Ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στην τροφή αυξάνεται παγκοσμίως. Το πρόβλημα έχει επιδεινωθεί από παράγοντες όπως οι συνεχιζόμενες επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, καθώς και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία – αλλά η απειλή για την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια είναι η επικείμενη αλλαγή του κλίματος της Γης.
Πουθενά αυτές οι αλλαγές δεν θα είναι τόσο έντονες όσο στις τροπικές περιοχές, όπου οι υψηλές θερμοκρασίες αυξάνουν ήδη τη συχνότητα και την ένταση των ξηρασιών, των καταιγίδων, των πλημμυρών και των πυρκαγιών.
Αυτές οι αυξανόμενες προκλήσεις σημαίνουν ότι οι περιοχές που είναι κατάλληλες για την καλλιέργεια πολλών βασικών καλλιεργειών, συμπεριλαμβανομένου του σιταριού, του ρυζιού, του καλαμποκιού και της σόγιας, θα γίνονται όλο και πιο αραιές προς το τέλος του αιώνα – μειώνοντας τη βασική συμβολή τόσο για τη διαθεσιμότητα όσο και για την ποικιλία των θρεπτικών τροφίμων.
Εάν θέλουμε να προσαρμοστούμε σε αυτές τις νέες συνθήκες, θα πρέπει να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων το συντομότερο δυνατό. Οι στρατηγικές για την επίτευξη αυτού του στόχου θα απαιτήσουν σίγουρα μετασχηματισμούς στον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων.
Εν μέρει, ωστόσο, θα μπορούσαν επίσης να περιλαμβάνουν μια πιο προσεκτική εξέταση των πόρων τροφίμων που είναι ήδη διαθέσιμοι.
Μια καλλιέργεια ανθεκτική στο κλίμα: Σύμφωνα με μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο Northwestern, μέρος της λύσης στην παγκόσμια επισιτιστική κρίση θα μπορούσε να βρίσκεται στον αρτόκαρπο.
Συγγενής του Τζάκφρουτ, εγγενής στα νησιά του Ειρηνικού, αυτό το αμυλούχο φρούτο είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και πλούσιο σε βασικές βιταμίνες και μέταλλα. Είναι επίσης γνωστό για τη μαγειρική του ευελιξία: όπως και η πατάτα, μπορεί να μαγειρευτεί στον ατμό, να ψηθεί, να τηγανιστεί, να ζυμωθεί ή να αλεσθεί σε αλεύρι για να αυξήσει τη διάρκεια ζωής του.
Αυτά τα οφέλη έχουν καταστήσει τον αρτόκαρπο σημαντικό μέρος της πολιτιστικής ζωής σε ολόκληρη την Ωκεανία για χιλιάδες χρόνια. Η καλλιέργεια του έχει επίσης εισαχθεί στη Νότια και Κεντρική Αμερική, την Καραϊβική και τις τροπικές περιοχές της Ασίας. Ακόμα κι έτσι, εξακολουθεί να μην χρησιμοποιείται ευρέως ως βασική καλλιέργεια εκτός του εγγενούς Ειρηνικού.
Ο Αρτόκαρπος είναι σε θέση να αντέξει 3 έως 4 μήνες ξηρασίας.
Ενώ η καλλιέργειά του θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί αλλού, η αβεβαιότητα για το μέλλον σημαίνει ότι οι αγρότες είναι ευνόητα απρόθυμοι να επιλέξουν το αρτόκαρπο από τις πιο παραδοσιακές καλλιέργειες. Ωστόσο, στη μελέτη τους, η Λούσι Γουάνγκ και οι συνάδελφοί της εντόπισαν πολλά χαρακτηριστικά του φρούτου που θα μπορούσαν πραγματικά να το κάνουν πολύ πιο ανθεκτικό στην κλιματική αλλαγή από άλλες καλλιέργειες.
Ίσως το πιο ζωτικό είναι ότι ο Αρτόκαρπος παράγει καρπούς για περισσότερα από 50 χρόνια χωρίς να αντικατασταθούν. Αυτό επιτρέπει στις καλλιέργειες να απλώσουν τις ρίζες τους βαθύτερα στο έδαφος και να δημιουργήσουν σχέσεις με αυτόχθονα είδη φυτών, ζώων, μυκήτων και μικροβίων, καθιστώντας τα πιο ανθεκτικά σε απρόβλεπτες συνθήκες.
Ενώ οι παραδοσιακές ετήσιες καλλιέργειες μπορούν να εξαλειφθούν από παρατεταμένα ακραία καιρικά φαινόμενα, η ομάδα της Γουάνγκ διαπίστωσε ότι τα δέντρα αρτοκάρπου μπορούν να αντέξουν 3 έως 4 μήνες ξηρασίας.
Προσομοίωση ανθεκτικότητας: Στη μελέτη τους, η ομάδα της Γιανγκ διερεύνησε εάν μια πιο διαδεδομένη καλλιέργεια αρτοκάρπου στις τροπικές περιοχές θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενίσχυση της παγκόσμιας επισιτιστικής ασφάλειας ενόψει ενός μεταβαλλόμενου κλίματος.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα σύνολο παγκόσμιων κλιματικών μοντέλων για να προσομοιώσουν διάφορες πτυχές του κλίματος της Γης μεταξύ των ετών 2061 και 2080, συμπεριλαμβανομένης της θερμοκρασίας, της βροχόπτωσης και των διακυμάνσεών τους κατά τη διάρκεια του έτους.
Τα μοντέλα δείχνουν ότι ο αρτόκαρπος αποτελεί μια βιώσιμη, ανθεκτική στο κλίμα εναλλακτική λύση σε σχέση με άλλες βασικές καλλιέργειες.
Τα αποτελέσματα της ομάδας ήταν εκπληκτικά ενθαρρυντικά. Στο πιο πιθανό σενάριο εκπομπών, τα μοντέλα τους προέβλεψαν ότι οι περιοχές κατάλληλες για την καλλιέργεια αρτοκάρπου θα μειωθούν μόνο κατά περίπου 4,4% παγκοσμίως – αλλά ακόμη και στο χειρότερο σενάριο, αυτή η περιοχή μειώθηκε μόνο κατά περίπου 4,5%.
Αυτές οι αλλαγές δεν ήταν καν σε ολόκληρο τον κόσμο: ενώ οι κατάλληλες περιοχές επεκτάθηκαν στην πραγματικότητα στη Νοτιοανατολική Ασία και τον Ειρηνικό, συρρικνώθηκαν έως και 11,5% στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.
Παρόλα αυτά, η ποιότητα και η συνέπεια των αποδόσεων των καλλιεργειών παρουσίασαν πολύ μικρή διαφορά μεταξύ των δύο σεναρίων.
Βελτίωση της επισιτιστικής ασφάλειας: Για τη Γουάνγκ και τους συναδέλφους της, τα μοντέλα δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο αρτόκαρπος αποτελεί μια βιώσιμη, ανθεκτική στο κλίμα εναλλακτική λύση σε σχέση με άλλες βασικές καλλιέργειες – με αποδόσεις λιγότερο ευάλωτες σε ακραίες και αβέβαιες καιρικές συνθήκες.
Η ομάδα ελπίζει ότι τα αποτελέσματά τους θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τους αγρότες σε τροπικές περιοχές να καλλιεργούν το φρούτο μαζί με τις άλλες καλλιέργειές τους – με πρόσθετα οφέλη όπως βελτιώσεις στην ποικιλομορφία των καλλιεργειών, αυξημένη απόδοση νερού και μειωμένη εξάρτηση από χημικά λιπάσματα.
