδυ στις οκτώ, όταν οι Ισπανοί έβγαιναν στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσουν, ευχαριστώντας έτσι το υγειονομικό προσωπικό για την προσπάθειά του. Ήταν μια χειρονομία αλληλεγγύης, αλλά κυρίως μια ανάγκη να δούμε άλλους ανθρώπους, να νιώσουμε ότι υπάρχει ζωή εκτός του σπιτιού μας.
Ωστόσο, η αύξηση των θανάτων από κορονοϊό μετέτρεψε την εκτίμηση για τους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής σε οργή κατά της κυβέρνησης και οι επευφημίες έγιναν κλαγγές από τηγάνια και κατσαρόλες που χτυπούσαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η χώρα βίωσε αντικρουόμενα συναισθήματα – ευγνωμοσύνη για τους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής ανάμεικτη με θυμό και οδύνη, σε μια χρονιά που άφησε σχεδόν 50.000 νεκρούς και 1,8 εκατομμύρια κρούσματα. Μια οδύνη που ξεπερνούσε μόνο ο πόνος εκείνων που δεν μπορούσαν να αποχαιρετήσουν τους αγαπημένους τους.
Για την Ισπανία, το 2020 ήταν η χρονιά της σιωπής.
— Guillermo Rodriguez, HuffPost Spain
Patrick Hutchinson, ένας ήρωας για τη Μεγάλη Βρετανία
Τον Ιούνιο, ο Patrick Hutchinson, ακτιβιστής και υποστηρικτής του κινήματος Black Lives Matter, μετέφερε σε ασφαλές σημείο τον ακροδεξιό αντιδιαδηλωτή Bryn Male, σε μια στιγμή έντασης που συνέβη σε μια πορεία υπέρ του BLM στο κεντρικό Λονδίνο.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον φωτογράφο του πρακτορείου Reuters Dylan Martinez και γρήγορα έγινε viral, με πολλούς να αποκαλούν «ήρωα» τον Hutchinson.
Τα ΜΜΕ εστίασαν την προσοχή τους στη φωτογραφία, που έγινε πρωτοσέλιδο σε πολλές εφημερίδες παγκοσμίως και εμφανίστηκε σε γιγαντοαφίσες σε όλη την πρωτεύουσα.
«Δεν πρόκειται μόνο για τη διάσωση μιας ζωής. Αφορά επίσης τη διάσωση ενός μηνύματος, ώστε να μην εκτροχιαστεί με κάτι τόσο αρνητικό όσο ένας ενδεχόμενος θάνατος, για παράδειγμα», είπε ο Hutchinson σε μια συνέντευξη εκ βαθέων στο HuffPost U.K.
Κάποιοι, όμως, διαφώνησαν με τη δημοφιλή εικόνα, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική του αλληλοσεβασμού και η ιδέα ότι οι Μαύροι πρέπει να ανταπαντούν στον ρατσισμό και τη βία που υφίστανται δεν βοηθά στην προστασία των ίδιων των Μαύρων.
— Nadine White, HuffPost U.K.
«Δείχνει την κοινωνική συνείδηση του ποδοσφαίρου»
Μπορεί οι κερκίδες να ήταν άδειες στο γήπεδο Villa Park του Μπέρμιγχαμ, όμως όλη η Αγγλία γέμισε περηφάνια στις 17 Ιουνίου, όταν παίκτες και παράγοντες γονάτισαν πριν από το πρώτο ματς ποδοσφαίρου της Πρέμιερ Λιγκ στην Αγγλία από τον Μάρτιο.
Ο διαιτητής Michael Oliver σφύριξε τη σέντρα, προτού γονατίσει και ο ίδιος μαζί με τους βοηθούς του και τους παίκτες για περίπου 10 δευτερόλεπτα, για να υποστηρίξουν το κίνημα Black Lives Matter.
Όταν εκτυλίχτηκε η σκηνή, ο σχολιαστής του Sky Sports Rob Hawthorne κατέγραψε τη διαμαρτυρία λέγοντας: «Δείτε τι συμβαίνει».
«Είναι μια δυνατή εικόνα που δείχνει την κοινωνική συνείδηση του ποδοσφαίρου, καθώς όλοι οι παίκτες γονάτισαν», σημείωσε. «Ο διαιτητής γονάτισε επίσης.»
Ο αγώνας μεταξύ της Άστον Βίλα και της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ έληξε 0-0 και παίχτηκε χωρίς θεατές στις κερκίδες. Όμως, η σκηνή με τους παίκτες που γονατίζουν επαναλήφθηκε έκτοτε σε κάθε ματς της Πρέμιερ Λιγκ.
— James Martin, HuffPost Global
Οι πολυκατοικίες-φυλακή της Αυστραλίας
Ένας από τους 3.000 έγκλειστους κατοίκους σε εννέα πολυκατοικίες που τέθηκαν σε λοκντάουν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας κοιτά από το παράθυρο και πιέζει με τα χέρια του το τζάμι.
Η δρακόντεια απαγόρευση κυκλοφορίας στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας έδειξε ξεκάθαρα την αυταρχικότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι κυβερνήσεις τις εξάρσεις του COVID-19 στα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας.
«Κοίταξα έξω από το παράθυρό μου, ούτε νοσοκόμες, ούτε καθαριστές, ούτε φαγητό – μόνο πολλοί μπάτσοι», μας λέει στο τηλέφωνο η 42χρονη Emel Evcin, μητέρα δύο παιδιών, από το διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων όπου ζει. «Αυτό δεν είναι λοκντάουν, είναι φυλακή.»
Μερικές μέρες πριν, χωρίς προειδοποίηση, περισσότεροι από 500 ένοπλοι αστυνομικοί περικύκλωσαν τις πολυκατοικίες και τις έθεσαν σε «σκληρό λοκντάουν», καθώς πολλοί κάτοικοι είχαν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό.
Οι κάτοικοι πέρασαν έξι εβδομάδες κλειδωμένοι στα σπίτια τους, χωρίς δυνατότητα να φύγουν, ζώντας με φαγητό που τους παρέχονταν, ενώ σε κάθε όροφο της κάθε πολυκατοικίας ήταν τοποθετημένοι από δύο αστυνομικοί.
Η Αυστραλία είχε καταγράψει περισσότερους από 900 θανάτους και πάνω από 28.000 κρούσματα μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου.
— Sasha Belenky, HuffPost Australia
Ένας ποταμός ανάμεσά μας
Αυτή η φωτογραφία, που τραβήχτηκε από τον φωτογράφο του Reuters Carlos Osorio τον Ιούλιο, έγινε viral γιατί συνοψίζει την ένταση που επικράτησε μεταξύ του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών κατά την πανδημία του COVID-19.
Η φωτογραφία δείχνει δύο πλοιάρια που εκτελούν την εμβληματική ξενάγηση «Maid of the Mist» στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Πίσω, ένα αμερικάνικο τουριστικό πλοιάριο γεμάτο επιβάτες που φορούν μπλε αδιάβροχα, το οποίο λειτουργεί με περιορισμένο στο 50% τον μέγιστο αριθμό επιβατών, σύμφωνα με τους κανονισμούς της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Περνάει δίπλα από ένα καναδέζικο σκάφος στο οποίο επιτρέπονται μόνο έξι επιβάτες συνολικά, λόγω των τοπικών κανονισμών της Επαρχίας του Οντάριο.
Αν και τα μεγαλύτερα σε έκταση αφύλακτα σύνορα στον κόσμο έχουν κλείσει, η φωτογραφία των δύο πλοίων δίνει μια εικόνα των διαφορετικών προσεγγίσεων που ακολούθησαν οι δύο χώρες στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Ο Καναδάς έχει καταγράψει 515.000 κρούσματα και 14.332 θανάτους. Νότιά του, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταγράψει 18,1 εκατομμύρια κρούσματα και 320.000 θανάτους.
— Andrew Yates, HuffPost Canada
«George Floyd του Κεμπέκ»: Μια σπίθα στον Καναδά
Ο θάνατος μιας γυναίκας της φυλής Atikamekw, η οποία μετέδωσε σε ζωντανή προβολή τις ρατσιστικές προσβολές που δέχτηκε από εργαζόμενους στο νοσοκομείο κατά τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής της πυροδότησε μια φυλετική κρίση που πολλοί περίμεναν στο Κεμπέκ. Ορισμένοι στην καναδική επαρχία αποκαλούν την Joyce Echaquan «ο δικός μας George Floyd».
Η 37άχρονη μητέρα επτά παιδιών πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου σε ένα νοσοκομείο της πόλης Joliette, τρεις ώρες με το αμάξι νότια του σπιτιού της, το οποίο βρίσκεται στην προστατευόμενη περιοχή First Nations του Manawan. Λίγο πριν τον θάνατό της ανέβασε ένα ζωντανό βίντεο στο Facebook, όπου φαίνεται δεμένη στο φορείο της ενώ δύο μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού εξαπολύουν ρατσιστικές προσβολές εναντίον της.
«Είσαι εντελώς ηλίθια», της λέει μια εργαζόμενη στα Γαλλικά. «Καλύτερα νεκρή», ψελλίζει στη συνέχεια, λέγοντας στην Echaquan «είσαι μόνο να σε γαμάνε». Ο θάνατός της ήρθε λίγα λεπτά αργότερα.
Η περίπτωση της Joyce προκάλεσε εκκλήσεις για τη λήξη του συστημικού ρατσισμού στο Κεμπέκ και ώθησε την επαρχία να επενδύσει 11 εκατομμύρια δολάρια προς εγγύηση της ασφάλειας του αυτόχθονα πληθυσμού στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
— Émilie Clavel, HuffPost Québec
Αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα τρέχουν να σωθούν. Πάλι.
Είναι η στιγμή που ένα αγόρι κουβαλά ένα παιδί στα χέρια του καθώς οι μετανάστες εγκαταλείπουν μια από τις μεγαλύτερες και γνωστότερες δομές μεταναστών, στις 9 Σεπτεμβρίου.
Περισσότεροι από 12.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά έτρεξαν πανικόβλητοι από τα κοντέινερ και τις σκηνές τους προς τους γειτονικούς ελαιώνες και αγρούς, καθώς η πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του άθλιου και ασφυκτικά γεμάτου καταυλισμού της Μόριας, στο νησί της Λέσβου.
Ο καταυλισμός, χτισμένος για να στεγάσει περίπου 2.750 ανθρώπους, δέχεται εδώ και καιρό έντονη κριτική, αποτελώντας σύμβολο της αποτυχημένης μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρώπης.
Η πυρκαγιά ξέσπασε λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση του Υπουργείου Μετανάστευσης ότι 35 άτομα στον καταυλισμό βρέθηκαν θετικά στον COVID-19. Καθώς ο καταυλισμός φιλοξενούσε σχεδόν 10.000 άτομα πάνω από την προβλεπόμενη χωρητικότητά του, ήταν αδύνατο να τηρηθεί η κοινωνική απόσταση. Άντρες, γυναίκες και παιδιά συνέχισαν να κοιμούνται κάτω από αυτοσχέδια παραπήγματα φτιαγμένα από καλάμια, κουβέρτες και σκηνές που κατάφεραν να σώσουν επί μέρες μετά την πυρκαγιά.
— Αντώνης Φουρλής, HuffPost Greece
Εκλογές στη Νέα Ορλεάνη: Όλο το 2020 σε μία φωτογραφία
Στις 16 Οκτώβρη, η Dana Clark και ο 18άμηνος γιος της Mason περίμεναν στην ουρά έξω από το Δημαρχείο, κατά την έναρξη της πρώιμης ψηφοφορίας στη Νέα Ορλεάνη για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ.
Η Clark είπε ότι φόρεσε προστατευτικό κάλυμμα γιατί δεν ήξερε πόσοι θα φορούσαν μάσκα στην ουρά και δεν είχε μάσκα για το παιδί της. Είπε επίσης ότι εργάζεται ως εκπαιδευτικός και ήθελε να προφυλάξει τους μαθητές της.
Η εικόνα έγινε δικαιολογημένα viral. Είναι όλο το 2020 σε μία φωτογραφία: μια χαοτική εκλογική χρονιά με ρεκόρ προσέλευσης, την φυλετική ανισότητα και από πάνω την πανδημία.
— Chris McGonigal, HuffPost U.S.
Χορός επιβίωσης για τον πολιτισμό στη Γαλλία
Ντυμένοι στα μαύρα με μόνη εξαίρεση την κόκκινη μύτη κλόουν, 180 χορευτές πραγματοποίησαν μια σιωπηλή διαμαρτυρία στις 12 Δεκεμβρίου, ενάντια στο κλείσιμο πολιτιστικών χώρων στη Γαλλία που συνεχίζεται και συμπεριλαμβάνει κινηματογράφους, θέατρα και μουσεία.
Η ομάδα, που ονομάζεται «Les Essentiels», έπαιξε μια παντομίμα που συμβόλιζε τη θανάτωση του πολιτισμού σε μια χώρα περήφανη για την πλούσια καλλιτεχνική της κληρονομιά, στην πόλη του Μονπελιέ, στον γαλλικό νότο.
Μαζί με τα εστιατόρια και τα νυχτερινά κέντρα, οι εργαζόμενοι στην πολιτιστική βιομηχανία της Γαλλίας συγκαταλέγονται μεταξύ των θυμάτων των περιοριστικών μέτρων της κυβέρνησης, που επιβλήθηκαν σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η επιδημία του κορονοϊού.
Ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές, που κρίθηκαν όλοι «μη απαραίτητοι» από τη γαλλική κυβέρνηση, αισθάνονται ότι έχουν θυσιαστεί λόγω της κοινωνικής απόστασης. Δεν είναι ακόμα σίγουροι αν θα μπορέσουν να ζωντανέψουν πάλι την τέχνη τους τον Ιανουάριο.
— Geoffroy Clavel, HuffPost France
Ένα τσίμπημα που ένιωσε όλη η υφήλιος
Όλα έγιναν σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
Λίγο πριν τις 7 π.μ., στο Κόβεντρι της Αγγλίας, η Margaret Keenan έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που έκανε το εμβόλιο της Pfizer-BioNTech για τον COVID-19.
Η Keenan, που ζει επί πάνω από 60 χρόνια στο Κόβεντρι, όπου μετακόμισε από το Ενισκίλεν της Βόρειας Ιρλανδίας, φόρεσε μπλε χριστουγεννιάτικο μπλουζάκι για να δείξει τη στήριξή της στο βρετανικό εθνικό σύστημα υγείας.
«Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι το πρώτο άτομο που εμβολιάστηκε κατά του COVID-19», είπε η 90άχρονη. «Είναι το καλύτερο δώρο γενεθλίων που θα μπορούσα να δεχτώ, καθώς σημαίνει ότι επιτέλους μπορώ να περιμένω ότι θα βρεθώ με την οικογένεια και τους φίλους μου τη νέα χρονιά, μετά από ένα έτος που πέρασα κατά το μεγαλύτερο μέρος μόνη.»
Η Keenan δέχεται τα χειροκροτήματα του προσωπικού στο νοσοκομείο του Κόβεντρι, καθώς οδηγείται με αμαξίδιο στον θάλαμό της. Σε λίγο θα την ακολουθήσει ο William Shakespeare από το Warwickshire, ο επόμενος που έκανε το εμβόλιο.
Πραγματικά δε θα υπάρξει ποτέ άλλη χρονιά σαν το 2020.
— Sarah Turnnidge, HuffPost U.K.
