Γράφει: Στέφανος Νικήτας
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο Άρα Μιτζάιαν έχει τοποθετήσει νάρθηκες από Παραολυμπιονίκες έως παιδιά με σκολίωση.
Σε αυτόν τον ειδικο της Κλινικής Χάνγκερ απευθύνθηκε ο Εθνικού Ζωολογικού Κήπου του Σαν Ντιέγκο για να βοηθήση τη νεογέννητη Μσιτούνι η οποία δε μπορούσε να περπατήσει άρα δεν θα μπορούσε και να θηλάσει.
Η μόλις 3 μηνών και ύψους σχεδόν 1,77 μέτρα καμηλοπάρδαλη θα πέθαινε εάν οι γιατροί δεν κατάφερναν να λύσουν το πρόβλημα
Η Μσιτούνι υπέφερε από υπερεκτεταμένα οστά στα μπροστινά άκρα της, τα οποία λειτουργούν όπως τα χέρια στον άνθρωπο.
Η δυσμορφία αυτή με την οποία γεννήθηκε έκανε τα πόδια της Μσιτούνι να λυγίζουν με λάθος τρόπο.
Χρησιμοποιώντας καλούπια των ποδιών της καμηλοπάρδαλης, δημιούργησε τους ιδανικούς νάρθηκες που θα την έκαναν ξανά να περπατήσει.
Χρειάστηκαν οκτώ ημέρες για να κατασκευαστούν τα σίδερα από ανθρακονημάτινο γραφίτη.
Ο κ. Μιτζάιαν είπε ότι του ακούστηκε «αρκετά σουρεαλιστικό» όταν άκουσε για πρώτη φορά την ιστορία της Μσιτούνι.
«Ήταν ό,τι πιο ωραίο να βλέπεις ένα ζώο σαν αυτό να περπατάει με τους νάρθηκες ξανά», είπε. «Είναι ωραίο να γνωρίζουμε ότι σώσαμε τη ζωή μιας καμηλοπάρδαλης».
Όταν την έβαλαν κάτω για να της τοποθετήσουν τα ειδικά στηρίγματα ο κ. Μιτζάιαν συγκινήθηκε τόσο πολύ από την ομορφιά του ζώου, που την αγκάλιασε.
«Ήταν απλά καταπληκτικό να βλέπω ένα τόσο μεγάλο, όμορφο πλάσμα να βρίσκεται ακριβώς εκεί μπροστά μου», είπε.
Μετά από δέκα ημέρες στο προσωρινό στήριγμα, το πρόβλημα διορθώθηκε.
Τελικά, η Μσιτούνι χρειάστηκε μόνο ένα στήριγμα καθώς το άλλο πόδι διορθώθηκε με τον ιατρικό νάρθηκα.
Η Μσιτούνι αρχικά φόρεσε ιατρικούς νάρθηκες για ανθρώπους που είχαν τροποποιηθεί στα μακριά πόδια της.
Για να λειτουργήσουν τα νέα προσαρμοσμένα σε εκείνη, στηρίγματα, θα έπρεπε να έχουν εύρος κίνησης και να είναι ανθεκτικά, έτσι οι υπεύθυνοι συνεργάστηκαν με μια εταιρεία που κατασκευάζει πέταλα αλόγων.
Ο κτηνίατρος Ματ Κίννει, του για τη Συμμαχίας Wildlife Zoo του Σαν Ντιέγκο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την υπόθεση της Μσιτούνι, είπε ότι συνήθως έβαζαν γύψους και επιδέσμους σε αντίστοιχες περιστάσεις αλλά η Μσιτούνι χρειαζόταν ειδικό ιατρικό νάρθηκα.
Οι ζωολογικοί κήποι στρέφονται όλο και περισσότερο σε επαγγελματίες γιατρούς που περιθάλπουν ανθρώπους για να βρουν λύσεις για τα άρρωστα ζώα.
Η Μσιτούνι ήταν σε νάρθηκες για 39 ημέρες από την ημέρα που γεννήθηκε. Πλέον όμως μπορεί να τρέχει μόνη της όπως οι άλλες καμηλοπαρδάλεις.
Και το 2006, μια ομάδα της Κλινικής Χάνγκερ στη Φλόριντα δημιούργησε ένα νάρθηκα για ένα ρινοδέλφινο που είχε χάσει την ουρά του αφού μπλέχτηκε σε σχοινιά από μια παγίδα καβουριών. Η ιστορία τους ενέπνευσε την ταινία του 2011 «Dolphin Tale».
Με πληροφορίες από AP και Abcnews
