Οι πολυέλαιοι της οροφής φώτιζαν κάποιες νέες ρυτίδες στο πρόσωπό του που γυάλιζε από κόμπους ιδρώτα στο μέτωπο. Κατά τα άλλα, ήταν η ίδια γνωστή συνωμοσιολογική και πολωτική φιγούρα. Παλλόμενος από ζήλο, ηλιοκαμένος και ευθυτενής μετέδιδε με ζέση τον παλμό της ομιλίας ως έξω από τις πύλες των πολυτελών εγκαταστάσεών του. Εκεί που συνωστίζονταν οι ένθερμοι οπαδοί του, οι οποίοι κυμάτιζαν αμερικανικές σημαίες φορώντας τζόκεϊ καπελάκια με το όνομά του. Προφανώς οι εκστασιασμένοι συγκεντρωμένοι αδιαφορούσαν αν ο λατρεμένος τους εκ νέου υποψήφιος αντιμετωπίζει μυριάδες νομικά και δικαστικά ζητήματα, πολλές ομοσπονδιακές και πολιτειακές έρευνες.
Για όλους αυτούς τους φανατικούς πιστούς του ο Τραμπ είναι ο αδικημένος και συκοφαντημένος ηγέτης τους. Δεν αναρωτιούνταν καν για τα πραγματικά ή υποτιθέμενα άπλυτά του. Ολες οι κατηγορίες εις βάρος του είναι ψεύτικες που τις προωθούν οι εχθροί της χώρας. Ποια εκτεταμένη κτηματομεσιτική και φορολογική απάτη; Ποια παράνομη μεταφορά, κατοχή και διαχείριση εγγράφων, μερικά εκ των οποίων άκρως απόρρητα, του Λευκού Οίκου; Ποια υποκίνηση βίας και επίθεσης στο Καπιτώλιο; Ποια ήττα στις προηγούμενες εκλογές; Για τους αφοσιωμένους οπαδούς του ήταν μια κατάφωρη κλεψιά. Για τους ίδιους ο Τραμπ είναι ένας μάρτυρας, αν όχι ένας προφήτης, που τον φίμωσαν μεροληπτικά οι πλατφόρμες των Twitter, Facebook και YouTube.
Ενας αυθεντικός ήρωας που υπόσχεται να ξανακάνει την Αμερική μεγάλη και ένδοξη. Μόνο που το ίδιο σλόγκαν, δόγμα και πεποίθηση ενστερνίζονται και διακαώς διακινούν και οι πιθανοί εσωκομματικοί ανταγωνιστές του για το προεδρικό χρίσμα. Με πιο προβεβλημένο τον ταλαντούχο 44χρονο κυβερνήτη της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις. Πολυαγαπημένο παιδί των ελίτ της Πολιτείας, δημοφιλής ανάμεσα στους μεγιστάνες οικονομικούς χορηγούς του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και media darling του καναλιού Fox News. Συμπτωματικά και τα τρία είναι τα μόνιμα προνομιακά στέκια του 76χρονου σήμερα Ντόναλντ.
Η επανεκλογή
Την περασμένη εβδομάδα στο συνεδριακό κέντρο της πόλης Τάμπα στη Φλόριντα ο Ρεπουμπλικανός Ρόναλντ Ντίον ΝτεΣάντις γιόρταζε τη θριαμβευτική επανεκλογή του στο πόστο του κυβερνήτη της Πολιτείας. Είχε μόλις κατατροπώσει με 1,5 εκατομμύριο ψήφους παραπάνω και περίπου 20 ποσοστιαίες μονάδες διαφοράς τον Ελληνοαμερικανό Δημοκρατικό Τσάρλι Κριστ. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι στο ταμείο του προεκλογικού του αγώνα είχαν συσσωρευτεί συνεισφορές 172 εκατ. δολαρίων σε σχέση με τα μόλις 15,3 εκατ. του αντιπάλου του. Αναπόδραστα η αναμέτρηση κατέληξε σε υγιεινό περίπατο για τον ήδη κυβερνήτη. Στο επινίκιο πάρτυ ο Ρον, με το στιβαρό παράστημα των πρώην αθλητών που με τα χρόνια παίρνουν παραπανίσια κιλά, ανέβηκε στο βάθρο εν μέσω ξέφρενων επευφημιών και θυελλωδών χειροκροτημάτων και έδωσε την παράστασή του. Καστανός, γαλανομάτης, ντυμένος στην πένα με βαθύ μπλε κοστούμι ραμμένο στα μέτρα του, για να μη δείχνει χοντρός, και πορφυρή γραβάτα υποκλίθηκε στους πανηγυρίζοντες οπαδούς του. Τα ηχεία της αίθουσας κόντευαν να σκάσουν από την ένταση παιανίζοντας το «Sweet Florida».
Η ατμόσφαιρα ήταν μάλλον πιο κάντρι παρά ροκ, αλλά αυτό δε εμπόδισε τον τσάμπιον των πρόσφατων ενδιάμεσων εκλογών στην Πολιτεία του να φωνάξει ως βετεράνος ρόκερ στη διαπασών προς το πλήθος: «Οχι μόνο κερδίσαμε τις εκλογές, έχουμε ξαναγράψει τον πολιτικό χάρτη». Και να προσθέσει αμέσως δυναμικά: «Δεν μείναμε αδρανείς, περάσαμε στην επίθεση». Ουάου και πάλι ουάου, αναφωνούσε η κοχλάζουσα σάλα που σειόταν σαν σε συναυλία. Σε πελάγη χαράς ο κυβερνήτης δεν χρειάστηκε αυτή τη φορά να κατηγορήσει τους φιλελεύθερους Δημοκρατικούς για όλα τα δεινά του κόσμου. Να τα ξαναβάλει επιθετικά με τις, κατά τον ίδιο, «μάστιγες» που πολιορκούν τον έντιμο λαό της Φλόριντα.
Οχι όμως και ο κυβερνήτης της Φλόριντα που υπολογίζει πολιτικά σε μακροπρόθεσμη βάση ποντάροντας στη βιολογική εξάντληση του Τραμπ. Ηρθε επίσης και το περιβόητο ρεπουμπλικανικό σαρωτικό «κόκκινο κύμα» στις πρόσφατες εκλογές που εξήγγειλε ο και μάντης Τραμπ να αποδειχθεί τρικυμία στο ποτήρι. Με τον θριαμβευτή στην Πολιτεία του ΝτεΣάντις δικαίως να λογαριάζει ότι το τραμπικό προϊόν έχει ημερομηνία λήξης σε σημαντική μερίδα το κόμματός τους και τους επιδραστικούς Ρεπουμπλικανούς.
Περί αγνωμοσύνης
Εγωπαθής, αλαζονικός και νταής από τη μεριά του, ο Τραμπ διακρίνει στο πρόσωπο του ΝτεΣάντις μια πραγματική απειλή για τη νέα προεδρική καμπάνια του. Αναπόφευκτα, εφαρμόζει προκαταβολικά την τακτική αντιμετώπισής του στο στυλ του πυγμάχου Μάικ Τάισον που έλεγε: «Πολλοί αντίπαλοί μου καταστρώνουν σχέδια για να με νικήσουν. Μέχρι να φάνε την πρώτη γροθιά μου στη μούρη τους». Στο ίδιο μοτίβο, ο Τραμπ αποκαλεί τον ΝτεΣάντις ανόητη τηλεπερσόνα, ανίκανη για την προεδρία. Τον χλευάζει παραφθείροντας το επίθετό του ως «DeSanctimonious», που σημαίνει ψευτοθεοφοβούμενος, υποκριτής, ηθικολόγος. Τον χαρακτηρίζει υπερεκτιμημένο, άσχετο και αχάριστο. Με κάποιο παράπονο ανακατεμένο με γαρνιτούρα έπαρσης υπενθυμίζει πως «εγώ έφτιαξα τον Ρον, εγώ τον έβαλα στο κυβερνείο του Ταλαχάσι -την πρωτεύουσα της Φλόριντα- και αυτός δεν μου είπε ποτέ ένα ευχαριστώ».
Ανάμεσα στα αμέτρητα fake news που έχει ξεστομίσει ο Ντόναλντ, εν προκειμένω λέει και μιαν αλήθεια. Αλλά επειδή για τα χούγια του φαφλατά Τραμπ η αλήθεια δεν πουλάει, διατυπώνει και μία εκ των προτέρων απειλή σε στυλ «μην ανοίξω το στόμα μου». Προθερμαίνοντας στον σάκο τα γάντια του μποξ για ένα εξοντωτικό νοκ άουτ χτύπημα στο προεκλογικό ρινγκ, για την ώρα εκτοξεύει δημοσίως προειδοποιήσεις από το φιλόξενο στέκι του στο κανάλι Fox. «Θα σας έλεγα πράγματα γι’ αυτόν που δεν θα είναι πολύ κολακευτικά – ξέρω περισσότερα γι’ αυτόν από οποιονδήποτε, εκτός ίσως από τη σύζυγό του» είπε χαλαρά στην τηλεοπτική ναυαρχίδα της μιντιακής αυτοκρατορίας του Ρούπερτ Μέρντοχ.
Οσο, όμως, μνησίκακος κι αν είναι ο Τραμπ, κάπου έχει τα δίκια του ως προς την αγνωμοσύνη. Αυτός χάρισε ευνοϊκό αέρα στον ΝτεΣάντις να μπει στον κύκλο των συναναστροφών του στο αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής παλιό Εθνικό Ταχυδρομείο που είχε μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο «Τραμπ» στην Ουάσινγκτον. Ο ίδιος τον κάλεσε να πετάξει μαζί του με το προεδρικό αεροσκάφος Air Force One ως την Πενσακόλα της Φλόριντα σε εκδήλωση στο πλαίσιο της προεκλογικής του καμπάνιας.
Του έκανε μάλιστα την τιμή να βγουν από κοινού στη σκηνή. Στο όνομα και τη φιλία του με τον πρώην πρόεδρο και κάτοικο της Φλόριντα ο ΝτεΣάντις προσέλκυσε δισεκατομμυριούχους χρηματοδότες, όπως τον ιδρυτή του fund Citadel Κεν Γκρίφιν και τον μεγιστάνα των ακινήτων Στίβεν Ρος, ιδιοκτήτη της ομάδας του αμερικάνικου ποδοσφαίρου Μαϊάμι Ντόλφινς. Ως ανταπόδοση των προεδρικών ευεργεσιών είχε προσφέρει στον Τραμπ μια «εμπνευσμένη» προεκλογική του διαφήμιση που τον έδειχνε να διαβάζει στον μικρό γιο του Μέισον το βιβλίο «The Art of the Deal» (Η τέχνη της συμφωνίας) που συνέγραψε ο Τραμπ.
Στο ίδιο σποτ εμφανιζόταν να ενθαρρύνει την κόρη του Μάντισον να χτίσει έναν τοίχο, σαν εκείνο στα σύνορα του Μεξικό, με παιδικά τουβλάκια παιχνιδιών. Οταν κατηγορήθηκε για προφανή κολακεία και η ιδιοτελή εκμετάλλευση της προεδρικής φιγούρας, από το επιτελείο του σχολιάστηκε σαρκαστικά πως «εμείς δεν πλασάραμε πίτσα Ντόμινο». Καρφί για μια παλιά τηλεδιαφήμιση στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Εκπληξη
Στη πραγματικότητα αποτελεί μάλλον έκπληξη που ο ΝτεΣάντις προαλείφεται ως προφανέστερος διάδοχος του Τραμπ. Πόσο μάλλον ο επικρατέστερος εσωκομματικός αντίπαλός του για την προεδρική κούρσα. Το υπόβαθρό τους είναι απολύτως διαφορετικό. Με τον απείθαρχο γόνο εύπορης νεοϋορκέζικης οικογένειας κτηματομεσιτών, δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία, δημοφιλή τηλεπερσόνα και πολιτικά χαοτικό Ντόναλντ τούς χωρίζει αγεφύρωτο χάσμα. Ο Ρον με ιταλικές ρίζες, ρωμαιοκαθολικός το θρήσκευμα, πειθαρχημένο, μελετηρό και εργατικό παιδί της μεσαίας τάξης που μεγάλωσε στο μικρό, νοικοκυρεμένο παραθαλάσσιο προάστιο Ντιούνεντιν της Τάμπα.
Η μητέρα του Κάρεν εργαζόταν ως νοσοκόμα και ο πατέρας του Ρον εγκαθιστούσε τα τηλεοπτικά κουτιά μέτρησης θεαματικότητας της εταιρείας ερευνών Nielsen. Αριστούχος του Γέιλ και διακεκριμένος απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, προικισμένος αθλητής που διέπρεψε στο μπέιζμπολ, εντάχτηκε στο σώμα των δικαστικών συνηγόρων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Ως μέλος της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης εργάστηκε με κρατούμενους της «Αλ Κάιντα» στο Γκουαντάναμο και υπηρέτησε μετ’ επαίνων, μεταλλείων και διακρίσεων ως δικηγόρος στο πλευρό των Αμερικανών πεζοναυτών στη Φαλούτζα του εμπόλεμου Ιράκ.
Ψύχραιμος, φιλόδοξος και αρκετά έξυπνος για να προστατεύσει την εικόνα του από κάθε κακοτοπιά, ο ΝτεΣάντις -σε αντίθεση με τον Τραμπ- μπήκε από νωρίς στην πολιτική. Επικοινωνιακά, όμως, ο πρώην πρόεδρος έχει το αβαντάζ στη σοβαρή ευθύνη της έκθεσης στα φώτα των προβολέων μιας προεδρικής εκστρατείας.
Τα κοινά σημεία
Ενα τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσά τους θα καταδείκνυε με σαφήνεια όλες τις φυσιογνωμικές -όχι πολιτικές- διαφορές τους. Ωστόσο, τους συνδέει ότι μοιράζονται βασικά χαρακτηριστικά πάνω στα οποία έχτισαν τις πολιτικές καριέρες τους: είναι και οι δύο υπερφιλόδοξες, υπερεπιθετικές, λαϊκιστικές φιγούρες, με κραυγαλέο και πολιτικά διχαστικό ύφος. Συναρθρώνονται με κοινό μείγμα ακραίας αλαζονείας και περιφρονητικής στάσης στον δημόσιο χώρο. Σε αμφότερους απουσιάζει το γονίδιο της κοινωνικής ευαισθησίας, τους λείπουν εμφανώς τα συμπεριφορικά συστατικά της συμπόνιας. Και οι δύο -το χειρότερο- μπροστά στο συμφέρον τους συγκλίνουν χρησιμοποιώντας τους συνεργάτες τους σαν χαρτί υγείας. «Οταν δουλεύεις μαζί τους, σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι απλά τυχερός που είσαι εκεί», λένε οι αντίπαλοί τους μέσα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Στις αρχές του 2010 είχε φτάσει για τον Ρον ΝτεΣάντις η ώρα να αξιοποιήσει τις περγαμηνές του. Είχε μόλις παραιτηθεί από το σώμα Γενικής Εισαγγελίας του Πολεμικού Ναυτικού βγάζοντας τη στολή σαν εκείνη που φορούσε και ο Τομ Κρουζ στη ταινία «Ζήτημα Τιμής» (A Few Good Men). Φόρεσε ετοιματζίδικο κοστούμι και κάπως τραχύς λόγω προϋπηρεσίας στο ανταγωνιστικό μπέιζμπολ και τους πειθαρχημένος στρατώνες ξεκίνησε να βρει την επαγγελματική τύχη του στη δικηγορική πιάτσα. Προσλήφθηκε σε ένα νομικό γραφείο στο Τζάκσονβιλ της βορειοανατολικής Φλόριντα, στην ακτή του Ατλαντικού Ωκεανού, σε μικρή απόσταση από τον Ναύσταθμο στον οποίο έως πρότινος υπηρετούσε. Απόφοιτος με πτυχία από κορυφαία πανεπιστήμια και ξεχωριστή στρατιωτική θητεία έχτιζε τα θεμέλια μια πολλά υποσχόμενης καριέρας.
Ο Γαμος
Στα 32 του χρόνια, τότε, είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την εργένικη ζωή και να «νοικοκυρευτεί». Ενώ έπαιζε γκολφ στο γήπεδο του Πανεπιστημίου της Βόρειας Φλόριντα, έπιασε κουβέντα με μια λεπτή νεαρή γυναίκα με σκουροκάστανα μαλλιά που έφερνε φυσιογνωμικά στην ηθοποιό Αν Χάθαγουεϊ. Παρουσιάστρια ειδήσεων στο ανεξάρτητο τοπικό κανάλι και οικοδέσποινα αθλητικής εκπομπής στο Golf Channel του NBC η 30χρονη Κέισι Μπλακ ήταν μια φιλόδοξη δημοσιογράφος, πολιτικά και κοινωνικά συντηρητική. Ταίριαζαν σε όλα με τον Ρον. Παντρεύτηκαν τον Σεπτέμβριο του 2010. Με την πασίγνωστη από τη μικρή οθόνη Κέισι να αναλαμβάνει όλο και περισσότερο την προβολή της δημόσιας εικόνας του συζύγου της.
Το 2012 ο Ρεπουμπλικανός Ρον έβαλε υποψηφιότητα για την έκτη περιφέρεια του Κογκρέσου της Φλόριντα. Κέρδισε. Με την Κέισι να είναι ο καθοριστικός παράγοντας στην επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του. Εκτοτε έγινε de facto μέλος του επιτελείου του.
Εξι χρόνια αργότερα, το 2018, ο σαραντάρης Ρον ήταν πλέον έτοιμος για το μεγάλο άλμα. Τη διεκδίκηση της θέσης του κυβερνήτη της Πολιτείας. Ηταν η εποχή που συμμερίστηκε όλες τις θέσεις του Τραμπ, τον μιμήθηκε υφολογικά και σφιχτοδέθηκε στην πολιτική ατζέντα του. Αυτομάτως μετέτρεψε τη Φλόριντα σε χωνευτήρι των εθνικών πολιτιστικών αντιπαραθέσεων. Η κυβερνητική πλατφόρμα του περιελάμβανε την υποστήριξη της νομοθεσίας που θα επέτρεπε σε άτομα χωρίς άδειες οπλοφορίας να κουβαλάνε ανοιχτά πυροβόλα όπλα. Υποσχόταν τον αποκλεισμό των νότιων συνόρων της Πολιτείας και την απέλαση παράτυπων μεταναστών, τον περιορισμό των δικαιωμάτων όσων αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά ως ΛΟΑΤ+ κ.λπ. κ.λπ. Ως ελισσόμενος σημαιοφόρος της πατρίδας, της φυλής, του φύλου, προπάντων όμως ευθυγραμμισμένος με το τραμπικό όραμα και σύνθημα MAGA -Make America Great Again (Να Ξανακάνουμε την Αμερική Μεγάλη), τον συνέδραμαν οι εξέχοντες τραμπικοί βαρόνοι. Εδωσαν αυτοπροσώπως το «παρών» στην καμπάνια του. Από τη μεριά του ο υποψήφιος προσέλαβε ως επικεφαλής της τη διευθύντρια της νικηφόρας προεδρικής εκστρατείας του Τραμπ στη Φλόριντα το 2016. Παρ’ όλα αυτά δεν τραβούσε εκλογικά.
Ο Δημοκρατικός αντίπαλός του, ο 39χρονος Αφροαμερικανός δήμαρχος του Ταλαχάσι, Αντριου Γκίλουμ, ένα από τα επτά παιδιά μιας οικογένειας βιοπαλαιστών, καθώς προπορευόταν στις δημοσκοπήσεις προαλειφόταν για πρώτος μαύρος κυβερνήτης τη Πολιτείας. Ο ΝτεΣάντις τα είχε κάνει σαλάτα με κάποια ρατσιστικά υπονοούμενα εις βάρος του. Σύρθηκε απολογητικά να παραδεχτεί ότι ήταν ακούσια, δεν υπήρχε φυλετικό κίνητρο και κατηγόρησε ιδιωτικά το επιτελείο του. Οπως κάνει πάντα ως «παρτάκιας» για οτιδήποτε του πάει στραβά. Και επειδή κινδύνευε από τη στροφοδίνιση να καταλήξει στην εκλογική κόλαση, τα φιλοτραμπικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το κανάλι Fox και οι συνδεδεμένοι με τον πρόεδρο ντόπιοι επιχειρηματίες, έβαλαν πλάτη. Τελικά εκλέχτηκε με το ζόρι. Μετά από επανακαταμέτρηση νίκησε παίρνοντας μόνο 30.000 ψήφους παραπάνω και ποσοστιαία διαφορά από τον Γκίλουμ μόλις 0,4%. Παρ’ όλα αυτά ανακηρύχθηκε και ορκίστηκε κυβερνήτης.
Ολα λάθος
Την περίοδο 2018-2022 κατέθεσε τα διαπιστευτήρια της κυβερνητικής του φιλοσοφίας φλερτάροντας αδιαλείπτως με την έξαλλη υπερσυντηρητική Δεξιά. Στην πανδημία τα έκανε μαντάρα. Επέτρεψε το άνοιγμα των σχολείων, απαγόρευσε τις υγειονομικές και τοπικές εντολές για χρήση μάσκας, αντιτάχθηκε σφόδρα στις αιτήσεις των εργοδοτών επιχειρήσεων και των πανεπιστημιακών αρχών για εμβολιασμό του προσωπικού και των φοιτητών τους. Από κοντά διόρισε έναν σκεπτικιστή, αν όχι αρνητή, των εμβολίων καθηγητή ως επικεφαλής για τη δημόσια υγεία της Πολιτείας.
Τον Ιούλιο του 2021, η Φλόριντα με χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού παρουσίασε αύξηση-ρεκόρ στα κρούσματα COVID-19, αντιπροσωπεύοντας το 1/3 των νέων μολύνσεων σε όλη τη χώρα. Οταν του «την είπε» ο Tzo Μπάιντεν κατηγορώντας τον εμμέσως για απροθυμία καταπολέμησης της πανδημίας, ο Ντε Σάντις ξεσηκώθηκε κηρύσσοντας σχεδόν αντάρτικο. «Δεν θα επιτρέψουμε στον Τζο Μπάιντεν και τους γραφειοκράτες του να έρθουν και να κυριαρχήσουν στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών της Φλόριντα», απάντησε ορθά κοφτά στον Λευκό Οίκο. Στην ουσία έκλεινε για μία ακόμη φορά το μάτι στους αντισυστημικούς με άγρια εμφυλιοπολεμική όρεξη ακραίους οπαδούς του Τραμπ.
Από τη μια έκρυβε αν ο ίδιος εμβολιάστηκε δήθεν για να μην επηρεάσει τους πολίτες και από την άλλη προσποιούνταν πως τα έδινε όλα -υποτίθεται- υπέρ των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Για παράδειγμα, υπέγραψε την απαγόρευση των αμβλώσεων για 15 εβδομάδες, έθεσε σε αναστολή έναν εκλεγμένο εισαγγελέα που δήλωσε ότι δεν θα ποινικοποιήσει την άμβλωση και αρνήθηκε τη χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου σε διεμφυλικούς εφήβους. Υπέγραψε τον αμφιλεγόμενο νόμο «Don’t Say Gay» (Μη λες ομοφυλόφιλος), που απαγόρευε στους δασκάλους να αναφέρουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό στα δημοτικά σχολεία. Οταν η Disney -με έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο στο συγκρότημα ψυχαγωγίας της στο Ορλάντο- υπό την πίεση των ΛΟΑΤ+ υπαλλήλων της άσκησε πίεση κατά του νόμου, ο κυβερνήτης αφαίρεσε την εταιρεία από μακροχρόνιες φοροαπαλλαγές της Πολιτείας.
Η μονομαχία
Για την ώρα, ο επιφυλακτικός σε ανοιχτές συγκρούσεις ΝτεΣάντις κάνει τον ψόφιο κοριό. Κρατάει ασφυκτικά κλειστά τα χαρτιά του κοντά στο στήθος χωρίς να επιβεβαιώνει, ούτε να αρνείται την πιθανή συμμετοχή του στην προεδρική κούρσα. Αναγκαστικά το ερώτημα μετατοπίζεται στον επίμονο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι ο πιο «εκλέξιμος» Ρεπουμπλικανός πολιτικός, αντέχει ακόμη η μετοχή του για να επενδύσει πάνω της ο καθημερινός ψηφοφόρος, αποτελεί ο ίδιος κινητήριο προωθητικό μοχλό επανόδου στον Λευκό Οίκο ή μήπως συνιστά τροχοπέδη για το κόμμα του; Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις είναι πολύ πρώιμες για να οδηγήσουν σε ασφαλή μονοπάτια εκτιμήσεων.
Είναι αρκετά πρόωρο οι Ρεπουμπλικανοί να υποδεχτούν τον έναν με ένα «Καλώς ήλθες» και να αποχαιρετήσουν τον άλλο με ένα «Στο καλό και να μας γράφεις». Πόσο μάλλον όταν ο Δημοκρατικός Μπάιντεν δεν έχει ξεκαθαρίσει αν στα 81 του θα είναι το 2024 και πάλι υποψήφιος πρόεδρος. Λογικά, λοιπόν, ο ΝτεΣάντις, παρά την ορμητικότητά του, δεν βιάζεται. Αν πρόκειται να αμφισβητήσει τον Τραμπ στις προκριματικές εκλογές των Ρεπουμπλικανών, θα το κάνει με το πάσο του, τη στιγμή που θα διαπιστώσει ότι τον βολεύει. Δεν διακινδυνεύει να καεί επιπόλαιος και βιαστικός στη προθέρμανση. Ετσι κι αλλιώς, και νέος και ωραίος είναι, όσο παλιός και κυρίως αλλιώς φαντάζει ο Τραμπ. Επί του παρόντος κανένας δεν κρατάει την ανάσα του. Αν κοντραριστούν οι δύο ομοϊδεάτες, ο ένας με την ετικέτα του ορίτζιναλ και ο άλλος του αντίγραφου, πιθανόν να είναι και διασκεδαστικό. Ισως και πολιτικά ωφέλιμο για τη χώρα τους.
Αμφότεροι κάτοικοι της Φλόριντα, θα μονομαχήσουν και κάτω από τον ήλιο αυτής της Πολιτείας. Της επονομαζόμενης και «ηλιόλουστης», αν και το Νέο Μεξικό έχει περισσότερες ημέρες ηλιοφάνειας στις ΗΠΑ. Κυρίως, όμως, η πατρίδα του συγγραφέα Μαρκ Τουέιν αλλά και του ράπερ Πίτμπουλ, με 2.170 χλμ. ακτογραμμής, 42.000 χλμ. ποταμιών και 30.000 λίμνες είναι μία Πολιτεία των υδάτων. Με δεδομένη την έκδηλη αντιπαλότητα στη συμπεριφορά, τη φουρκισμένη μοχθηρία και τη στομφώδη μεγαλοστομία εκάστου των μονομάχων, παραμένει ως ενδεχόμενο ο λυσσαλέος ανταγωνισμός τους να έχει αμοιβαία βλαβερές συνέπειες. Να βαλτώσουν πολιτικά στα τεράστια έλη ή να βουλιάξουν στα απέραντα νερά αυτής της μεγάλης αμερικανικής χερσονήσου.
