Στο λιμάνι της Ντόχα, το πολυτελές γιοτ μήκους 1.100 ποδιών (335 μέτρων) που έχει αγκυροβολήσει, είναι ένα από τα πλωτά ξενοδοχεία που φιλοξενούν μερικούς από τους πλούσιους λάτρεις του ποδοσφαίρου, που έφτασαν στη χώρα για το μουντιάλ.
Σε αυτά τα νερά, πριν από 70 χρόνια αγκυροβολούσαν μικρές ξύλινες βάρκες ψαράδων και δυτών που βουτούσαν 40 πόδια (13 μέτρα) βαθιά στα νερά του Περσικού Κόλπου, με την ελπίδα ότι θα βρουν μαργαριτάρια.
Τον περασμένο αιώνα, η κύρια πηγή εσόδων του Κατάρ και άλλων χωρών του Κόλπου, δεν ήταν ακόμη το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αλλά οι πολύτιμοι αυτοί λίθοι.
Μικρές ιριδίζουσες χάντρες που πωλούνταν στην παγκόσμια αγορά για χιλιάδες δολάρια, και γεννιόντουσαν για αιώνες στα βαθιά νερά του Περσικού Κόλπου.
Οι δύτες, ζουσαν ακόμη και 5 μήνες πάνω στις βάρκες στα ανοικτά των ακτών μέχρι να συλλέξουν αρκετές από τις πολύτιμες πέτρες του βυθού, για να επιστρέψουν στη στεριά.
Οι άρχοντες των μαργαριταριών
Ο συγγραφέας Michael Quinten Morton, ο οποίος έχει γράψει οκτώ βιβλία για την ιστορία της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου του “Masters of the Pearl: A History of Qatar (Οι άρχοντες των μαργαριταριών: Η ιστορία του Κατάρ) αναφέρει ότι η χώρα του Κόλπου ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα, στην καρδιά μιας ακμάζουσας βιομηχανίας μαργαριταριών.
Σύμφωνα με τον Morton, οι έμποροι στο Κατάρ έστελναν τα μαργαριτάρια στις αγορές της Βομβάης, της Βαγδάτης και από εκεί στου Λονδίνου και του Παρισιού.
Στις αρχές του 1900, ο Ιάπωνας επιχειρηματίας Kokichi Mikimoto τελειοποίησε μια διαδικασία παραγωγής «καλλιεργημένων» μαργαριταριών, με αποτέλεσμα έως το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, τα τεχνητά μαργαριτάρια να έχουν καταλάβει την αγορά.
Έχοντας μόλις το ένα δέκατο του κόστους των φυσικών μαργαριταριών, τα καλλιεργημένα μαργαριτάρια κατέστρεψαν γρήγορα τη βιομηχανία των φυσικών μαργαριταριών του Κατάρ.
Το αραιοκατοικημένο βρετανικό προτεκτοράτο ήταν τότε, ένα από τα φτωχότερα στον αραβικό κόσμο. Μέχρι το 1944, μόνο 6.000 απασχολούνταν στο εμπόριο μαργαριταριών του Κόλπου, σε σύγκριση με τους 60.000 δύο δεκαετίες νωρίτερα.
Μέσα στα επόμενα χρόνια ωστόσο, ένα άλλο ισχυρό εμπόριο μεταμόρφωσε τη χώρα: το πετρέλαιο. Βρετανοί γεωλόγοι έκαναν το 1939 τις πρώτες γεωτρήσεις και ανακάλυψαν πετρέλαιο στο κοίτασμα Dukhan στο δυτικό Κατάρ.
Μια δεκαετία αργότερα, η χώρα άρχισε να εξάγει πετρέλαιο. Το 1971, το Κατάρ κέρδισε την ανεξαρτησία από τη Βρετανία και ανακάλυψε ένα τεράστιο υπεράκτιο κοίτασμα φυσικού αερίου που μοιράζεται με το Ιράν. Η χώρα άρχισε να εξάγει φυσικό αέριο το 1997.
Από τότε η μικρή, άλλοτε φτωχή χώρα του Περσικού Κόλπου, δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια.
Τα άγονα τμήματα άμμου μετατράπηκαν σε ουρανοξύστες από γυαλί και χάλυβα, τεχνητά νησιά και εμπορικά κέντρα ξεπήδησαν μέσα στην έρημο, με μερικές από τις μεγαλύτερα brands του κόσμου να βρίσκονται πλέον εδώ.
Σήμερα, οι τουρίστες απολαμβάνουν τον ορίζοντα της Ντόχα με dhows, ενώ οι παραδοσιακές ξύλινες βάρκες που είχαν οι δύτες μαργαριταριών, είναι πλέον ένα από τα πολλά αξιοθέατα του Κατάρ.
Τα φυσικά μαργαριτάρια του Κατάρ όμως δεν έχασαν ποτέ την αξία τους, Σήμερα έχουν σπάνια συλλεκτική αξία και αποτιμώνται σε πολλά χιλιάδες δολάρια.
Πηγή: Associated Press
