Άρθρο του BBC φέρνει στο φως την οικτρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το βρετανικό δημόσιο σύστημα υγείας (NHS) μετά από σχεδόν δυο χρόνια πανδημίας.
Όπως αναφέρει το βρετανικό μέσο, οι λίστες αναμονής για χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες ιατρικές διαδικασίες έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ, ώστε πολλοί ασθενείς στη χώρα να αναγκάζονται να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, καταβάλλοντας υπέρογκα ποσά. Μάλιστα το BBC επικαλείται το παράδειγμα μιας οικογένειας από την Ιρλανδία που αναγκάστηκε να κάνει έρανο για να συγκεντρώσει τα χρήματα για ένα σοβαρό ορθοπεδικό χειρουργείο του 12χρονου παιδιού της.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε λίστες αναμονής του NHS – στη Βόρεια Ιρλανδία υπάρχουν πάνω από 465.000 άνθρωποι, ενώ στην Αγγλία 5,6 εκατομμύρια «στήνονται» σε ουρές για να νοσηλευτούν.
Τα δεδομένα που κοινοποιήθηκαν στο BBC Panorama δείχνουν ότι κατά μέσο όρο, οι λίστες αναμονής αυξήθηκαν από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα κατά 50% στα πιο υποβαθμισμένα μέρη της Αγγλίας και σχεδόν κατά 35% στις πιο ανεπτυγμένες περιοχές.
Η έρευνα, που διεξήχθη τη δεξαμενή σκέψης The King’s Fund, δείχνει επίσης ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε λίστες αναμονής σε φτωχότερες περιοχές έχουν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να περιμένουν περισσότερο από ένα έτος μέχρι να μπορέσουν να νοσηλευτούν, σε σχέση με τα άτομα από τις πλουσιότερες της χώρας.
Τα δεδομένα που αξιοποίησε η δεξαμενή σκέψης αντλήθηκαν από λίστες αναμονής από τον Απρίλιο του 2020 έως τον Ιούλιο του 2021 και περιλαμβάνουν προγραμματισμένες νοσοκομειακές θεραπείες, όπως αποκατάσταση γόνατος και ισχίου, χειρουργικές επεμβάσεις καταρράκτη και άλλα χειρουργεία.
Το Συμβούλιο Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στη Βόρεια Ιρλανδία ανακοίνωσε ότι οι θέσεις στα νοσοκομεία είναι πολύ περιορισμένες, ενώ η ζήτηση εκ μέρους των ασθενών εξακολουθεί να ξεπερνά την προσφορά σε ένα εκτεταμένο εύρος ειδικοτήτων, «με αποτέλεσμα, ακόμη και πριν από την πανδημία, ο αριθμός των ανθρώπων που περίμεναν περισσότερο από τον προβλεπόμενο χρόνο αναμονής να αυξάνεται».
Η 36χρονη Σοφία Τζόουνς πάσχει ενδομητρίωση – ένα γυναικολογικό πρόβλημα υγείας που μπορεί να προκαλέσει οξύ πυελικό πόνο. Υπάρχουν μέρες που μόλις και μετά βίας μπορούσε να περπατήσει και αναγκαζόταν να περάσει όλη την ημέρα της ξαπλωμένη.
Η Σοφία, που ζει κοντά στο Νταντί της Σκωτίας, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ενημερώθηκε πως θα έπρεπε να περιμένει δύο χρόνια για μια επέμβαση, πράγμα αδύνατο για την κατάστασή της, οπότε εκείνη και ο σύντροφός της αποφάσισαν να πάρουν ένα δάνειο 7.000 λιρών και να απευθυνθούν σε ιδιωτικό νοσοκομείο.
«Ήταν μια πραγματικά δύσκολη απόφαση να στραφώ στον ιδιωτικό τομέα», εξηγεί, «επειδή έπρεπε να διαθέσουμε πολλά χρήματα και να χρεωθούμε. Όμως ήταν ανάγκη να έχω μια καλύτερη ποιότητα ζωής».
Ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Σκωτίας δήλωσε στο BBC:
«Λυπούμαστε που ο πρωτοφανής αντίκτυπος της πανδημίας επέκτεινε τους χρόνους αναμονής για ορισμένους ασθενείς. Η πανδημία ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε το NHS στην 73χρονη ιστορία του και όπως σε πολλές υγειονομικές υπηρεσίες, η αναπόφευκτη παύση των ιατρικών υπηρεσιών πλην των επειγόντων περιστατικών, είχε ως αποτέλεσμα έντονες καθυστερήσεις ».
Σύμφωνα με την Ανίτα Τσάρλσγουορθ, επικεφαλής οικονομολόγο στη δεξαμενή σκέψης Health Foundation, «η μεγάλη ανησυχία που προκαλούν οι αναμονές και η αναγκαστική στροφή των ανθρώπων στην ιδιωτική περίθαλψη είναι ότι οι ανισότητες θα οξυνθούν, αλλά και ότι πολλοί άνθρωποι θα αναγκαστούν να πάρουν φρικτές οικονομικές αποφάσεις προκειμένου να καταφέρουν να έχουν πρόσβαση στη ιατρική φροντίδα τη στιγμή που τη χρειάζονται. Και αυτό αντιτίθεται σε κάθε αιτία που οδήγησε στη δημιουργία του δημόσιου συστήματος υγείας».
Η 61χρονη Μπρέντα Πουγκ από το Πίτερσφιλντ στο Χάμσαϊρ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά της σε ένα δικηγορικό γραφείο το 2019, αφού διαγνώστηκε με αρθρίτιδα. Δεν μπορούσε να εργαστεί λόγω του πόνου που της προκαλούσε η ασθένεια.
Όταν ξέσπασε η πανδημία, της είπαν ότι χρειάζεται διπλή αντικατάσταση ισχίου, ενώ πλέον είναι αναγκασμένη να χρησιμοποιήσει πατερίτσες. Εξηγεί ότι όταν κινείται είναι σαν να «περπατάει σε σπασμένο γυαλί».
Ο πόνος είναι τόσο έντονος που έχει απευθυνθεί στο σύμβουλό της, παρακαλώντας τον να κάνει την επέμβαση.
«Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Δεν αξίζει να ζω έτσι», αναφέρει η Πουγκ στο BBC.
Το κόστος για να χειρουργηθεί ιδιωτικά ανέρχεται περίπου στις 10.000 λίρες ανά ισχίο – κάτι που όπως εξηγεί ξεπερνά κατά πολύ τις οικονομικές τις δυνατότητες.
Η Μπρέντα είναι μια από τους 62.000 ασθενείς που περιμένουν πάνω από 12 μήνες για να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης άρθρωσης.
Νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το φιλανθρωπικό ίδρυμα Versus Arthritis και προδημοσιεύθηκε αποκλειστικά στο BBC Panorama αποκαλύπτει ότι οι μισοί (54%) ασθενείς με αρθρίτιδα που περιμένουν να χειρουργηθούν είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν κατά μέσο όρο το ποσό των 1.739 λιρών το χρόνο για να σταματήσουν οι ενοχλήσεις που νιώθουν.
Αυτόν τον μήνα η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα επενδύσει 36 δισεκατομμύρια στο σύστημα υγείας NHS και στην κοινωνική πρόνοια για τα τέσσερα έθνη (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία) που τη συναποτελούν έως το 2025.
Η ανάλυση των σχεδίων τους από το Ίδρυμα Υγείας δείχνει ότι έχουν ήδη δεσμευτεί 10 δισ. για την αντιμετώπιση των καθυστερήσεων στην Αγγλία τα επόμενα τρία χρόνια.
Η Τσαρλσγουόρθ υποστηρίζει ότι τα χρήματα είναι πολλά, αλλά δεν είναι απαραιτήτως και αρκετά: «Αν θέλουμε η λίστα αναμονής να μειωθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να ξοδέψουμε τουλάχιστον 13 με 18 δισ. και η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει μέχρι στιγμής μόνο τα 10».
Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι «οι λίστες αναμονής θα αυξηθούν, προτού καταφέρουν και περιοριστούν».
Το NHS ανακοίνωσε:
«Η φροντίδα περισσότερων από 450.000 ασθενών που νοσούσαν σοβαρά με Covid-19 είχε αναπόφευκτα αρνητική επίδραση στη μη επείγουσα περίθαλψη. Το προσωπικό του NHS έχει επιταχύνει και έχει χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά πρόσθετους πόρους βοηθώντας στη διενέργεια εκατομμυρίων περισσότερων δοκιμών, ελέγχων, θεραπειών και επεμβάσεων αυτό το καλοκαίρι σε σύγκριση με το προηγούμενο».
