Η Τζένα με τον Τιμ Ρίτσιο, γονείς και δάσκαλοι από το Κονέκτικατ, λένε ότι η «οικογένειά τους είναι πλήρης» μετά την υιοθεσία ενός μαθητή τους, του 10χρονου Νέιτ.
«Μου έμαθε πώς να είμαι μητέρα», λέει η 37χρονη Τζένα, που είναι δασκάλα σε δημοτικό σχολείο. «Είναι το τέλειο παράδειγμα επιμονής», προσθέτει ο Τιμ, 38 ετών, ο οποίος ήταν δάσκαλος καλλιτεχνικών του Νέιτ.
Κι αυτό γιατί ο Νέιτ έχει περάσει δύσκολες στιγμές εν μέσω της μάχης του με τη δρεπανοκυτταρική αναιμία – και παρόλα αυτά διατηρεί πάντα μια θετική προοπτική, όπως εξηγούν.
Πριν από περίπου τρία χρόνια, επιπλοκές οδήγησαν στον ακρωτηριασμό των ποδιών του Νέιτ κάτω από τα γόνατα, του αριστε
ρού του χεριού και δυόμισι δακτύλων στο δεξί του χέρι.
«Είναι τόσο εξωστρεφής και δυνατός», λέει ο Τιμ. «Βρίσκει τον τρόπο να κάνει ό,τι βάζει στο μυαλό του».
Ο Νέιτ παρέμεινε αισιόδοξος ακόμη και όταν τον Σεπτέμβριο του 2019 νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο για επείγουσα χειρουργική επέμβαση για την πρόληψη μιας μόλυνσης στο χέρι του. Για να παρηγορήσει το μικρό μαθητή της, η Τζένα αποφάσισε να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο.
«Ήταν εκεί μόνος του χωρίς οικογένεια», θυμάται. «Ήθελα να του φτιάξω το κέφι και να έχει κάποιον που γνώριζε εκεί μαζί του».
Στο νοσοκομείο, η Τζένα έμαθε ότι ο Νέιτ είχε απομακρυνθεί από το σπίτι της οικογένειάς του μόλις 10 ημέρες νωρίτερα.
«Οι γιατροί του Νέιτ ανησυχούσαν μήπως έχανε ραντεβού και δεν λάμβανε την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν», λέει η Τζένα.
Μετά το εξιτήριό του, ο Νέιτ επρόκειτο να σταλεί σε ανάδοχη οικογένεια, πάνω από μια ώρα μακριά από το σχολείο που είχε γίνει το ευτυχισμένο του μέρος.
«Δεν ήταν η ιδανική κατάσταση γι’ αυτόν», λέει η Τζένα. «Ανησυχούσα για το τι θα του συνέβαινε».
Η Τζένα συνειδητοποίησε ότι είχε άφθονο χώρο για τον Νέιτ στο σπίτι της, το οποίο βρίσκεται κοντά στο σχολείο του, οπότε ρώτησε έναν υπάλληλο της Πρόνοιας αν θα μπορούσε να γίνει ανάδοχος γονέας του.
Όταν κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό της για να φύγει, τηλεφώνησε αμέσως σε έναν άλλο υπάλληλο της υπηρεσίας για να ρωτήσει περαιτέρω για το αν θα γινόταν ανάδοχος γονέας του Νέιτ. Στη συνέχεια τηλεφώνησε στον Τιμ, με τον οποίο δεν ήταν ακόμη παντρεμένοι εκείνη την εποχή. Η έκπληξή του μετατράπηκε γρήγορα σε ενθουσιασμό για την προοπτική να γίνει γονέας του αγοριού, του οποίου ο χαρακτήρας τον έκανε πάντα να χαμογελάει.
«Ήθελα να γίνω μέρος από όλο αυτό», λέει ο Τιμ.
Αφού η Τζένα υποβλήθηκε σε ελέγχους ιστορικού και επισκέψεις στο σπίτι για να εγκριθεί ως ανάδοχος γονέας, ο Νέιτ επέστρεψε από το νοσοκομείο μαζί της στις 3 Οκτωβρίου 2019.
«Μέσα σε λίγες εβδομάδες, αισθανθήκαμε σαν να ήμασταν οικογένεια», λέει ο Τιμ.
Τρεις μήνες αργότερα, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Τιμ έκανε πρόταση γάμου. Ο Νέιτ κρατούσε το δαχτυλίδι στο γάμο του ζευγαριού στις 15 Μαΐου 2021.
«Η αγάπη που δέχθηκε ήταν απίστευτη», λέει η Τζάκι Βίνταλ, κοινωνική λειτουργός του Νέιτ. «Ο κόσμος έπρεπε να μπουν στην ουρά για να χορέψει με τον Νέιτ».
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Νέιτ έγινε μεγάλος αδελφός όταν η Τζένα γέννησε ένα κοριτσάκι, την Τζουλιέν. «Έχει εμμονή μαζί του», λέει η Τζένα, «και χαίρεται όταν ακούει τη φωνή του».
Παρόλο που ο Νέιτ ήταν ήδη μέλος της οικογένειάς τους, στις 18 Νοεμβρίου έγινε επίσημα γιος της Τζένα και του Τιμ.
«Αυτή η μέρα είναι καταπληκτική!», φώναξε ο Νέιτ στο δικαστήριο ανηλίκων κατά την ακρόαση της υιοθεσίας του, η οποία έγινε την Εθνική Ημέρα Υιοθεσίας. «Ήμουν τόσο χαρούμενος», λέει στο περιοδικό People.
Μετά από 1.142 ημέρες σε ανάδοχη οικογένεια, η αίθουσα του δικαστηρίου ήταν γεμάτη με τους κοινωνικούς λειτουργούς του Νέιτ, ακόμη και με την υποδιοικητή του Κονέκτικατ.
«Αυτό το αγόρι επηρεάζει πραγματικά τους ανθρώπους με τόσο θετικό τρόπο – απλά αποπνέει θετική, χαρούμενη ενέργεια», λέει η Βίνταλ, η οποία δεν είναι πλέον κοινωνικός λειτουργός, αλλά θεωρείται από όλους η «θεία Τζάκι» του Νέιτ.
Ο βιολογικός αδελφός του Νέιτ, Τζιοβάνι Μοντεστίν, 22 ετών, με τον οποίο οι Ρίτσιο παραμένουν κοντά, ήταν επίσης εκεί για υποστήριξη. «Πάντα λέμε στον Νέιτ: “Ξέρω ότι έμαθες πώς να είσαι καλός μεγάλος αδελφός από τον μεγάλο σου αδελφό”», λέει η Τζένα.
Και σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, το αγόρι – που τώρα πηγαίνει στην 5η τάξη – τα πηγαίνει υπέροχα.
«Με φροντίζουν με κάθε τρόπο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – με τον τρόπο που οι γονείς μου δεν ήταν σε θέση να το κάνουν», λέει.
Κάποτε χρησιμοποιούσε αναπηρικό αμαξίδιο, αλλά πλέον ο Νέιτ περπατάει με προσθετικά πόδια. Θα χρειαστεί περισσότερες επεμβάσεις για τους ακρωτηριασμούς του, καθώς τα οστά του μεγαλώνουν μέσα από το δέρμα του, αλλά οι δρεπανοκυτταρικές κρίσεις του – συμπεριλαμβανομένων γαστρεντερικών προβλημάτων και ενός εξασθενημένου ήπατος – «έχουν βελτιωθεί πολύ», λέει η Τζένα.
Αυτές τις μέρες, όταν δεν παίζει με τη μικρή του αδελφή, ο Νέιτ βρίσκεται σε ένα εργαστήριο υποκριτικής, ακολουθώντας ένα πάθος που ελπίζει ότι κάποια μέρα θα τον βρει στη μεγάλη οθόνη.
«Κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο με τη σκέψη “Είμαι πολύ τυχερός”», λέει.
Ωστόσο οι γονείς του θεωρούν ότι αυτοί είναι οι τυχεροί.
«Είμαι ευτυχισμένη που δεν χρειάζεται να φανταστώ ποτέ τη ζωή χωρίς τον Νέιτ», λέει η Τζένα. «Αν η ιστορία μας εμπνεύσει και άλλους να αναλάβουν παιδιά που χρειάζονται οικογένεια, αυτό θα ήταν καταπληκτικό», προσθέτει.
