Το να βγαίνει ο προπονητής της εθνικής Ολλανδίας και να δηλώνει ότι ο βασικός τερματοφύλακας του Άγιαξ θα είναι στην αποστολή του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν προκαλεί έκπληξη. Εκτός κι αν μιλάμε για τον Ρέμκο Πάσφεερ που όπου να ‘ναι θα κλείσει τα 40 και πριν το περσινό καλοκαίρι σκεφτόταν ότι ίσως είχε έρθει η ώρα να βάλει τίτλους τέλους σε μια ομολογουμένως όχι και τόσο λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα.
Ωστόσο ως νέος βρισκόταν στην αποστολή των «οράνιε» που το 2006 κατέκτησε το EURO U-21, σε μια διοργάνωση όπου έλαμψε το άστρο του Κλάας-Γιαν Χούντελαρ. Ο Πάσφεερ ήταν αναπληρωματικός γκολκίπερ πίσω από τον Φέρμεερ (by the way, συγγνώμη για τις προφορές των ολλανδικών ονομάτων, δεν είμεθα όλοι Μανώλης Μαυρομάτης!) και έκτοτε δεν είδε την καριέρα του ποτέ να απογειώνεται.
Πέρασε τα πρώτα χρόνια στην Τβέντε, μεταγράφηκε στην Χέρακλες, δόθηκε δανεικός στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς, βρέθηκε μεταξύ πάγκου και εξέδρας στην PSV, μέχρι το 2017 όταν και υπέγραψε στην Φίτεσε. Αν και ο πρώτος χρόνος ήταν δύσκολος κι εκείνος –ως συνήθως- δεν έπαιζε βασικός λόγω και της κόντρας του με τον τότε προπονητή, Λεονίντ Σλούτσκι, τελικά κατάφερε όχι μόνο να εξελιχθεί στο νούμερο 1 της ομάδας αλλά και να πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Αυτός ήταν ίσως και λόγος που τον κράτησε στο παιχνίδι σε μια ηλικία που άλλοι θα είχαν πάρει ήδη τον δρόμο για το σπίτι τους. Ωστόσο τον Απρίλιο του 2021 εμφανίστηκαν μπροστά του οι άνθρωποι του Άγιαξ να του προσφέρουν ένα διετές συμβόλαιο που ενδεχομένως θα ήταν το τελευταίο της καριέρας του. Υπό νορμάλ συνθήκες θα ήταν ο τρίτος στην ιεραρχία και ενδεχομένως να σκέφτηκε απλά ότι το Άμστερνταμ θα ήταν ένα ωραίο μέρος για να περνά τις μέρες του όσο θα έβλεπε τον Ονάνα και τον Στεκέλενμπουργκ να κερδίζουν μια θέση στην ενδεκάδα και στον πάγκο, αντίστοιχα, αλλά η μοίρα είχε άλλη γνώμη.
Η τιμωρία του πρώτου για ντόπινγκ και ο τραυματισμός του δεύτερου τον έφεραν ξαφνικά στο προσκήνιο και παρά το απογοητευτικό ντεμπούτο (βαριά ήττα με 4-0 από την PSV στον τελικό του Σούπερ Καπ), τα πράγματα άλλαξαν με κινηματογραφική ταχύτητα. Λιγότερο από τρεις μήνες αργότερα ο Άγιαξ θα απαντήσει με ένα εκκωφαντικό 5-0 μέσα στην έδρα της PSV, με τον Πάσφεερ να είναι πλέον βασικός και να κρατά ξανά το «μηδέν». Στα πρώτα 12 ματς της σεζόν θα δεχτεί μόλις 1 γκολ, επίδοση που συνιστά το απόλυτο ρεκόρ στην Ολλανδία, ενώ παράλληλα εντυπωσίαζε και στην Ευρώπη όπου σαφώς το χάιλαϊτ του ήταν οι αποκρούσεις του στις προσπάθειες του βιονικού Χάαλαντ στο 4-0 επί της Ντόρτμουντ!
Το τέλος της περασμένης σεζόν τον βρήκε βασικό στην πρωταθλήτρια Ολλανδίας και πριν περίπου μία εβδομάδα ο έτσι κι αλλιώς ιδιόρρυθμος Λούις Φαν Χάαλ δεν έδειξε κανέναν δισταγμό στο να τον καλέσει στην εθνική ομάδα. Στις 22 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, ο γκριζομάλλης γκολκίπερ χρίστηκε διεθνής για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ηλικία σχεδόν 39 ετών στο ματς με την Πολωνία και σίγουρα ένιωσε την απόλυτη προσωπική δικαίωση που έψαχνε για 20 χρόνια!
Μετά το παιχνίδι ο Φαν Χάαλ επιχείρησε να κρατήσει λίγο πιο χαμηλούς τόνους, αλλά αφού ήρθε και η δεύτερη συμμετοχή κόντρα στο Βέλγιο ξεστόμισε αυτό που περίμεναν όλοι και προανήγγειλε την παρουσία του Πάσφεερ στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ.
Το μόνο που ίσως στεναχωρεί τον… γηραιό τερματοφύλακα είναι ότι κέρδισε την παρθενική συμμετοχή του με το εθνόσημο σε ηλικία 38 ετών και 318 ημερών κι έτσι δεν μπόρεσε να σπάσει το ρεκόρ του Σάντερ Μπόσκερ ο οποίος έπαιξε για μία και μοναδική φορά με τους «οράνιε» όντας 39 ετών και 224 ημερών.
Αλλά αυτό είναι μάλλον μια λεπτομέρεια που περνά σε δεύτερη μοίρα, ειδικά αν τελικά ο ομοσπονδιακός τεχνικός του εμπιστευτεί την θέση του βασικού, αντί του Σίλεσεν, σε δύο μήνες στην απόλυτη ποδοσφαιρική διοργάνωση. Το Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο ο Πάσφεερ είχε συνηθίσει να παρακολουθεί από το σπίτι του, έχοντας χάσει σχεδόν κάθε ελπίδα ότι θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει κομμάτι του… πάρτι ενός Μουντιάλ!
