Τα γυαλιά που θολώνουν είναι ένα πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίσαμε οι περισσότεροι από τη στιγμή που ο κορωνοϊός έκανε τις μάσκες κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ο Άλεξ Γουίκενς είδε σε αυτό το καθημερινό πρόβλημα μία επιχειρηματική ευκαιρία.
Η πανδημία ανέτρεψε τα σχέδια που είχε κάνει ο 22χρονος Βρετανός για την καριέρα του. Αφότου αποφάσισε ότι όνειρό του είναι να γίνει πιλότος, κατάφερε να εξασφαλίσει μία θέση σε σχετική σχολή. Όμως, με τον κορωνοϊό να βυθίζει τις αερομεταφορές σε βαθιά κρίση, ξαφνικά τα σχέδιά του δεν έμοιαζαν πια συνετά. Ο Γουίκενς δεν ήταν διατεθειμένος να δανειστεί το τεράστιο ποσό που χρειαζόταν για τα δίδακτρα, με δεδομένο ότι οι προοπτικές απασχόλησής του ήταν πλέον αβέβαιες.
Έτσι, έπιασε δουλειά σε ένα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του μέχρι να περάσει η πανδημία. Και εκεί ήταν που συνάντησε το πρόβλημα των θολωμένων γυαλιών, βλέποντας ότι και πολλοί από τους πελάτες είχαν την ίδια δυσκολία με εκείνον.
Ψάχνοντας στο ίντερνετ για μία πρακτική λύση, διαπίστωσε ότι το πρόβλημά του μπορούσε να αντιμετωπιστεί με ένα απλό κλιπ που τοποθετείται στο πάνω μέρος της μάσκας. Με αυτό τον τρόπο, η αναπνοή δεν βρίσκει διέξοδο προς τα πάνω και δεν θολώνει τα γυαλιά.
Τα κλιπ αυτά παράγονται από διάφορες μικρές εταιρείες. Ο Γουίκενς βρήκε μία στη Νορμανδία της Γαλλίας που τα φτιάχνει κατά παραγγελία, με 3D-printers.
Μάλιστα, τα κλιπ της Normandy Ecospace φτιάχνονται από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά, όπως άλευρα, αλεσμένους κόκκους καφέ, ακόμα και σπασμένα κελύφη από μύδια, αντί για πλαστικό.
Ο 22χρονος Βρετανός ήρθε σε επαφή με την εταιρεία και ανέλαβε τη διανομή του προϊόντος της στη Βρετανία.
Στον ελεύθερο χρόνο του από τη δουλειά του στο σούπερ μάρκετ, έστησε την ιστοσελίδα του brand του, το οποίο ονόμασε MistyClip, δημιούργησε ένα σύστημα πληρωμών και οργάνωσε τον έλεγχο των αποθεμάτων και τα ζητήματα των αποστολών.
Η επιχείρησή του κατέλαβε μεγάλο μέρος του σπιτιού των γονιών του, οι οποίοι χρειάστηκε να βοηθήσουν σε πολλές περιπτώσεις.
Στον καλύτερό του μήνα, ο Γουίκενς πραγματοποίησε τζίρο σχεδόν 3.000 λιρών το μήνα. Έναν τυπικό μήνα, βγάζει περίπου 1.000 λίρες. Από αυτά, δωρίζει το 10% των κερδών του στη φιλανθρωπική οργάνωση Trelis, που στηρίζει τους άστεγους και άνεργους.
Τώρα που οι μάσκες σιγά-σιγά περνούν στο παρελθόν, ο Γουίκενς ελπίζει ότι θα συνεχίσει να πουλά τα κλιπ του σε εκείνους που είναι αναγκασμένοι να τις φορούν στη δουλειά τους και μετά τα εμβόλια, όπως για παράδειγμα οι γιατροί, εργαζόμενοι που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα κτλ.
Βέβαια, θέλει ακόμα να γίνει πιλότος, όμως έως τότε, η επιχείρηση που έστησε μέσα στην πανδημία τον βοηθά τόσο ψυχολογικά, όσο και οικονομικά. «Όταν αναγκάστηκα να βάλω τη δουλειά των ονείρων μου στην αναμονή, το να στήσω μία επιχείρηση με βοήθησε να καλύψω το κενό, μου έδωσε έναν σκοπό», λέει στο BBC.
moneyreview.gr με πληροφορίες από BBC
