Η Νέα Υόρκη, η λαμπερή κι η βρώμικη, γέμισε μέσα σε λίγες μέρες από σκηνές, τέντες και μικρές παράγκες μες στις οποίες άνθρωποι τρώνε σα να βρίσκονταν σε εστιατόριο: πρώτο πιάτο και δεύτερο, επιδόρπιο και ψαγμένα κρασιά, ράμεν, ανοιχτά σάντουιτς και γαλλικό μενού δια χειρός τοπ σεφ.
Το υπόστεγο, στην πίσω αυλή ενός καταστήματος ramen του Μπρούκλιν που ονομάζεται Samurai Papa, είναι μια από τις μικρές, ιδιωτικές δομές φαγητού στις οποίες βασίζονται ορισμένα εστιατόρια τώρα. Με κυβερνητική απόφαση, έχει απαγορευθεί ξανά το φαγητό στο εσωτερικό των μαγαζιών και έξω ο καιρός είναι πολύ κρύος για υπαίθρια γαστρονομία. Αυτός, λοιπόν, είναι ο χειμώνας του μικροσκοπικού σπιτιού, η εποχή της διαστημικής φούσκας, η ώρα της καλύβας.
Αρκετά εστιατόρια σκέφτονται να προσαρμοστούν πιο δραστικά στις συνθήκες: οι βεράντες, ας πούμε, μπορούν να χτιστούν με εξωτερικό τοίχο ή να στέκονται μόνες τους στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο.
Μια κλειστή βεράντα, βέβαια, δεν πρέπει να είναι παγίδα ιών. Αφήνοντας τα παράθυρα ανοιχτά τουλάχιστον έξι ίντσες και το κλείσιμο των θυρών στα μισά του δρόμου μπορείτε να έχετε πιο καθαρό αέρα από ό, τι θα βρείτε σε μια τυπική εσωτερική τραπεζαρία, δήλωσε ο Linsey Marr, καθηγητής μηχανικής που μελετά αερομεταφερόμενους ιούς στο Virginia Tech. Ωστόσο, «οι ατομικές δομές φαγητού είναι καλύτερες», είπε ο Δρ Marr, αν και σημείωσε επίσης ότι θα δειπνήσει μέσα σε ένα μόνο με «άτομα από το δικό μου σπίτι».
Ο γνωστός σεφ Daniel Boulud λέει ένα γεια στους πλετάτες του Daniel του
Στα περισσότερα ιδιωτικά υπόστεγα, υπάρχει αρκετός χώρος για ένα ενιαίο τραπέζι, συνήθως δύο ή τέσσερις. Δεν χρειάζεται να μοιράζεστε τον αέρα με ξένους! Υποθέτοντας ότι κανένας στο τραπέζι σας δεν έχει Covid και ο χώρος αερίζεται επαρκώς μεταξύ των καθισμάτων, ένα υπόστεγο είναι ένα αρκετά ασφαλές μέρος για φαγητό. Μπορεί να είναι σχετικά ασφαλές ακόμα και για τους υπαλλήλους του εστιατορίου, εάν ο χρόνος τους μέσα στο υπόστεγο περιορίζεται στο ελάχιστο. Αλλά το φαγητό σε έναν χώρο λίγο μεγαλύτερο από…φέρετρο δεν είναι, αν δεν το έχεις συνηθίσει και το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο.
«Σας περιμένουμε στην ζεστή φούσκα», λέει ο επί της υποδοχής στους πελάτες που έχουν κάνει κράτηση στο Café du Soleil, ένα cool γαλλικό εστιατόριο στο Upper West Side. Το καφενείο έχει τοποθετήσει περίπου δώδεκα καθαρές πλαστικές σκηνές κατά μήκος του Μπρόντγουεϊ. Μέσα σε κάθε μία, βρίσκεται ένα τραπέζι που περιβάλλεται από υφασμάτινες καρέκλες. Υπάρχουν επίσης μερικές καρέκλες ύψους μπαρ στο αίθριο ανάμεσα στις σκηνές, όπου οι σειρές των φώτων κρέμονται από πάνω, μαζί με γιρλάντες με γαλλικές και αμερικανικές σημαίες. Όλο το πεζοδρόμιο έχει την εμφάνιση ενός γαλλικού περιπτέρου σε μια πολύ μικρή παγκόσμια έκθεση με θέμα το διάστημα από τη δεκαετία του 1960.
Κάπως έτσι, δηλαδή:
Οι σκηνές με φούσκα όπως αυτές στο Café du Soleil ζυγίζουν πολύ λίγο. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα όταν θέλετε να κουβαλήσετε μία από αυτές, αλλά ένα ξεκάθαρο μειονέκτημα σε υψηλούς ανέμους, για ευνόητους λόγους. Τα θερμοκήπια συναρμολογημένα από κιτ, με κουφώματα αλουμινίου και διαφανή, σκληρά πολυανθρακικά παράθυρα, είναι πιο ανθεκτικά και σταθερά.
Φαγητό θερμοκηπίου μπορεί κανείς νεοϋρκέζος να απολαύσει στο HotHouse Fort Greene, το οποίο έχει χτίσει οκτώ από τις κατασκευές αυτές σε ένα μικρό πεζόδρομο μπροστά από το εστιατόριο, ενώ σχεδιάζει να κατασκευάσει επτά ακόμη το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται. Το Black Forest Brooklyn, ένα γερμανικό εστιατόριο στη γωνία, έχει δημιουργήσει 10 δικά του στο ίδιο πάρκο. Ένα από τα μειονεκτήματα, είναι οι υψηλές θερμοκρασίες που ανεβάζει ο χώρος-εξ ου και το όνομα hot house. Για τους κρυουλιάρηδες είναι ό, τι πρέπει, όχι όμως και για αυτούς που σκάνε χειμώνα-καλοκαίρι μες στο ίδιο τους το δέρμα.
Το εστιατόριο Λίλια, στο Ουίλιαμσμπουργκ του Μπρούκλιν, είναι ένα από τα τρία εστιατόρια της πόλης και ένα από τα δεκατρία σε όλη τη χώρα όπου σερβίρονται γεύματα μέσα σε κλειστές τέντες από καμβά. Τα φαγητά που παρέχονται από την American Express!
Στο εσωτερικό των τεντών , η ατμόσφαιρα είναι λιτή και ζεστή, με κουβέρτες από γκρι σχιστόλιθο. Αιωρούμενο από την κωνική κορυφή βρίσκεται ένα εξάρτημα σε σχήμα πιατάκι που εκπέμπει θερμότητα και φως.
Οι τιμές του φαγητού στα υπαίθρια, αυτοσχέδια αυτά εστιατόρια είναι οι ίδιες που θα επικρατούσαν αν τρώγαμε μέσα, υπό κανονικές συνθήκες. Το όλο θεάμα, αλλά και το βίωμα της υπηρεσίας είναι ίσως κάπως παράξενο (ή και πολύ), αλλά είναι μια προσωρινή λύση, πολύ καλύτερη από το να κλείσουν μερικές επιχειρήσεις.
Για τον δύσκολο αυτόν χειμώνα, οι σκηνές και τα «θερμοκήπια» στη Νέα Υόρκη είναι ό, τι το εστιατορικό delivery στην Αθήνα. Δεν πετά κανείς από χαρά. Αλλά υποστηρίζουμε τα αγαπημένα μας μέρη και αναμένουμε να ανοίξουν για να φάμε το φαγητό τους στο αγαπημένο μας τραπέζι, όπως παλιά.
