Γράφει Κώστας Μαρτάκης
Γεννημένος τον Μάιο του 1915 o Μαικλ Ντίλον, ήταν γιατρός, φιλόσοφος, ποιητής και αναζητούσε την πνευματική διαφώτιση. Η αναζήτησή του για αυτογνωσία και ελευθερία τον οδήγησε να προβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου, να αφήσει πίσω την προηγούμενη ζωή του και να ξεκινήσει από την αρχή ως βουδιστής μοναχός στην Ινδία.
Ο Ντίλον ήταν το δεύτερο παιδί του Ρόμπερτ Άρθρουρ Ντίλον, και ήταν κληρονόμος του αριστοκρατικού τίτλου του βαρονέτου του Λισμούλεν στην κομητεία Μιθ της Ιρλανδίας. Μετά το θάνατο της μητέρας του λίγες μέρες μετά την γέννηση του, ανατράφηκε μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του από τις δύο θείες τους στο Φόλκστοουν και φοίτησε στο Κολέγιο Αγίας Άννας, το οποίο, εκείνη την εποχή, ήταν ένα κολέγιο αποκλειστικά για γυναίκες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Ο Ντίλον αναγνώριζε την τρανς ταυτότητά του από νεαρή ηλικία. Ένιωθε πιο άνετα φορώντας ανδρικά ρούχα και είχε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ζώντας ως άνδρας. Στα απομνημονεύματά του, θυμάται ότι περπατούσε με τον «18χρονο ανιψιό του εφημέριου» στην Οξφόρδη, όταν ξαφνικά τον πέρασε από το μυαλό του η σκέψη ότι ο άλλος νεαρός τον θεωρούσε γυναίκα. Έγραψε: «Ήταν μια φρικτή στιγμή και έμεινα άναυδος. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τον εαυτό μου ως τέτοιο, παρά το γεγονός ότι τεχνικά ήμουν κορίτσι».
Ο Ντίλον, ήταν κωπηλάτης και πρόεδρος της λέσχης σκαφών στο κολέγιο του, αποφοίτησε το 1938 και έπιασε δουλειά σε ένα εργαστήριο στο Μπρίστολ, όπου ζήτησε θεραπεία από τον Τζορτζ Φος, ο οποίος τότε πειραματιζόταν με τις ιατρικές χρήσεις της τεστοστερόνης που πρόσφατα είχε ανακαλυφθεί. Ο Φος του συνταγογράφησε ορμονικά χάπια αλλά συνέστησε στον Ντίλον να μιλήσει σε ψυχίατρο πριν από τη θεραπεία, κάτι που οδήγησε στο να αποκαλυφθεί στους συνάδελφους του η επιθυμία του να γίνει άντρας και να τον αναγκάσει να φύγει με προορισμό το Μπρίστολ.
Εκεί βρήκε θέση εργασίας σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων, όπου οι συνάδελφοί του τον κορόιδευαν και τον έβριζαν. Οι αλλαγές από τις ορμόνες που λάμβανε του επέτρεψαν σύντομα να μπορεί να περνάει ως άνδρας και τελικά ο ιδιοκτήτης του συνεργείου αποφάσισε οι υπόλοιποι υπάλληλοι να αναφέρονται στον Ντίλον ως «αυτός» για να μην μπερδεύουν τους πελάτες.
Ο Ντίλον έπασχε από υπογλυκαιμία και είχε συχνά λιποθυμικά επεισόδια λόγω των χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα του. Ενώ ανάρρωνε από ένα τέτοιο επεισόδιο στο νοσοκομείο του Μπρίστολ, γνώρισε έναν πλαστικό χειρουργό, ο οποίος έκανε διπλή μαστεκτομή στον Ντίλον, του έδωσε ένα ιατρικό σημείωμα που του επέτρεψε να αλλάξει το πιστοποιητικό γέννησής του και τον έφερε σε επαφή με τον πρωτοπόρο πλαστικό χειρουργό Χάρολντ Γκίλις.
Το 1945, ο Ντίλον έγινε δεκτός στο Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου με το νέο νόμιμο όνομά του, Λόρενς Μάικλ Ντίλον, για να ξεκινήσει τις ιατρικές του σπουδές. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Δουβλίνο υποβλήθηκε σε τουλάχιστον δεκατρείς επεμβάσεις που τον βοήθησαν να κάνει την μετάβαση, υπό τη φροντίδα του Χάρολντ Γκίλις, ο οποίος θεωρείται ευρέως ο πατέρας της σύγχρονης πλαστικής χειρουργικής. Ο Ντίλον έγινε η πρώτη γνωστή περίπτωση τρανς άνδρα ο οποίος υποβλήθηκε σε φαλλοπλαστική.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο πανεπιστήμιο, ο Ντίλον έγραψε μια έρευνα για τη διασταύρωση της ηθικής, της ιατρικής, της βιολογίας καθώς και των τρανς ταυτοτήτων. Το 1946 δημοσίευσε αυτή την έρευνα στο βιβλίο του «Self: Μια μελέτη της ηθικής και της ενδοκρινολογίας». Αυτή η εργασία τον έφερε σε επαφή με τη Ρομπέρτα Κάουελ, πρώην οδηγό αγώνων αυτοκινήτου και πιλότο μαχητικών αεροσκαφών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία θα γινόταν η πρώτη τρανς γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο που υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου.
Οι δυο τους άρχισαν συχνή αλληλογραφία και, για τον Ντίλον, ήταν μια ρομαντική σχέση. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του, είχε καλλιεργήσει σκόπιμα τη φήμη του μισογύνη για να κρύψει την τρανς ταυτότητά του, επειδή έπρεπε να είναι «προσεκτικός» με τις γυναίκες. Αλλά ήταν διαφορετικά με την Κάουελ, και ήταν σαφές από τα γράμματά του ότι ένιωθε βαθιά σύνδεση, παρόλο που εκείνη δεν ανταπέδιδε τα συναισθήματά του. Διακινδύνευσε ακόμη και την ιατρική του καριέρα για να πραγματοποιήσει στην Κάουελ ορχεκτομή, χωρίς να έχει λάβει ακόμα την άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος.
Η σχέση τους έληξε όταν, λίγο αφότου ο Ντίλον τελείωσε την ιατρική σχολή το 1951 και η Κάουελ έκανε τη μετάβαση, εκείνη απέρριψε την πρόταση γάμου που της έκανε.
Μετά από αυτό ο Ντίλον άφησε πίσω τη ζωή του στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατατάχθηκε στο εμπορικό ναυτικό ως γιατρός πλοίου. Το 1958, ενώ βρισκόταν στη θάλασσα, αποκαλύφθηκαν από τον Τύπο οι αλλαγές στο όνομα και το φύλο του στα μητρώα των ευγενών. Για να αποφύγει την ανεπιθύμητη προσοχή των μέσων ενημέρωσης, ο Ντίλον κατέφυγε στην Ινδία και αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι για να γίνει βουδιστής μοναχός.
Υιοθέτησε το όνομα Λόμπαζνγκ Τζιβάκα, που προέρχεται από το όνομα του γιατρού του Βούδα. Ο Ντίλον συνέχισε να γράφει ποίηση, χειρόγραφα και δοκίμια. Ήθελε να διηγηθεί την ιστορία του με τους δικούς του όρους, γεγονός που τον οδήγησε στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του, με τίτλο «Out of the Ordinary. Ωστόσο, λίγες εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της αυτοβιογραφίας το 1962, ο Ντίλον πέθανε σε ηλικία μόλις 47 ετών. Δεν αποκαλύφθηκε ποτέ η αιτία θανάτου του, αν και υπήρχαν κάποιες φήμες ότι είχε δηλητηριαστεί.
Μετά το θάνατο του Ντίλον, ο αδελφός του ήθελε να κάψει την ανέκδοτη αυτοβιογραφία του, αλλά το χειρόγραφο σώθηκε από τον λογοτεχνικό ατζέντη του Ντίλον και εκδόθηκε το 2017 με τον τίτλο «Out of the Ordinary».
PHOTO CREDITS: St Anne’s College Archive και Private Collection of Liz Hodgkinson
