Γράφει ο Στέφανος Νικήτας
Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 1952, ο Πόλ Αλεξάντερ από το Τέξας δεν ένιωθε καλά. Τον πονούσε ο λαιμός και το κεφάλι του και είχε υψηλό πυρετό. Μέσα σε λίγες μέρες, το εξάχρονο αγόρι δεν μπορούσε να κινηθεί, να μιλήσει ή ακόμα και να καταπιεί: είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα.
Σήμερα, αν και σχεδόν εντελώς παράλυτος από τον λαιμό και κάτω, ο Αλεξάντερ – ο οποίος είναι τώρα 75 ετών – είναι ζωντανός και καλά, χάρη στον μεγάλο αναπνευστήρα από χάλυβα που του επέτρεψε να αναπνέει για σχεδόν επτά δεκαετίες, αναφέρει ο Άντριου Κούρτ της New York Post.
Είναι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν σιδερένιο πνεύμονα, μια συσκευή που ήταν συνηθισμένη εικόνα στους θαλάμους πολιομυελίτιδας στην κορύφωση της επιδημίας.
«Ποτέ δεν τα παράτησα και δεν πρόκειται να το κάνω», λέει ο Αλεξάντερ σε μια πρόσφατη συνέντευξη.
Αποφοίτησε με άριστα από το γυμνάσιο και στη συνέχεια έλαβε υποτροφία για το Southern Methodist University. Παρακολούθησε μαθήματα σε αναπηρικό καροτσάκι για τις σύντομες στιγμές που μπορούσε να ξεφύγει από τον σιδερένιο πνεύμονα, αναφέρει η Λίντα Ροντρίγκες ΜακΡόμπι του Guardian σε άρθρο του 2020.
Ο Αλεξάντερ αποφοίτησε το 1984 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν, αναφέρει η Λίντα Χάσκο του PennLive.com, και εργάστηκε ως δικηγόρος.
«Και εγώ ήμουν πολύ καλός», λέει στο βίντεο.
Το 2020, ο Alexander έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία του, «Three Minutes for a Dog: My Life in an Iron Lung». Του πήρε πέντε χρόνια για να το κάνει, γράφοντας κάθε λέξη ο ίδιος με ένα στυλό κολλημένο σε ένα ραβδί που κρατούσε στο στόμα του.
«Ήθελα να πραγματοποιήσω αυτά που μου είπαν ότι δεν μπορούσα να πραγματοποιήσω και να πετύχω τα όνειρα που ονειρευόμουν», λέει στο βίντεο.
Η πολιομυελίτιδα ήταν μια μάστιγα των μέσων του 20ού αιώνα που αρρώστησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και σκότωνε χιλιάδες κάθε χρόνο. Η μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από τον ιό της πολιομυελίτιδας προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα κάποια μορφή παράλυσης σε περίπου 0,5% των περιπτώσεων.
Ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, ο 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έμεινε σε αναπηρικό καροτσάκι όταν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα το 1921. Οι υγειονομικοί αξιωματούχοι κήρυξαν τις ΗΠΑ απαλλαγμένες από πολιομυελίτιδα το 1979 μετά από μια μακρά εκστρατεία για τον εμβολιασμό των Αμερικανών, αφού ο ιολόγος Τζόνας Σολκ εφηύρε το εμβόλιο το 1953.
Στην κορύφωση της πανδημίας, οι σιδερένιοι πνεύμονες ήταν απόλυτη ανάγκη για όσους υπέφεραν από παράλυση του διαφράγματος. Η ιατρική συσκευή τους επέτρεψε να αναπνέουν δημιουργώντας αρνητική πίεση μέσω ενός κενού, που ανάγκασε τους πνεύμονες να διαστέλλονται.
Σήμερα, ο Αλεξάντερ είναι ένας από τους δύο ανθρώπους που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σιδερένιο πνεύμονα, αναφέρει ο Guardian. Σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian, 1.200 άνθρωποι στις ΗΠΑ βασίζονταν σε αναπνευστήρες δεξαμενών το 1959. Μέχρι το 2004, μόνο 39 άτομα τους χρησιμοποιούσαν.
Ο Αλεξάντερ παραδέχεται στο άρθρο του Guardian ότι η προσαρμογή στη ζωή στον σιδερένιο πνεύμονα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Λέει ότι ένιωθε απόρριψη από τους άλλους και έπρεπε να μάθει πώς να αναπνέει χρησιμοποιώντας τους μυς του λαιμού του για να σπρώχνει αέρα στους πνεύμονές του όταν βρισκόταν έξω από τον αναπνευστήρα.
«Δεν ήθελα να πεθάνω, οπότε συνέχισα να παλεύω», λέει στο βίντεο.
