H σύγκριση συνταξιοδοτικών συστημάτων ανά τον κόσμο θεωρείται ένα εξαιρετικό σύνθετο, αν όχι αδύνατο, εγχείρημα. Και αυτό διότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για τις συντάξεις.
Κάθε χώρα χρησιμοποιεί διαφορετικά συστήματα και δυνατότητες εισφορών, παροχών και πληρωμών. Για παράδειγμα σε κάποιες χώρες υπάρχει ο θεσμός της λεγόμενης «βασικής σύνταξης» ενώ άλλες επενδύουν περισσότερο σε εταιρικές συντάξεις ή ιδιωτικά προγράμματα ασφάλισης.
Παρ’ όλα αυτά η συμβουλευτική εταιρία Mercer αξιολογεί κάθε χρόνο και βάσει συγκεκριμένων και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικών κριτηρίων τα συνταξιοδοτικά συστήματα των μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.
Η αξιολόγηση των χωρών γίνεται σε τρεις χωριστές κατηγορίες: στο πλαίσιο εξέτασης της «επάρκειας» του συστήματος εξετάζεται πόσα χρήματα και υπό ποιες προϋποθέσεις καταβάλει ένα σύστημα στους πολίτες του, η «βιωσιμότητα» αφορά τις δυνατότητες χρηματοδότησης με φόντο τη δημογραφική εξέλιξη ενώ η «ακεραιότητα» εστιάζει στα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα.
Στην τελευταία έρευνα της, αυτή του 2020, οι δύο πρώτες θέσεις άνηκαν ξανά σε Ολλανδία και Δανία. Tο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ολλανδίας έλαβε 82,6 βαθμούς (με μέγιστο τους 100) ενώ η Δανία 80,3 και οι δυο αυτές χώρες είναι οι μοναδικές που βαθμολογούνται με «Α».
Τρίτο ήταν το Ισραήλ (74,7) και τη δεκάδα πλαισιώνουν Αυστραλία (74,2), Φινλανδία (72,9), Σουηδία, Νορβηγία και Σινγκαπούρη (71,2), Καναδάς (69,3) και Νέα Ζηλανδία (68,3). Αμέσως πιο κάτω πλασαρίστηκαν οι Γερμανία και Ελβετία, ενώ 13η ήταν η Χιλή, πέντε θέσεις πάνω από τις ΗΠΑ! Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν σχετικά στοιχεία γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στις 39 ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου.
Η λίστα διαφοροποιείται εντελώς αν λάβουμε ως κριτήριο το μισθολογικό ύψος των συντάξεων σε απόλυτους αριθμούς. Μια τέτοια κατάταξη βέβαια είναι σχετική γιατί δεν συνυπολογίζει κόστος ζωής, χρόνια ασφάλισης και ύψος κρατήσεων – είναι ένα «ψυχρό» νούμερο που αφήνει εκτός παραμέτρους που είναι απαραίτητες για να γίνει μια στοιχειώδης αξιολόγηση. Ωστόσο δίνει ασφαλώς μια εικόνα βιοτικού επιπέδου.
Έτσι, σε αυτό τον κατάλογο που αφορά αποκλειστικά χώρες του ΟΟΣΑ βρίσκουμε στην πρώτη θέση την Ελβετία, με μέσο όρο ετήσιων μικτών δαπανών τα 65.000 ευρώ ετησίως για κάθε συνταξιούχο. Ακολουθεί το Λουξεμβούργο (που ως μικρή χώρα απουσίαζε από την προηγούμενη λίστα) με 58.500 ευρώ και στην τρίτη θέση είναι η Γερμανία με περίπου 57.000€. Από εκεί και πέρα βρίσκουμε την Ισλανδία (56,8) και τις 12 πρώτες θέσεις συμπληρώνουν Ολλανδία (55,5), Σαουδική Αραβία (54), Βέλγιο (53,3), Δανία (52), Αυστρία και Αυστραλία (51,5), Νορβηγία (50,5) και Ιρλανδία (50).
Η Ελλάδα με περίπου 30.000 ευρώ είναι πολύ χαμηλά, κάτω από το μ.ό. των χωρών του ΟΟΣΑ, που είναι λίγο πάνω από τα 35.000€. Την πρώτη 15αδα συμπληρώνουν Νότια Κορέα, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ.
