Μια απίθανη φιλία χάρισε το lockdown εξαιτίας του κορωνοϊού σε μια 98χρονη Γαλλίδα και ένα 20χρονο φοιτητή που ζει στο σπίτι των γονιών του στην Αγγλία.
Η 98χρονη Ζακλίν Τολού, βιώνει την απομόνωση στον οίκο ευγηρίας στον οποίο διαμένει κοντά στο Παρίσι λόγω του περιορισμού των επισκέψεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ τα σχέδια του φοιτητή Έλιοτ Μπέλμαν να βρίσκεται φέτος στο Παρίσι για σπουδές στην γαλλική γλώσσα γκρεμίστηκαν από τον νέο κορωνοϊό.
Τους τελευταίους έξι μήνες όμως, οι δυο τους έχουν εβδομαδιαίες συνομιλίες μέσω Skype, χάρη σε ένα σχέδιο που ονομάζεται Shareami και φέρνει σε επαφή ηλικιωμένους με φοιτητές γλωσσών.
Η Τολού έχει τώρα κάποιον να μιλάει και να ανακουφίζεται από τη μοναξιά της και ο Μπέλμαν έχει μια ευκαιρία να εξασκεί τα γαλλικά του με κάποιον του οποίου είναι η μητρική γλώσσα. Πέραν αυτού όμως, τα πάνε και καλά.
«Είχα άγχος που θα γνώριζα ένα νέο πρόσωπο, μιας εντελώς διαφορετικής γενιάς, διαφορετικής κουλτούρας, διαφορετικής γλώσσας», λέει ο Μπέλμαν, ο οποίος βρίσκεται στο τρίτο έτος των σπουδών του στη Γαλλική, Ισπανική και Ιαπωνική Γλώσσα στο Πανεπιστήμιο Γουόργουϊκ της Βρετανίας.
«Όμως μόλις άρχισα να της μιλάω, ήταν πολύ καλή συνομιλήτρια, είναι πολύ αστεία, πάντα ρέει άνετα η κουβέντα μαζί της», πρόσθεσε για να καταλήξει: «Δημιουργήσαμε μια φιλία».
Χθες, Δευτέρα, ο Μπέλμαν την κάλεσε για την εβδομαδιαία κουβέντα που έχουν από το δωμάτιό του στο σπίτι των γονιών του στο Κεντ, στη νότια Αγγλία, όπου περνάει την περίοδο της πανδημίας. Η Τολού του απάντησε από το γηροκομείο στο Μπονέιγ-σιρ-Μαρν, καθισμένη σε μια αναπηρική καρέκλα.
Ο Μπέλμαν έδειξε στην Τολού μια οριγκάμι χήνα που έχει φτιάξει, εκείνη τον ρώτησε πως πάνε οι σπουδές του στα ιαπωνικά και διηγήθηκε αναμνήσεις από την Απόβαση της Νορμανδίας το 1944, την οποία έζησε από κοντά στις νορμανδικές ακτές, όταν ήταν μικρή.
Η Τολού λέει ότι οι συνομιλίες τους της επιτρέπουν, τουλάχιστον στο μυαλό της, να ξεφύγει από τους περιορισμούς του γηροκομείου για λίγο κάθε εβδομάδα. «Μου δίνει μεγάλη χαρά», προσθέτει.
