Γράφει ο Αλέξανδρος Καψύλης
«Το χρήμα ποτέ δεν κοιμάται», έλεγε ο Μάικλ Ντάγκλας στην ταινία του Όλιβερ Στόουν «Wall Street», που είχε βγει στις αίθουσες το 1987. Αλλά η ατάκα δεν είναι σωστή. Στις τράπεζες όλων των χωρών του πλανήτη υπάρχει «κοιμώμενο χρήμα». Πρόκειται για ποσά καταθετών που είτε έχουν πλέον αποδημήσει από το μάταιο τούτο κόσμο είτε ζουν αλλά… δεν ξέρουν τι έχουν είτε απλώς δεν γνωρίζουν ότι διαθέτουν την περιουσία αυτή διότι ουδέποτε τους πληροφόρησε κανείς γι’ αυτήν.
Οι καταθέσεις των τραπεζικών λογαριασμών που έχουν χρόνια να «κινηθούν» μεταφέρονται κάποια στιγμή στα Ταμεία Παρακαταθηκών και Δανείων. Και από τότε αρχίζει να «τρέχει» μια προθεσμία για τους δικαιούχους ώστε να τα διεκδικήσουν. Το γαλλικό Caisse des dépôts et consignation απηύθυνε τις τελευταίες ημέρες μια ακόμα έκκληση προς τους επιλήσμονες κατόχους ή δικαιούχους κληρονόμους ανενεργών τραπεζικών λογαριασμών, προκειμένου να αναζητήσουν την περιουσία τους. Είτε από τις τράπεζες είτε από το ίδιο το Ταμείο, εφόσον έχουν μεταφερθεί εκεί τα χρήματα.
Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα «Le Parisien», από τον Ιούλιο του 2016 έως το Δεκέμβριο του 2021 μεταφέρθηκαν από τις εμπορικές τράπεζες της Γαλλίας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων συνολικά 7,18 δισ. ευρώ.
Τρεις δεκαετίες προθεσμία
Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι από τους ξεχασμένους αυτούς λογαριασμούς ανοίχτηκαν από κάποιους σε ονόματα τρίτων, δίχως να τους ενημερώσουν ότι είναι δικαιούχοι ή συνδικαιούχοι. Κάποιοι λογαριασμοί επίσης ανοίχτηκαν από ασφαλιστικές εταιρείες στα ονόματα πελατών τους που υπέγραφαν ασφαλιστικά συμβόλαια ζωής.
Η «Le Parisien» συμβουλεύει τους αναγνώστες της που υποψιάζονται (ή… ελπίζουν) ότι είναι δικαιούχοι κεφαλαίων που έχουν μεταφερθεί στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να συμβουλευτούν την ιστοσελίδα του Ταμείου. Να βάλουν τα στοιχεία τους (όνομα και ημερομηνία γέννησης) για να διαπιστώσουν αν… έχουν λαμβάνειν. Διότι πιθανότατα να μην τους μένει και πολύς χρόνος για να ανακτήσουν όσα δικαιούνται.
Σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία που διέπει τους ανενεργούς τραπεζικούς λογαριασμούς, αν μέσα σε τρία χρόνια από το θάνατο του βασικού δικαιούχου δεν «κινηθεί» ο λογαριασμός ή αν παραμείνει ανενεργός επί 10ετία ενώ ο καταθέτης βρίσκεται εν ζωή, το υπόλοιπο μεταφέρεται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Εκεί τα χρήματα κρατούνται με επιτόκιο 0,30% δίχως έξοδα διαχείρισης, όπως διευκρινίζει το ίδιο το Ταμείο.
Εύλογος χρόνος
Προφανώς σε περιόδους ανύπαρκτων επιτοκίων καταθέσεων στις εμπορικές τράπεζες ή και αρνητικών επιτοκίων, σαν κι αυτή που οσονούπω τερματίζεται, μια απόδοση 0,30% δεν είναι διόλου άσχημη. Όμως προσοχή! Το Ταμείο δεν διακρατεί τα χρήματα επ’ αόριστον. Μετά την παρέλευση 30 ετών το χρήμα μεταφέρεται στα δημόσια ταμεία του γαλλικού κράτους. Οι δικαιούχοι πρέπει να τα διεκδικήσουν εντός του χρονικού αυτού πλαισίου.
Συνολικά τα τελευταία πέντε χρόνια μόνο 550 εκατ. ευρώ έχουν ανακτηθεί από τους ιδιώτες δικαιούχους. Και τα ποσά που εισέπραξαν κατά μέσον όρο ήταν 2.876 ευρώ. Το διάστημα αυτό (από το 2016 δηλαδή και μέχρι τα τέλη της χρονιάς που πέρασε) 326,29 εκατ. ευρώ κατέληξαν οριστικά στο γαλλικό κράτος, καθώς παρέμειναν στο Ταμείο Παρακαταθηκών 30 χρόνια (εύλογος χρόνος, αν μη τι άλλο…) δίχως να τα διεκδικήσει κανείς. Απομένουν όμως ακόμα «στα αζήτητα» 6,3 δισ. ευρώ.
