Οι πολικές αρκούδες αποτελούν σύμβολο της καταστροφής που επιφέρει η κλιματική αλλαγή στα οικοσυστήματα. Καθώς εξαρτώνται από τους πάγους στον Αρκτικό Κύκλο, για να κυνηγήσουν τα θηράματά τους, κυρίως φώκιες, η τήξη τους συνιστά θανάσιμο κίνδυνο για αυτές. Ωστόσο, οι επιστήμονες αισιοδοξούν πλέον ότι η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν θα προκαλέσουν τον ολοκληρωτικό αφανισμό των λευκών θηρευτών.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον αποδεικνύουν σε μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science, ότι εκατοντάδες πολικές αρκούδες της Γροιλανδίας έχουν προσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες με επιτυχία. Τώρα, χρησιμοποιούν κομμάτια πάγου που αποκολλώνται από τους παγετώνες ως πλατφόρμες προκειμένου να κυνηγήσουν. «Οι πολικές αρκούδες στη Γροιλανδία επιβιώνουν σε φιόρδ που το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου δεν διαθέτουν θαλάσσιους πάγους», εξηγεί η συντονίστρια της μελέτης, δρ Κρίστιν Λέντρε. «Καταφέρνουν να ζήσουν επειδή έχουν πρόσβαση σε παγετώνες».
Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι οι διαπιστώσεις της μπορεί να σημαίνουν ότι κάποιες πολικές αρκούδες θα επιβιώσουν παρά την κλιματική κρίση και την παγκόσμια αύξηση των θερμοκρασιών. «Ενα από τα πιο καυτά ερωτήματα που μας απασχολεί είναι κατά πόσον οι αρκούδες του Αρκτικού Κύκλου θα τα καταφέρουν», σημειώνει η δρ Λέντρε. «Πιστεύω ότι τα ζώα που θα βρουν τοποθεσίες όπως τα φιόρδ και θα έχουν πρόσβαση στους παγετώνες είναι πολύ πιθανό να επιβιώσουν».
Για να συλλέξει στοιχεία, η επιστημονική ομάδα ταξίδεψε σε απομακρυσμένα μέρη του Αρκτικού Κύκλου και συνομίλησε με τους κυνηγούς Ινουίτ, συγκεντρώνοντας πληροφορίες για τις συνήθειες των αρκούδων. Σε κάποιες αρκούδες τοποθέτησε συστήματα προσδιορισμού θέσης μέσω δορυφόρου (GPS), συγκεντρώνοντας ταυτόχρονα και δείγματα γενετικού υλικού.
Η δρ Μπεθ Σαπίρο, γενετίστρια και συντάκτρια της μελέτης, σημειώνει ότι «ο πληθυσμός των πολικών αρκούδων που παρακολουθήσαμε είναι ο περισσότερο γενετικώς απομονωμένος του πλανήτη. Γνωρίζουμε ότι τα ζώα αυτά επιβιώνουν χωρίς καμία επαφή με άλλα του είδους τους, επί πολλούς αιώνες. Αναπαράγονται αργά και τα μωρά τους είναι μικρότερα από το συνηθισμένο», ενώ πρόσθεσε ότι είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αν αυτές οι πολικές αρκούδες της Γροιλανδίας επιβιώνουν λόγω της γενετικής τους προσαρμογής ή κάποιας άλλης ανταπόκρισης στην κλιματική αλλαγή. Τέλος, η δρ Σαπίρο προειδοποιεί ότι πρέπει να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για τις πολικές αρκούδες προκειμένου να τις βοηθήσουμε να επιβιώσουν τα επόμενα 50 ή 100 χρόνια.
