Το άξιζε, το σήκωσε, δικαιοσύνη αποδόθηκε και το Παγκόσμιο του 2022 δεν θα μείνει, ευτυχώς, στην ιστορία ως το Παγκόσμιο του Κατάρ αλλά ως «το Παγκόσμιο του Θεού Λέο Μέσι».
Κουβαλά αυτή την ομάδα εδώ και 15 χρόνια, έπεσε, σηκώθηκε, ξανάπεσε, ξανασηκώθηκε και τελικά απέδειξε το προφανές: Είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Είχε ένα ολόκληρο έθνος στην πλάτη του, στηρίχθηκε σε συμπαίκτες κατώτερης κλίμακας, αλλά ήταν οι φίλοι του, οι συμπατριώτες του, οι σύντροφοί του. Ο Μαρτίνεζ, ο Ρομέρο, ο Οταμέντι, ο Μοντιέλ, ο Ακούνια, ο Ντε Πωλ, ο Άλβαρεζ, ο Φερνάντεζ και φυσικά ο Ντι Μαρία.
Μ’ αυτούς έγραψε μια φοβερή ιστορία και θεοποιήθηκε μετά από έναν τρομερό τελικό, αγκαλιάζοντας τη σκιά που τον βάραινε, τη σκιά του Θεού Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, δίχως πολλά φούμαρα για τακτικές και ροκανίσματα. 45 εκατομμύρια Αργεντινοί και πολλά πολλά εκατομμύρια από όλο τον πλανήτη, κλάψαμε μαζί του, τον θαυμάσαμε, τον χειροκροτήσαμε, υποκλιθήκαμε και αγαπήσαμε ξανά το ποδόσφαιρο, μετά από βαρετές ευρωπαϊκές κατακτήσεις.
Όπως παλιά: Ένστικτο, ταλέντο, κούραση, εκδίκηση, συνείδηση, ομάδα. Σε υμνούμε, λοιπόν, κομαντάτε Λιονέλ Ανδρές Μέσσι. Σήμερα η καρδιά μας χτυπά στο Μπουένος Άιρες. Στην Κόρδοβα, στο Ροσάριο, στη Σάντα Φε.
*«Ενωμένοι και Ελεύθεροι» είναι το εθνικό σύνθημα της Αργεντινής, που από το βράδυ της Κυριακής υμνεί έναν νέο άγιο. Που μπορεί να απολαμβάνει τις κατακτήσεις του, τα λεφτά και τις επαύλεις του, αλλά χαμογελά μόνο μπροστά στον λαό του, πανηγυρίζει σαν έφηβος, συγκινείται σαν πρωτάρης, μπροστά στους παθιασμένους Λατινοαμερικάνους που έχουν ακόμα ψυχή για να κερδίζουν τις ευρωπαϊκές μηχανές.
