Γράφει Μαρία Θερμού
Η ιστορία του πάει πίσω στον 17ο αιώνα, συνδέεται με οικογένειες ευγενών της εποχής, με ένα τρομερό ναυάγιο κι ύστερα, αιώνες μετά, μ΄έναν κυνηγό θησαυρών που το ανακάλυψε, μαζί με άλλα απίστευτης αξίας κοσμήματα, νομίσματα, ράβδους χρυσού και ασημιού.
Για ένα σμαράγδι πρόκειται, δεμένο πλέον σήμερα σε ένα δακτυλίδι αρραβώνων, που βγαίνει σε δημοπρασία από τους Sotheby’s, φέρνοντας μαζί του όλη αυτή την ιστορία και προορισμένο να γράψει νέα. Κι αυτό, γιατί τα έσοδα από την πώλησή του στις 7 Δεκεμβρίου θα αποδοθούν υπέρ της αντίστασης του ουκρανικού λαού στον πόλεμο με την Ρωσία του Πούτιν.
Το δακτυλίδι με το σμαράγδι ανήκει σήμερα στην Αμερικανίδα συγγραφέα και φιλάνθρωπο Μίτσι Πέρντιου, η οποία το προσφέρει για το σκοπό αυτό, ύστερα από το ταξίδι, που έκανε το περασμένο καλοκαίρι στην Ουκρανία και την απόφασή της κατόπιν αυτού, να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί τη χώρα.
Το σμαράγδι έχει 6,25 καράτια και είναι εξαιρετικά σπάνιο, γιατί προέρχεται από κολομβιανό ορυχείο του 17ου αιώνα, έτσι δεν υπάρχουν άλλα κοιτάσματα πλέον από αυτήν την εποχή. Αναμένεται να φτάσει από 50.000 έως 70.000 δολάρια.
Το ναυάγιο
Τετρακόσια χρόνια πριν αυτός ο πολύτιμος λίθος βρισκόταν στο ισπανικό σκάφος Νουέστρα Σενιόρα ντε Ατότσα, που ήταν γεμάτο με επιβάτες, κυρίως οικογένειες ευγενών, που έκαναν το ταξίδι της επιστροφής από την Κολομβία και τον Παναμά πίσω στην Ισπανία, φορτωμένοι με χρυσάφι.
Συνοδεύονταν από μία αρμάδα άλλων σκαφών για πρόσθετη ασφάλεια αλλά η επιλογή του χρόνου αναχώρησης προφανώς ήταν λάθος, καθώς απέπλευσαν κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου τυφώνων στον Ατλαντικό ωκεανό.
Το Ατότσα αλλά και το αδελφό του πλοίο του Σάντα Μαργκαρίτα δεν κατόρθωσαν να απομακρυνθούν πολύ, έφθασαν μόνον μέχρι το Φλόριντα Κις, το αρχιπέλαγος κοραλλιογενών υφάλων στα ανοιχτά της Φλόριντα, και καθώς έπεσαν στα βράχια βυθίστηκαν. Το ημερολόγιο έλεγε 4 Σεπτεμβρίου 1622.
Τα πλοία έμειναν εκεί, χαμένα για τον κόσμο, για τα επόμενα 363 χρόνια, ώσπου ο κυνηγός θησαυρών Μελ Φίσερ εντόπισε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 στο σημείο όπου είχαν ναυαγήσει, πρώτα τη Σάντα Μαργκαρίτα.
Ο ίδιος θα επανερχόταν πολλά χρόνια αργότερα το 1985 ως επικεφαλής ολόκληρης αποστολής για περαιτέρω έρευνα και τότε ήταν, που θα συγκλόνιζε τον κόσμο, όταν εντόπισε το κήτος του Ατότσα με όλα τα λάφυρά του: 24 τόνους ράβδους ασημιού, 180.000 ασημένια νομίσματα, 125 ράβδους και δίσκους χρυσού, 32 κιλά κολομβιανά σμαράγδια και πανέμορφα μαργαριτάρια Βενεζουέλας.
Η δωρεά
Αξίας άνω του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων ήταν ο θησαυρός που είχε βρεθεί από την έρευνα, την οποία είχε χρηματοδοτήσει ο σύζυγος της Μίτσι Πέρντιου, επιχειρηματίας Φρανκ Πέρντιου.
Λαμβάνοντας ο ίδιος το μερίδιό του από τον θησαυρό, δώρισε τότε το μεγαλύτερο μέρος του στο Τεχνολογικό Κολλέγιο Ντέλαγουερ των ΗΠΑ και στο Ινστιτούτο Σμισθόνιαν.
Το σμαράγδι ήταν προφανώς από το μέρος των ευρημάτων, που παρέμειναν στην κατοχή του, όπως δικαιούνταν άλλωστε, και τρία χρόνια αργότερα αφού ζήτησε να το κόψουν σε οκτώ πλευρές και να το δέσουν σε δακτυλίδι, το προσέφερε στη σύζυγό του.
