Τον Φεβρουάριο του 1947, σε ένα μυστικό ασφαλές σπίτι στα περίχωρα της Κουάλα Λουμπούρ, ο μακροχρόνιος ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Μαλαισίας (MCP) γέμισε βιαστικά μια βαλίτσα με πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια σε χρυσό και τοπικά νομίσματα. Εξαφανιζόμενος σχεδόν με το σύνολο των κεφαλαίων του κόμματός του, ο γενικός γραμματέας, γνωστός με το ψευδώνυμο Λάι Τεκ, δεν πάτησε ποτέ ξανά το πόδι του στην τότε βρετανική αποικία της Μαλάγια (τώρα Μαλαισία).
Αρκετούς μήνες μετά την εξαφάνισή του, ο Λάι Τεκ – ένας κατάσκοπος καριέρας που εναλλακτικά ορκίστηκε πίστη σε τρεις διαφορετικές χώρες – αναφέρθηκε νεκρός στην Ταϊλάνδη. Όπως θυμάται αργότερα ο Τσιν Πενγκ, ο ηγέτης των ανταρτών που διαδέχτηκε τον Λάι Τεκ ως γενικός γραμματέας του MCP, οι Ταϊλανδοί κομμουνιστές (πιθανότατα ενεργώντας με εντολή του Τσιν) στραγγάλισαν τον μυστικό πράκτορα, μάζεψαν το σώμα του σε έναν σάκο και το πέταξαν σε ένα ποτάμι. Για το MCP, ήταν ένα δίκαιο τέλος για έναν άνθρωπο που είχε περάσει δεκαετίες προδίδοντας τους κομμουνιστές συναδέλφους του.
Γεννημένος στο Βιετνάμ στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Λάι Τεκ εργάστηκε για πρώτη φορά για τις γαλλικές αποικιακές αρχές στη γαλλική Ινδοκίνα. Έπειτα έγινε διπλός πράκτορας των Βρετανών στη Σιγκαπούρη και τη Μαλαισία και εργάστηκε για να υπονομεύσει τις αυξανόμενες κομμουνιστικές φατρίες των αποικιών.
Οι φήμες για την επιβίωση του Λάι Τεκ συνεχίστηκαν πολύ μετά την υποτιθέμενη δολοφονία του, μαρτυρώντας την αινιγματική φύση ενός ανθρώπου του οποίου το όνομα, το υπόβαθρο και η αληθινή πίστη παραμένουν άγνωστα.
«Αυτό που έκανε όλα αυτά τα χρόνια είναι ένα μυστήριο για μένα», λέει ο Κάρλ Χακ, ιστορικός της Μαλαισιανής αντιεξέγερσης στο Open University. «Αλλά ίσως απολάμβανε το παιχνίδι.
Η ιστορία του Λάι Τεκ εκτυλίχθηκε σε μια κρίσιμη στιγμή της ασιατικής ιστορίας, όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πάλευαν να κρατήσουν τα αποικιακά τους εδάφη ενόψει του αυξανόμενου εθνικισμού, του ιαπωνικού επεκτατισμού και της αυξανόμενης επιρροής πολιτικών ιδεολογιών όπως ο κομμουνισμός. Η γαλλική Ινδοκίνα, η οποία περιελάμβανε το σύγχρονο Βιετνάμ, την Καμπότζη και το Λάος, βρισκόταν υπό τον πλήρη γαλλικό έλεγχο από το 1887, αλλά στον απόηχο του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου, τα κομμουνιστικά κόμματα κατέλαβαν την εξουσία, πυροδοτώντας αιματηρές, παρατεταμένες συγκρούσεις των οποίων τα αποτελέσματα συνεχίζουν να αντηχούν σήμερα.
Η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη, εν τω μεταξύ, περιήλθαν υπό βρετανική κυριαρχία στις αρχές του 1800. Όταν οι Ιάπωνες εισέβαλαν στην περιοχή το 1941, οι τοπικές κομμουνιστικές φατρίες τάχθηκαν αρχικά στο πλευρό των Βρετανών, οι οποίοι θεωρούνταν ο καλύτερος από τα δύο κακά. Στο τέλος του πολέμου, οι βρετανικές αποικιακές δυνάμεις κατέλαβαν ξανά τη Μαλαισία και προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την εξουσία τους, αλλά αντιμετώπισαν αυξανόμενα αιτήματα για ανεξαρτησία που κορυφώθηκαν σε μια παρατεταμένη κομμουνιστική εξέγερση γνωστή ως Μαλαισιανή Έκτακτη Ανάγκη.
Σε αντίθεση με την επιτυχημένη κομμουνιστική επανάσταση στο Βιετνάμ, η εξέγερση του MCP απέτυχε. Η Μαλάγια κέρδισε την ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο μόλις το 1957, όταν ήταν σαφές ότι οι κομμουνιστές είχαν ηττηθεί. Το 1963, η Μαλάγια ενώθηκε με τις βρετανικές αποικίες της Σιγκαπούρης, της Σεμπάχ και του Σαραουάκ για να σχηματίσουν το δημοκρατικό έθνος της Μαλαισίας. Η Σιγκαπούρη αργότερα έφυγε από τη Μαλαισία και κήρυξε την ανεξαρτησία της το 1965.
Σχετικά σκοτεινή στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, η κατασκοπεία του Λάι Τεκ είχε γεωπολιτικές επιπτώσεις σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία. Ονομάστηκε ο «προδότης όλων των προδοτών» από τον λόγιο Λεόν Κόμπερ, πρόδωσε βάναυσα τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του MCP, ανεβαίνοντας στις τάξεις της οργάνωσης που είχε αναλάβει να εξοντώσει τόσο από τους Βρετανούς όσο και από τους Ιάπωνες. Καθυστερώντας τις προσπάθειες του MCP να ξεκινήσει μια επανάσταση, ο Λάι Τεκ εξασφάλισε ότι μια κομμουνιστική κυβέρνηση δεν θα κέρδισε ποτέ την εξουσία στη Μαλάγια.
Ο διάδοχος του Λάι Τεκ, ο Κινέζος κομμουνιστής Τσιν, αποκάλυψε την προδοσία του γενικού γραμματέα και διέταξε τον θάνατό του λίγο μετά τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά ακόμη και ο Τσιν γνώριζε πολύ λίγα για την καταγωγή του Λάι Τεκ.
Στην αυτοβιογραφία του το 2003, το Αλιας Τσιν Πέγνκ: My Side of History, ο Τσιν έγραψε: «Εξαιρετικά, κανείς δεν ήξερε το πραγματικό του όνομα. Όλοι, ωστόσο, ήταν περισσότερο εξοικειωμένοι με το ψευδώνυμο του Κόμματος: Λάι Τε. Μια διαταγή ή οδηγία από τον Λάι Τε απαιτούσε άμεση προσοχή, απόλυτο σεβασμό και αδιαμφισβήτητη τήρηση». (Το όνομα του κατασκόπου γράφεται με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των Λάι Τεκ, Λάι Τε και Λάι Τεκς.)
Σύμφωνα με τον Μπράιαν Μογιχάν, συγγραφέα μιας βιογραφίας του 2009 του Φρεντερίκ Σπένσερ Τσάπμαν, ενός Βρετανού αξιωματικού του στρατού που εργάστηκε με τον Λάι Τεκ κατά τη διάρκεια του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου, ο κατάσκοπος γεννήθηκε στη Σαϊγκόν το 1903 από Βιετναμέζο πατέρα και Κινέζα μητέρα. Ο Μογιχάν προτείνει ότι το αρχικό βιετναμέζικο όνομα του Λάι Τεκ ήταν Νγκουιέν βαν Λονγκ. Μια άλλη πηγή, ο Βιετναμέζος κομμουνιστής Ντόγνκ Κουάντ Ντόγκ, προσδιορίζει τον Λάι Τεκ ως Φαμ Βαν Ντάκ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο νεαρός Λάι Τεκ εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδοκίνας, προκάτοχο του ακόμη ενεργού Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ. Το γιατί εντάχθηκε – και αν είχε γνήσιες ιδεολογικές ή εθνικιστικές πεποιθήσεις – πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ γνωστό. Αλλά οι γαλλικές αποικιακές αρχές, που έβλεπαν κάθε κομμουνιστική δραστηριότητα ως απειλή, τον συνέλαβαν το 1925, αφήνοντάς τον ελεύθερο μόνο αφού έκανε μια συμφωνία για να ενημερώσει τους συντρόφους του.
Όπως γράφει ο Κομπέρ, ένας Βρετανός αξιωματικός του στρατού που αργότερα επιμελήθηκε και έγραψε βιβλία για τη Νοτιοανατολική Ασία, σε ένα από τα λίγα επιστημονικά άρθρα που εντοπίζουν την ιστορία του κατασκόπου, «Αυτό θα ήταν το καθιερωμένο «μοτίβο» της προδοσίας του σε όλη την πολιτική του ζωή: η μεταφορά του πίστη από τη μια πλευρά του φράχτη στην άλλη, χωρίς να έχω κανέναν ενδοιασμό να το κάνω».
Μετά από μερικά χρόνια κατασκοπείας για τους Γάλλους – μια σκιώδης περίοδος στη ζωή του, με λίγες διαθέσιμες πληροφορίες για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του ως κατάσκοπος – ο Λάι Τεκ έφυγε από το Βιετνάμ. Το 1929, επανεμφανίστηκε στη Μόσχα, πιθανότατα εργαζόμενος για την Κομιντέρν, μια κομμουνιστική οργάνωση που συντόνιζε τις προσπάθειες των επαναστατών σε όλο τον κόσμο. Συνέχισε να κυκλοφορεί στις αρχές της δεκαετίας του 1930, περνώντας χρόνο πρώτα στη Σαγκάη και αργότερα στο Χονγκ Κονγκ.
Το γιατί ο Λάι Τεκ έφυγε από την πατρίδα του είναι ασαφές. Ο Κομπέρ υποστηρίζει ότι είναι πιο πιθανό να εργαζόταν για τους Γάλλους ενώ ζούσε στη Ρωσία και την Κίνα. Περιέργως, ο μελετητής θεωρεί ότι ο Βιετναμέζος κομμουνιστής ηγέτης Χο Τσι Μιν ζήτησε προσωπικά από τον Λάι Τεκ να εργαστεί για την Κομιντέρν ως μέρος της πολιτικής του «να στείλει νεαρά βιετναμέζικα στελέχη για περαιτέρω εκπαίδευση».
Κατά τη δεκαετία του 1930, οι αποικιακές μυστικές υπηρεσίες διατηρούσαν συχνές επαφές, συνεργαζόμενες για να διατηρήσουν την κυριαρχία των ευρωπαϊκών δυνάμεων στη Νοτιοανατολική Ασία. Μάλλον ξαφνικά, οι Γάλλοι φαινομενικά πέρασαν τον έλεγχο του Λάι Τεκ στους Βρετανούς, οι οποίοι είχαν ανάγκη από πληροφοριοδότες στις αποικίες τους στη Σιγκαπούρη και τη Μαλαισία. Οι Βρετανοί ήλπιζαν να ενσωματώσουν έναν κατάσκοπο στο προσφάτως συσταθέν Κομμουνιστικό Κόμμα Μαλαισίας MCP και ο Λάι Τεκ, ο οποίος είχε χρόνια εμπειρία στην ενημέρωση για Βιετναμέζους κομμουνιστές, ήταν ο τέλειος υποψήφιος.
Οι λεπτομέρειες της αποστολής του Λάι Τεκ στη Μαλάγια είναι σκιώδεις. Μετά την αποβίβαση από ένα μεταφορικό πλοίο στη Σιγκαπούρη το 1934, πήγε στα γραφεία της Ένωσης Λαχανοκαλλιεργητών της Σιγκαπούρης (ένα μέτωπο για το MCP), όπου έκανε κρυφή επαφή με το νεοσύστατο πολιτικό κόμμα.
«Όταν εμφανίζεται στη Σιγκαπούρη το 1934», λέει ο Χακ, «το ενδιαφέρον είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Μαλαισίας υπήρχε στην πραγματικότητα μόνο για τέσσερα χρόνια».
Ο ιστορικός προσθέτει, «Οι περισσότεροι από τους εμπλεκόμενους θα ήταν στην εφηβεία ή στα 20 τους. Θα ήταν μάγειρες, ναυτικοί και δάσκαλοι νυχτερινών σχολείων. Και μετά εμφανίζεται αυτός ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι είναι από [το κομμουνιστικό κόμμα του Βιετνάμ] και ισχυρίζεται ότι έχει εργαστεί για την Κομιντέρν στην Κίνα».
Ο Λάι Τεκ ήταν έτοιμος, αδίστακτος και εκμεταλλεύτηκε πλήρως την αφελή κομμουνιστική ηγεσία του MCP. «Μετά την άφιξή του», γράφει ο Μογιαμάν στη βιογραφία του για τον Τσάπμαν, «πολλά ανώτερα στελέχη του MCP δολοφονήθηκαν. Ένα μέλος της κεντρικής επιτροπής δολοφονήθηκε ενώ έκανε ποδήλατο. … Άλλοι προδόθηκαν στους Βρετανούς, οι οποίοι τους έδιωξαν στην Κίνα». (Για τα μέλη του MCP, η απέλαση στην Κίνα – τότε μια αντικομμουνιστική δημοκρατία υπό την ηγεσία του εθνικιστή Τσιάνγκ Κάι-Σεκ – ισοδυναμούσε με θανατική ποινή.)
Το 1937, ο Λάι Τεκ οργάνωσε μια απεργία ανθρακωρύχων που οδήγησε στην ίδρυση του πρώτου «σοβιετικού» ή κομμουνιστικού συμβουλίου της Μαλάγια. Οι βρετανικές αρχές σύντομα έκλεισαν το σοβιέτ, αλλά μέχρι τότε, η κίνηση είχε «το επιθυμητό αποτέλεσμα ενίσχυσης του κύρους του Λάι Τεκ στα μάτια του MCP», σύμφωνα με τον Comber. Μέχρι το 1939, με το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής ηγεσίας νεκρό ή εξόριστο, το βρετανικό εργοστάσιο είχε εκλεγεί αδιαμφισβήτητος γενικός γραμματέας του MCP.
Η 8η Δεκεμβρίου 1941 ήταν μια μέρα δυσφημίας στη Μαλάγια. Αρκετές ώρες πριν από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, το οποίο βρισκόταν πέρα από τη διεθνή γραμμή ημερομηνίας, οι Ιάπωνες αποβιβάστηκαν στις παραλίες της βορειοανατολικής Μαλάγιας και ξεκίνησαν μια ταχεία προέλαση προς τη Σιγκαπούρη. Στις 15 Φεβρουαρίου 1942, οι βρετανικές δυνάμεις στη Σιγκαπούρη παραδόθηκαν στους Ιάπωνες.
Ο Λάι Τεκ κρύφτηκε αλλά σύντομα συνελήφθη από τους Κεμπεϊτάι, την ιαπωνική μυστική αστυνομία, ως ύποπτος κομμουνιστής. Σχεδόν αμέσως, γράφει ο Μονογίαν, «Ομολόγησε ότι διηύθυνε όλες τις κομμουνιστικές δραστηριότητες στη Μαλάγια και τη Σιγκαπούρη… και συμφώνησε να συνεργαστεί με τους Kempeitai σε αντάλλαγμα για τη ζωή του».
Κρατώντας μυστική τη συμφωνία του με τους Βρετανούς από τους Ιάπωνες εισβολείς, ο Λάι Τεκ άρχισε να κατασκοπεύει για μια άλλη χώρα. Ενεργώντας με βάση τις πληροφορίες του, οι Ιάπωνες συνέλαβαν και εκτέλεσαν γρήγορα μέλη του κόμματος σε όλη τη Σιγκαπούρη και τη Μαλάγια – ένα κύμα βίας που προκάλεσε υποψίες για την αληθινή πίστη του αρχηγού του MCP. Σε ένα βάναυσο παράδειγμα αυτοσυντήρησης, ο Λάι Τεκ είχε θάψει ζωντανό έναν σύντροφό του αφού αμφισβήτησε τον ρόλο του γενικού γραμματέα στις εξαφανίσεις.
Όμως η μεγαλύτερη προδοσία δεν είχε έρθει ακόμη. Ο Λάι Τεκ προσκάλεσε κορυφαία μέλη του MCP και του νεοσύστατου, κομμουνιστικού οργανωμένου Αντι-Ιαπωνικού Στρατού του Λαού της Μαλαισίας (MPAJA) σε ένα μυστικό συνέδριο στο Batu Caves, τώρα ένα δημοφιλές τουριστικό μέρος βόρεια της Κουάλα Λουμπούρ. Οι Ιάπωνες, γνωρίζοντας την ακριβή ημερομηνία και τοποθεσία της συνάντησης, εξαπέλυσαν την επίθεσή τους καθώς ο ήλιος ανέτειλε την 1η Σεπτεμβρίου 1942, καταστρέφοντας σχεδόν το σύνολο της κομμουνιστικής ηγεσίας της Μαλάγιας.
«Καθώς τράπηκαν σε φυγή, οι επιζώντες ευχαριστούσαν για ένα πράγμα», σύμφωνα με τον Moynahan. «Ο αγαπημένος τους αρχηγός δεν είχε φτάσει ακόμη. Ο Λάι Τε ήταν ασφαλής».
Η λατρεία της προσωπικότητας που είχε επιμεληθεί προσεκτικά ο Λάι Τεκ από αυτή τη σκηνή ήταν τεράστια. Είπε στους επιζώντες ότι το αυτοκίνητό του είχε χαλάσει και κανείς δεν τόλμησε να τον ρωτήσει. Ενώ πρόδωσε τους συντρόφους του στους Ιάπωνες χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Λάι Τεκ ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να κρατά τους Βρετανούς στο πλευρό του καθ′ όλη τη διάρκεια του πολέμου. (Οι Βρετανοί έμαθαν για την κατασκοπεία του για τους Ιάπωνες μόνο μετά το τέλος του πολέμου, όταν ανακρινόμενοι αξιωματικοί του Kempeitai και έγγραφα που ανακτήθηκαν από τον εχθρό αποκάλυψαν τη συμμετοχή του.) Βρετανοί πράκτορες πετούσαν τακτικά με αλεξίπτωτο στη Μαλάγια για να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίσουν μέλη του MPAJA *- αλλά κανένας δεν ήταν προδόθηκε ποτέ από τον Λάι Τεκ.
Η δόλια πράξη εξισορρόπησης του Λάι Τεκ άρχισε να ξετυλίγεται μόνο όταν οι Βρετανοί επέστρεψαν στη Μαλάγια μετά την παράδοση των Ιαπώνων το 1945.
«Η αποικιοκρατία είχε παρέλθει η ημερομηνία λήξης της», έγραψε ο Τσιν στην αυτοβιογραφία του. «Η ιδέα της βρετανικής ανωτερότητας καταρρίφθηκε τη χρονιά που οι Ιάπωνες έκαναν ποδήλατο στους δρόμους της Μαλάγιας και ξεκίνησαν μια πορεία που θα κορυφωθεί με το χτύπημα του «Φρουρίου Σιγκαπούρη» του Τσόρτσιλ».
Ο Τσιν, ο οποίος είχε επιζήσει από τον πόλεμο και ανέβηκε στις τάξεις (ο Μόιναχαν προτείνει ο Λάι Τεκ να ετοιμάσει τον νεαρό για ηγεσία), ήθελε να κερδίσει τους Βρετανούς. Αλλά ο Λάι Τεκ υποστήριξε μια ειρηνική επανάσταση, διαλύοντας τους κομμουνιστικούς στρατούς των ανταρτών καθώς άρχισε για άλλη μια φορά να εργάζεται για τους Βρετανούς. «Η ξαφνική παράδοση των Ιαπώνων μας είχε δώσει μια εκπληκτική ευκαιρία να χειριστούμε τα γεγονότα προς όφελός μας», θυμάται ο Τσιν, «και, αντί να το αρπάξουμε, το πετάγαμε».
Η πτώση του άλλοτε «αλάνθαστου» ηγέτη του κόμματος ήταν γρήγορη και δραματική. Ο Λάι Τεκ, όπως φάνηκε, είχε πολλές συζύγους, ερωμένες και μυστικές επιχειρήσεις στη Σιγκαπούρη, όλες πληρώνονται από τα κονδύλια του κόμματος. Στη συνέχεια, άρχισαν να εμφανίζονται σοβαρές κατηγορίες για τις προδοτικές του σχέσεις με τους Ιάπωνες και μια βιετναμέζικη κομμουνιστική αντιπροσωπεία που τον επισκέφτηκε άρχισε να κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη προηγούμενη δυυλειά του στη Γαλλική Ινδοκίνα. Καθώς αυξάνονταν τα στοιχεία εναντίον του Λάι Τεκ, ο Τσιν τον κάλεσε να μιλήσουν.
Ο Λάι Τεκ κλήθηκε σε μια συνεδρίαση του κόμματος τον Φεβρουάριο του 1947, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Αντίθετα, ο κατάσκοπος δραπέτευσε με σχεδόν όλα τα κεφάλαια του κόμματος. (Το πού βρίσκονται τα χρήματα δεν έχει επαληθευτεί ποτέ.) Ο Τσιν, τότε μόλις 23 ετών, ψηφίστηκε ως ο νέος γενικός γραμματέας του MCP και ο Λάι Τεκ καταδικάστηκε σε θάνατο.
Το 1948, με τον πρώην μέντορά του να «ξεφορτώνεται» σε ένα ποτάμι της Μπανγκόκ, ο Τσιν ήταν ελεύθερος να ξεκινήσει έναν ολοκληρωτικό ανταρτοπόλεμο εναντίον των Βρετανών. Η επανάστασή κράτησε για δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο στόχος του Τσιν ήταν να δημιουργήσει μια κυβέρνηση ελεγχόμενη από τους κομμουνιστές σε μια ανεξάρτητη Μαλαισία, αλλά το MCP, αποτελούμενο κυρίως από εθνοτικά κινέζικα μέλη, απέτυχε να κερδίσει την υποστήριξη του πολυεθνικού πληθυσμού της Μαλαισίας – ιδίως αφού οι Βρετανοί έθεσαν ένα χρονοδιάγραμμα που την παραχωρούσε.
Η επανάσταση του Τσιν αναμφισβήτητα βοήθησε στην απελευθέρωση της Μαλαισίας από την αποικιακή κυριαρχία, καθώς οι Βρετανοί επιτάχυναν τη διαδικασία χορήγησης ανεξαρτησίας στην αποικία για να διασφαλίσουν ότι η χώρα δεν θα πέσει στα χέρια των κομμουνιστών. Ακόμη και μετά τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους της Μαλαισίας στον απόηχο της ανεξαρτησίας, ο Τσιν παρέμεινε πεισματικά να πολεμά σε απομακρυσμένες ζούγκλες μέχρι το 1989.
Πέθανε εξόριστος στην Ταϊλάνδη το 2013.
Ο Λάι Τεκ, εν τω μεταξύ, δεν έχει μπει ποτέ πλήρως στο προσκήνιο. Οι επιστημονικές μελέτες για τη ζωή και την κατασκοπεία του παραμένουν περιορισμένες, εν μέρει επειδή η έκτακτη ανάγκη της Μαλαισίας επισκιάστηκε σύντομα από την έναρξη του πολέμου της Κορέας και του πολέμου του Βιετνάμ.
Οι λεπτομέρειες της δουλειάς του Λάι Τεκ είναι ασαφείς και δυσδιάκριτες, αλλά ίσως αυτό είναι το σημάδι ενός πραγματικά επιτυχημένου κατασκόπου. Όπως επισημαίνει ο Χακ, «Το πρόβλημα είναι ότι αν πρόκειται να εργαστείς στη σκιά, τότε θα παραμείνεις στη σκιά».
――-
* Ο Αντι-Ιαπωνικός Στρατός του Λαϊκού Λαϊκού ήταν ένας κομμουνιστικός αντάρτικος στρατός που αντιστάθηκε στην ιαπωνική κατοχή της Μαλάγιας από το 1941 έως το 1945. Αποτελούμενη κυρίως από Κινέζους αντάρτες, η MPAJA ήταν η μεγαλύτερη αντι-ιαπωνική αντιστασιακή ομάδα στη Μαλάγια.
Πηγή: Smithsonianmag
