Νέα μελέτη από τον Πανεπιστήμιο του Τόκιο υποστηρίζει πως οι γάτες είναι παραπάνω από ικανές να αναγνωρίσουν την φωνή του ιδιοκτήτη τους, ωστόσο επιλέγουν να τον αγνοούν- για λόγους που ενδεχομένως ανάγονται στην εξελικτική πορεία του συγκεκριμένου ζώου.
Η έρευνα των Atsuko Saito και Kazutaka Shinozuka εξέτασε 20 οικόσιτες γάτες μέσα στο σπίτι τους, περιμένοντας μέχρι ο ιδιοκτήτης τους να φύγει από το οπτικό τους πεδίο και μετά παίζοντας ηχητικά αποσπάσματα από τρεις αγνώστους να φωνάζουν το όνομά τους, στη συνέχεια του ιδιοκτήτη τους και μετά ξανά ενός αγνώστου.
Οι ερευνητές ανέλυσαν μετά την αντίδραση των γατών σε κάθε κάλεσμα, συνυπολογίζοντας διάφορους παράγοντες όπως κινήσεις αυτιών, ουράς και κεφαλιού, φωνητική απόκριση, διαστολή του ματιού και μετατόπιση στις πατούσες για να κινηθούν.
Όταν άκουγαν το όνομά τους οι γάτες επεδείκνυαν «συμπεριφορά προσανατολισμού», δηλαδή κινούσαν το κεφάλι και τα αυτιά τους προκειμένου να εντοπίσουν από πού προέρχεται ο ήχος. Ωστόσο, αν και έδειχναν μεγαλύτερη ανταπόκριση στη φωνή του ιδιοκτήτη τους συγκριτικά με ενός αγνώστου, αρνούνταν να μετακινηθούν όταν τις φώναζε οποιοσδήποτε εθελοντής.
«Τα αποτελέσματα δείχνουν πως οι γάτες δεν ανταποκρίνονται ενεργά με επικοινωνιακή συμπεριφορά στους ιδιοκτήτες που τις καλούν εκτός του οπτικού πεδίου τους, παρόλο που και μπορούν να ξεχωρίσουν την φωνή των ιδιοκτητών τους», γράφουν οι επικεφαλής της έρευνας. «Η σχέση μεταξύ γάτας- ιδιοκτήτη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτή των σκύλων», προσθέτουν.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό επιστημονικό περιοδικό Animal Cognition, αναφέρει πως ο λόγος της απαθούς συμπεριφοράς των γατών μπορεί να ανάγεται πίσω στην πρώτη εξημέρωση των ειδών, σε αντίθεση με την σχέση ανθρώπου- σκύλου.
Πρόσφατες γενετικές αναλύσεις αποκάλυψαν πως ο κοινός πρόγονος της σύγχρονης οικόσιτης γάτας ήταν η Αγριόγατα της Ευρώπης (Felis silvestris silvestris), είδος που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τους ανθρώπους πριν από περίπου 9.000 χρόνια. Καθώς οι πρώτες κοινωνίες ανέπτυσσαν τη γεωργία, οι συγκεκριμένες γάτες εγκαταστάθηκαν για να κυνηγούν τρωκτικά σε αποθήκες σιτηρών. Ή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι συγγραφείς της έρευνας, οι γάτες «εξημέρωσαν τον εαυτό τους».
«Ιστορικά μιλώντας, οι γάτες, σε αντίθεση με τους σκύλους, δεν εξημερώθηκαν για να υπακούν στις εντολές των ανθρώπων. Αντιθέτως, δείχνουν να παίρνουν την πρωτοβουλία στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους». Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία ανθρώπων και σκύλων, όπου οι δεύτεροι ανατράφηκαν για χιλιάδες χρόνια ώστε να ανταποκρίνονται σε εντολές και διαταγές. Οι γάτες, όπως φαίνεται, δεν χρειάστηκε ποτέ να μάθουν.
Σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμα δεν φαίνεται ικανό να αποθαρρύνει (ή για την ακρίβεια να προκαλέσει έκπληξη) στους ιδιοκτήτες γατών, και η έρευνα σημειώνει ότι «παρόλο που οι σκύλοι θεωρούνται από τους ιδιοκτήτες τους περισσότερο στοργικοί από τις γάτες […] ιδιοκτήτες γατών και σκύλων δεν διαφέρουν ιδιαίτερα στο επίπεδο δεσίματος με τα κατοικίδιά τους».
Η έρευνα καταλήγει παρατηρώντας πως «η συμπεριφορά της γάτας που κάνει τον ιδιοκτήτη της να δένεται περισσότερο μαζί της παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστη».
