Λόγω έλλειψης χρημάτων, υπερβολικής δουλειάς ή γιατί απλώς έτσι προτιμούν, οι περισσότεροι νέοι Κινέζοι δεν θέλουν να κάνουν τρία παιδιά, παρά το πράσινο φως που έδωσαν τη Δευτέρα οι αρχές ενόψει της γήρανσης του πληθυσμού, αναφέρει το ΑΠΕ.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η πολιτική περιορισμού των γεννήσεων επέβαλλε για δεκαετίες στα ζευγάρια το ένα παιδί –με εξαιρέσεις για τις εθνικές μειονότητες και τους κατοίκους της υπαίθρου.
Ωστόσο ενόψει της γήρανσης του πληθυσμού οι περιορισμοί χαλάρωσαν σταδιακά και το Κομμουνιστικό Κόμμα ενέκρινε τη Δευτέρα την απόκτηση τριών παιδιών απ’ όλα τα ζευγάρια, μερικές εβδομάδες έπειτα από τα ανησυχητικά αποτελέσματα της πιο πρόσφατης απογραφής, που γίνεται ανά δεκαετία.
Ανάμεσα σε ηλεκτρικά τρενάκια και τεράστιους χνουδωτούς αρκούδους, δύο αγοράκια περιφέρονται στα ράφια ενός καταστήματος παιγνιδιών στο Πεκίνο την ώρα που οι γονείς τους συζητούν τις νέες διατάξεις των αρχών, οι οποίες συχνά δέχονται κοροϊδευτικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Δεν έχουμε τόσα πολλά χρήματα για να μεγαλώσουμε τα παιδιά ούτε πολύ χώρο στο σπίτι», εξηγεί ο νεαρός πατέρας Γιανγκ Σενγκί. «Άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποκτήσουμε τρίτο παιδί», προσθέτει.
Ο Γιανγκ και η σύζυγός του ανήκουν ήδη στις εξαιρέσεις στη χώρα του ενός παιδιού, όπου το δεύτερο μωρό επετράπη σε όλα τα ζευγάρια μόλις το 2016 χωρίς ωστόσο να οδηγήσει σε μια αύξηση της γεννητικότητας.
“Όταν ήρθε το δεύτερο παιδί μας, έπρεπε ξαφνικά όλα να τα μοιράζουμε στα δύο. Εκεί που θα μπορούσαμε να δώσουμε το 100%, αναγκαστήκαμε να το μειώσουμε στο 50%”, προσθέτει ο 29χρονος πατέρας.
«996 εναντίον μικρών αυτοκρατόρων»
Για έναν αριθμό συμπατριωτών τους, η προοπτική ακόμη και ενός μόνο παιδιού ή ενός γάμου, είναι κάτι το αδιανόητο: η σύγχρονη ζωή επιβάλλει μακρά ωράρια εργασίας ή μετακινήσεις και υψηλό κόστος για στέγαση και την ανατροφή παιδιών.
Αυτή είναι μια ριζική αλλαγή σε μια χώρα στην οποία παραδοσιακά τα παιδιά θεωρούνταν ότι εξασφαλίζουν την συνέχιση της οικογένειας.
Όμως οι νέοι σήμερα «δεν νοιάζονται για την συνέχιση του ονόματος της οικογένειας. Γι’αυτούς αυτό που μετράει είναι η ποιότητα ζωής», σημειώνει η Γιαν Τζιακί, μια 22χρονη φοιτήτρια.
«Πολλές γυναίκες του περιβάλλοντός μου αποστρέφονται και μόνον την ιδέα του ενός παιδιού, φανταστείτε λοιπόν για τα τρία», λέει.
Ένα πρόβλημα που προέκυψε είναι ότι το ένα παιδί έκανε τους γονείς να συνηθίσουν να αφιερώνονται τελείως στον «μικρό τους αυτοκράτορα», με τα σαββατοκύριακα να εξαντλούνται στο τρέξιμο ανάμεσα σε μαθήματα αγγλικών ή μουσικής, με την προοπτική το παιδί τους να πετύχει πολύ γρήγορα στη ζωή του.
Η πίεση είναι εξάλλου βαριά για τους γονείς εκείνους, που επειδή και οι ίδιοι είναι μοναχοπαίδια, οφείλουν συχνά να αναλαμβάνουν μόνοι τους την φροντίδα των γονιών τους που γερνάνε, χωρίς να μπορούν να στηριχτούν σε αδελφούς ή αδελφές, θείους ή θείες.
«Οι νέοι βρίσκονται υπό μεγάλη πίεση», λέει μια νεαρή γυναίκα στην Σανγκάη. «Δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους λόγω της δουλειάς και αν θέλουν να ασχοληθούν πλήρως με τα παιδιά τους, τότε δεν έχουν δουλειά».
Στις τεχνολογικές επιχειρήσεις, δεν είναι σπάνιο να πρέπει κανείς να δουλεύει 6 ημέρες την εβδομάδα από τις 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ. Ένα «996» που επικρίνεται από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά υποστηρίζεται από ορισμένους εργοδότες.
Την ώρα που το ποσοστό γονιμότητας έπεσε στο 1,3 παιδί ανά γυναίκα που βρίσκεται σε ηλικία τεκνοποίησης, πολύ κάτω από το όριο για την ανανέωση των γενεών, οι αρχές της Κίνας δεσμεύτηκαν για μέτρα στην εκπαίδευση και την υγεία για να ενθαρρύνουν τις οικογένειες να μεγαλώσουν. Ωστόσο χωρίς να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες.
Αν θέλει πραγματικά να αυξηθεί η γεννητικότητα και να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση των συντάξεων, η κινεζική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να περιοριστεί στην χαλάρωση των κανονισμών, παρατηρεί ο δημογράφος Γι Φουσιάν, του Πανεπιστημίου Ουισκόνσιν-Μάντισον στις ΗΠΑ.
«Το να έχεις ένα παιδί ή ακόμη και κανένα παιδί έχει γίνει ο κανόνας στην Κίνα», επισημαίνει. Το πράσινο φως για τρίτο παιδί »ήρθε πολύ αργά» και η μόνη ελπίδα της Κίνας είναι να αντιγράψει την πολιτική που ακολουθείται στην Ιαπωνία: «δωρεάν υγεία και παιδεία, επιδόματα στέγασης για τα νέα ζευγάρια».
